Soca vrijdag 20070504
Rien Mean Machine aka the snail klaar voor de strijd.
Het begon droog en voorspoedig. 1001 keerwaters op het programma en de slalombaan. Er was 1 spatzijl te weinig dus nog even naar boven lopen om in de auto te kjken of er een reserve was. Wat een mazzel er bleek er een te liggen. Maar tegenover een spatzijl vergeten staat een vergelding. Het leek eerst alleen om de slak te gaan die als trofee op de voorkant van mijn boot (Hester Langbein) zat. Dit bleek de afleidingsmanouvre te zijn voor de mega kei in mijn boot.
Dit was na 2 keerwaters wel duidelijk maar ik ging me niet laten kennen. Ik denk dat er minstens 10 batavieren zijn langs gekomen om te informeren naar de vaareigenschappen van mijn boot. Geen zin om me niet te laten kennen als raft meisje dus hij heeft zeker drie kwart van de tocht achterin gelegen.
Mooie tocht met veel keerwaters, helder water en hemelwater. Dit was een top laatste dagje van deze alpenweek.
Hester
Ook Hans was de klos , de kei was helaas te groot om verstopt te blijven
In de loop van de week was ook Bert steeds vaker in een surfgolf te vinden, goede keuze, die nieuwe prijon creeker!
Bekende Alpenweek-taferelen, volle keerwaters en druk bezette surfgolven.
De grootste familie van Nederland
Stefan in de speelwals aan het begin van het traject, na een huiverig begin was hij er niet meer uit weg te slaan.
Ook Martijn had enige batavieren druk nodig om de wals in te gaan, maar ook hij had na een paar keer het gevoel voor wals en camera te pakken.
Op een paddo-veldje achter een groot blok vond ook Cees zijn waterloo, deze keer had hij zijn smoes perfect voorbereid, op de camping reeds zagen we hem rotzooien aan zijn peddelknop en op het water kwam de aap uit de steel: ïk ging om, erste rol lukte niet, tweede ook niet, bij de derde schoot de knop van mijn steel dus toen moest ik eerst die knop redden"
De versie van Cees:
Tijdens deze Alpenweek is na een zwemvrije serie, het Kerkhof traject mijn Waterloo geworden. Bij een paar grote keien zat een smal doorgangetje met wat paddo’s. De rustige stroom zette mij richting de grootste kei die een beetje overhing en mij een schouderduwtje gaf richting mijn off side. Was niet geheel wakker en tuimelde pardoes om. Niks aan de hand, rustig rolletje inzetten in het glas heldere water en alles zou weer helemaal okiedokie zijn. Eerste rol iets te vroeg, was nog niet geheel vrij van de keien, tweede …. Hé, da’s gek, heb ik ineens een los houten t-stukkie in mijn ene hand en een peddelsteel in de andere. Zo kan men niet rollen. Helaas zat er niks anders op dan een van de twee loslaten en spatzeil en suicide straps losmaken en dus the “plunge of shame” nemen. Tweede keer dat ik met mijn noodpeddeltje het traject heb moeten afmaken (zie ook Dinsdag). Denis, bedankt voor het opvissen van mijn peddel!
Maar wie zou deze sabotage nu weer op zijn conto hebben?
Cees
Tja, ook Harry moest er vandaag aan geloven, verplicht schrijven! In m'n poging in een golfje te komen ging ik op mn achterpunt en was net lang genoeg de controle kwijt om op de eerstvolgende rots te bonzen. Goed opgekant en ik gleed er easy langs. Vol op de volgende kei, in zn achteruit. Ook deze ging nog goed, maar de derde kei,die direct hierachter was pinde mij vast en floep, om. Op z'n kop werd ik vastgedrukt in het hoekje. Wiebelen mocht niet baten,er kwam geen beweging in de pin en ik besloot te trekken.
Alexander op het slalomparcours
Arnold geeft z'n zoon een dikke zoen achter de zwiepkei, via de achterpunt kan hij net overeind blijven.
Mayke in haar toekomstige boot? (zeker weten!!! het geld "burn"t al in de pocket)
We hebben toch lekker gevaren vandaag, al was het wat kouder wegens het totaal ontbreken van enige zon. Mede daarom besloten enige batavieren om voor de slalombaan uit te stappen. Toch was dit vandaag ons toetje, dus de die-hards lieten zich dit niet door de neus boren. Hierna was het varen echt voorbij, dat moment probeer je toch zo lang mogelijk uit te stellen?
De baan was vriendelijk qua waterstand en iedereen (behalve Arnold) kwam er goed doorheen. Herr Kok ging op zn dak, rolde 2 x fout en verliet zijn schip. De plek waar hij ging zwemmen was verre van ideaal, het water stroomde even verder vol op een megakei en zo ook Arnold. Een poging van Staay-senior om hem al varend op te pikken werd niet begrepen door A.K. en Hans voer vol over de man heen :D. Even later kwam een lichtelijk geschrokken Herr Kok toch nog veilig aan de kant.
Niet veel later kwam de kloof in zicht, die als onbevaarbaar te boek staat (het voor een deel ook is, zoals het tragische overlijden van een Poolse kanoer afgelopen donderdag maar weer heeft bewezen) en dit was tevens onze uitstap en einde van onze vaarweek.
Mede-Bata's bedankt voor de gezelligheid en het vaarplezier, ik kan niet wachten tot de volgende keer.
groetjes , Harry
Arnold in survival mode in de laatste lastige bocht
Sven in full-combat mode
Uitdobberend naar het uitstappunt
Cu all, de Batavieren
Lees ook:
Zaterdag: de Salza bij camping Wildalpen
Zondag: de salza vanaf de camping tot middenin de kloof
Maandag: de Salza vanaf de wasserlochklamm tot camping saggraben
Maandag: de Hinterwildalpenbach
Dinsdag: de Lieser van Gmünd tot Spittal
Woensdag: de boven Soca vanaf Kamp Soca tot Prijon testcenter
Donderdag: de Kobarid Strecke
Donderdag: de Koritnica
