Nu ook met stills-film. jeugdalpenweek 2008
Karintië, Oostenrijk
Defereggenbach of Schwarzbach, 12-08-2008
Instappunt St Jacob, uitstappunt wegbrug bij St Veit
Volgens Hans was dit een mooie sloot om mee te starten. Ik had natuurlijk beter moeten weten, want het rook weer naar misleiding. De vaarders waren Hans van der Staaij, Harry, Martijn, Alexander en Arnold.
De start was mooi met verschillende mooie vervallen.
Na enkele kilometers werden de stroomversnellingen een stuk heftiger. Volgens de beschrijving een 4+ .
Ik vond dit een prachtige gelegenheid om te gaan canyoningen. Even de boot vertellen waar hij naar toe moest en vervolgens zelf zwemmend gaan peddelen. Dit was echt een speciale ervaring die ik een ieder kan aanraden. Hans en Harry konden een demonstratie geven hoe je een boot moest bergen. Dat was klasse werk.
Na deze rappides besloot ik maar weer gewoon te gaan varen. Het zwaarste gedeelte was achter de rug. Gaandeweg werd het karakter van de rivier een stuk tammer.
Echter direct na het uitstappunt werd de rivier weer een stuk heftiger.
Arnold
Defereggenbach from a different angle...
Wij beginnen onze vakantie alvast. De rest van het team zal vanavond pas arriveren, dus gaan wij natuurlijk al wat kilometers maken. We gaan de Defereggenbach varen, die op de kaart weer de Schwarzbach word genoemd, licht verwarrend voor elke non-Batavier, maar wij zijn hier tenslotte op getraind.
Als we langs de rivier rijden, gaat het wel erg steil omhoog. Het water ligt al snel heel diep onder ons, maar een klein stukje verder ligt het alweer op dezelfde hoogte. Holy cow! Het moet hier toch flink naar benee donderen. In de beschrijving noemen ze dit stuk de Wasserfäll-strecke. Het wordt dus nog gevaren ook (red: ja hoor, maar niet zo heel vaak hoor (-;)!
Wij gaan het een stukje hogerop zoeken, waar het wat rustiger is. De sloot ziet er hier een stuk vriendelijker uit.
Toch blijkt, éénmaal op het water, dat we dat minimaal een halve graad hebben onderschat. Al snel wordt de rivier een stuk dikker en varen we een lang stuk ww- 4 in. Dan gaat Arnold om, rolt weer overeind , maar gaat dan achteruit van een volgend verval af en gaat weer om. Het lijkt erop dat hij zijn peddel niet in positie krijgt en hij raakt wat stenen. Dan stapt hij uit. Zelf is hij redelijk vlot aan de kant, maar zijn boot doet een flink stuk alleen. We krijgen hem maar niet aan de kant en de sloot word steeds dikker.
We moeten nu eerst aan onszelf denken en begeleiden nu de boot alleen nog maar. Dan pint de boot zichzelf, en wij stappen uit. Het lukt niet om bij de boot te komen, de stroming is te sterk. We traverseren om het vanaf de andere kant te proberen, maar net als we klaar staan, gaat de boot er weer vandoor. We kijken hem na, en 50 meter verder zit íe opnieuw vast.
Deze plek is makkelijker te bereiken, en we klauteren langs de oever er naar toe. Met lijnen bergen we netjes de boot, en sturen hem naar Arnold, die al staat te wachten. Toch gaat Herr Kok eerst maar even een stukje lopen, hij moet even bijkomen. We hebben het grootste deel van het stuk ww-4 al racend afgelegd, de jongens hebben netjes gewacht en een stukje gelopen, mijn complimenten.
We varen de rest van het dikke stuk, en dan voegt Arnold zich ook weer bij ons. S’avonds kunnen we op de camping al gelijk aanschuiven, Petra Kok heeft al een lekker maaltje klaar staan. Beetje vreemd voor een Batadier.
Harry
Möll, Oostenrijk, woensdag 13 augustus 2008
Instappunt: Lamnitz
Uitstappunt: Stausee Möll
Afstand: 10 km. wildwater + 2 km. retour op stuwmeer
Dinsdagavond werden Paul, Janne, Merel en ik op de camping Seewiese te Tristach (bij Liënz) ontvangen met een warme maaltijd met salade en koffie door de familie Kok.
De volgende ochtend na het bekende Batabijt van verse broodjes en Staay-eieren vertrokken we (Hans vd. S., Harry, Arnold, Paul, Hans, Merel, Janne, Margot, Martijn, Alexander) naar de Möll. Bij een mooie overkapte brug bij Lamnitz lag een uitstekende instapplaats.
De halbstàrken (Alexander, Martijn en Margot) wilden uiteraard zelfstandig vooruit de passages verkennen, gevolgd door de girlpower van Janne en Merel onder begeleiding van hoge Staay.
Ik probeerde de gerepareerde Burn uit van Hoge Staay. Vreemd zo´n totaal vreemde boot als je eigenlijk bent gewend aan een T/slalom welke beduidend langer is. Ik had steeds het gevoel dat ik voor en achter een stuk miste, een soort fantoompijn. En doordat de Burn veel hoger op het water lag, ondanks mijn gewicht.
Naast onwennig in de boot en weer wennend aan de stroomsnelheid had ik ook steeds het gevoel dat de beoogde keerwaters té klein waren (mogelijk juist vanuit T/slalom of canadees/perspectiefI) en ik steeds op stenen zou knallen waar de Burn probleemloos overheen schoof. Afijn, langzamerhand kreeg ik steeds meer gevoel voor die Burn en kreeg ik de rugband ook steeds beter ingesteld.
De rivier was WW II met leuke ´plus´passages in een mooie bergachtige modelspoorlijn. Duidelijk werd dat Janne en Merel ondertussen beter konden varen dan ondergetekende (mission accomplissed). Ze hadden er duidelijk plezier in en na wat wennen aan de stroomsnelheid voerden ze meestal netjes de instructies uit. In tegenstelling tot ondergetekende die vaak al genoeg aan zichzelf en de Burn had.
Na de lunchpauze volgde een aardige stroomversnelling met een keerwater halverwege. Iedereen gebruikte dat keerwater voor overzicht verderop en om beter de volgende passage aan te varen. Ik vond dat niet nodig en voer door in een lijn. Blijkbaar wat dat tegen de regels van deze stroomversnelling toen plots vanuit de bodem een groot plat rotsblok oprees pal voor mijn boot. Een soort bussluis, maar dan voor kano´s. Ik kon ´m onmogelijk meer ontwijken en lag muurvast boven op dat blok midden op de rivier.
Terwijl Staay het camera-standpunt uitzocht en zijn apparatuur in orde maakte, kwam Arnold mijn make-up verzorgen. Eindelijk mocht Paul een reddingsactie uitvoeren en toen ik na veel sleuren eraf dreigde te komen zonder om te gaan gaf ie me onverwacht een duw en kon ik alsnog gaan zwemmen.
Staay kwam me symbolisch te hulp, maar moest ik in het koude water al ploeterend naar de oever duwen. Uitgeput vervolgden we de rivier en na nog wat kleine speelplekken en 2 km. terug varen op een stuwmeertje kwamen we op het uitstappunt: een kroegje aan het water met terras. Ondertussen was het zonnig geworden en het terrasje was meer dan welkom.
Terug op de camping bleek Petra Kok al een macaronieschotel voor de hele club klaar te hebben. Ook Joyce was ondertussen gearriveerd met haar vriendinnen: Eefje en Babs.
Dat alle energie nog niet op was bleek ’s avonds door watergevechten en een stoeipartij. Margot was het slachtoffer en na een bezoek aan het ziekenhuis mocht haar onderarm in het gips. Geen WW-varen meer!
Hans Platenburg
Gail, Donderdag 14 augustus
Na een heerlijk ontbijt met broodjes en gebakken eieren stapten we in de auto om te gaan varen.
Hans, Margot, Petra en Myrthe bleven op de camping. Bij het instappunt aangekomen werden de kano's afgeladen en iedereen kleedde zich om.
De drie auto's werden naar het eindpunt gereden. In het bloedhete zonnetje wachten we totdat een auto terug zou komen en we konden beginnen met kanoën.
Het was een mooie tocht. Maar net voor de lunch ging ik om. Dus ik probeerde te eskimoteren. Maar ik trok de peddel naar beneden, dus poging mislukt. Ik had niet genoeg lucht voor een tweede poging dus ik wilde mijn spatzeil los trekken. Ik kon alleen de lus niet vinden, dan maar met mijn knieën dacht ik. Ook dat lukte niet. Ik heb geen flauw idee hoe ik boven ben gekomen maar opeens stond ik midden in de rivier.
Naar de kant gelopen, voor zover dat ging, en lekker gegeten in de zon. Na de lunch ook lekker gevaren. Janne en ik moesten het laatste stukje voorop varen. Uiteindelijk zagen we een muur en die kwam Janne en mij erg bekend voor. We waren bij het eindpunt!
De boten naar de auto gedragen, omgekleed en weer gewacht totdat de andere auto opgehaald was. De auto van Hans ging boodschappen doen. We gingen die avond lekker BBQ'en alleen alles moest nog klaar gemaakt worden. Er was natuurlijk kip, saté, speklappen, hamburgers en twee soorten salade's. Na een heerlijk BBQ ben ik naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen.
De Boven-Gail 2 e poging/16 aug.08
Zaterdag, na nog een nacht regen, staan zo’n beetje alle rivieren boven hoogwater.
Paul besluit met aanhang, Janne, Hans en Merel na het ontbijt te vertrekken.
De regen is inmiddels wel gestopt, wij besluiten de boven gail nog een kans te geven.
Eefke besluit alsnog niet meer te gaan varen, dus ook Joyce, Babs en Eefke besluiten naar huis te gaan.
De harde kern laadt alles op een auto en vertrekt, eerst even bij de drau wals kijken, toetje voor na de gail, best nog veel water.
Het weer wordt steeds beter, dus wie weet zien we de zon nog.
We besluiten in te stappen waar we gisteren wegens het onweer uitgestapt zijn bij Untertillach.
Er staat beduidend meer water op de gail en de zon breekt door dus wat willen we nog meer.
Snel omkleden, auto om rijden en terug liften met een oude oostenrijker die alles van me wil weten met een gangetje van een kilometer of 25
Om twaalf uur zitten we op het water en het eerste stuk is een prachtige bosbeek met mooie passages en wat bomen en struiken.
Arnold heeft wat moeite met wat dwarsliggende stenen, maar komt er met fraaie steunen moeiteloos door.
Na ca 2 km een mooi verval onder een brug met helaas een forse boomtak in de laatste trap, en welke list we ook proberen, de tak krijgen we te pakken behalve Arnold, die denkt stenen hebben geen geheimen voor mij en het verval met een mooie rock jump neemt, waarom zou je om varen.
Vlak voor Maria Luggau verandert de stroom volledig door de toestroom van een dikke donker bruine zijsloot en ineens is het een dikke stroom.
In de rivier beschrijving wordt in dit dorp een stuw bij een brug met een peilschaal genoemd, welke eerst verkend moet worden, het een en ander wordt bevestigd door een dikke duitse kajakker die hem omgedragen heeft.
Maar zo ver was het nog niet, eerst nog een heftig stuk met mooie dikke keerwaters en walsen.
Bij een brug is het wat onoverzichtelijk. Zou hier de stuw zitten? Even verkennen.
Nee geen stuw alleen een paar walsen maar ongeveer door het midden van de rivier stroomt het door, dus varen maar.
Ik ga eerst en heb geen problemen , Harry booft er prachtig over de laatste wals, maar Martijn , Alexander en Arnold staan wegens een onverwachte steen in het onderwater van de laatste wals bijna stil maar alles gaat goed.
En eindelijk daar is hij dan, de stuw. Allemaal er uit en kijken, wel of niet, uiterst rechts is het te doen en meer naar links erg veel zog.
We besluiten hem te varen, ik met mijn badeend als eerste, dan Harry, weer met een prachtige boof, Martijn timed de boof niet goed en verdwijnt, maar komt er toch goed door, en Arnold en Alexander zitten iets meer naar het midden van de stuw maar komen er met wat inspanning goed door heen.
Pielschaal (!) onder de brug ergens tussen de 55 en 60 cm..
Ook na de stuw blijft de Gail mooi door stromen met een constante graad 2-3.
Ineens doemt voor Harry , die op dat moment voor vaart, een enorm gat tussen twee stenen op, maar met een snelle reactie gaat hij er mooi door, Martijn ziet Harry ineens verdwijnen, en voor dat hij het weet ligt hij op zijn kop achter het gat.
Na wat pogingen komt hij weer overeind, maar wordt weer richting gat getrokken maar gelukkig dacht Alexander dat de weg vrij was, en hij ramt zichzelf en Martijn uit de gevaren-zone.
Ik zie van uit mijn keerwater een voor een de rest van de vaarders verdwijnen, als Arnold tussen de stenen verdwijnt zien ik ineens wat los materiaal met Harry achteraan, dus gassen maar.
Volgas tussen de stenen door gaan ik ook achter de boot van Arnold aan, Arnold is al aan de kant, zijn peddel is nergens te zien.
Na een 50 meter hebben we de boot te pakken, nu naar de peddel zoeken, die is nergens te zien, maar hij moet na het gat zitten want Arnold heeft nog twee rolpogingen gedaan.
We lopen terug, kijken, maar zien niets. Dan, als we ons al omdraaien om terug te lopen, “Plop!”, is daar ineens is de paddel, die heeft ergens vast gezeten!
We stappen weer in, de rivier wordt wat breder, en we zijn er bijna.
De auto staat bij een brug iets voor St.Lorenzen, waar de kloof van de midden Gail begint.
Om 4 uur zijn we bij de auto, Harry en Alexander houden nog even hun kayakkleren aan, ze willen nog even de drau wals in.
Snel omkleden want om half zes zijn Petra, Mirthe en Margot bij de wals om te kijken.
De wals is heftig en al na ca 10 minuten zijn Harry en Alexander gesloopt, dus op naar de camping, waar het eten al klaar staat.
Het was een heerlijke vaardag, de mooiste dag wat betreft het water, 8 km constant mooi doorstromend klasse wildwater in de zon, een mooie afsluiting van 5 dagen Lienz.
Hans vd Staay
Eindredactie: De Moron
