Het was weer een fantastisch weekeinde met de B4-en en anderen en de taken werden onderling vooraf goed georganiseerd verdeeld; mijn taak was o.a. het schrijven van een verslag, samen met mede-redactrice Heike.
Aangezien ik zaterdagochtend pas zouden aanrijden werd ik in onze Keistad-groepsapp vrijdagavond al jaloers gemaakt met gezelligheidsfoto's in de welbekende B4-tent. Het was iets frisser buiten, dus het haardvuur was ook aan.
Om niemand te kort te doen heb ik Ineke gevraagd om iets te schrijven ten aanzien van de vrijdagavond en ze ging daar onverwachts zonder mopperen direct in mee. Verderop hebben we ook nog een bijdrage van Willem, de enige zwemmer van ons dit weekeinde; zwemmers moeten sowieso altijd iets schrijven. En we hadden ook nog Eefje (Utrechtse Kano Club) die als gast met ons meevoer; ook zij heeft input voor dit stukje aangeleverd.
Ineke schrijft:
Al sinds de vorige editie kijken we uit naar dit weekend.
Vrijdagavond reden we vanuit alle uithoeken van het land naar Keistad (de kanovereniging in Amersfoort voor de niet-kenners).
De kopgroep ontving de rest met een warm welkom. De grote tent stond al en het kleedje lag klaar.
Toen we compleet waren duurde het ook niet lang tot ook het haardvuur aangestoken was.
Met geknisper op de achtergrond werd het weekend ingeluid.
De 3 Teams met dit jaar wel heel bijzondere namen, smeedden hun snode plannen.
Doel van één van de Teams was om toch zeker een befaamde Keistad Bokaal mee naar huis te nemen.
Sommigen gingen op tijd naar bed. Anderen maakten plannen tot diep in de nacht.
Het resultaat daarvan werd zaterdagochtend duidelijk……..
Het precieze resultaat in de vroege ochtend, heb ik niet gezien, maar toen ik tegen 9.00u aankwam bruiste de groep nog niet echt. De meesten snakten naar koffie. Maar ja; er gaat altijd wel iets mis en deze keer ontbrak er een stukje van het koffiezetapparaat. Het werd allemaal uiteindelijk natuurlijk wel opgelost.
Maar nu eerst even naar het kleedje. Dit "smerige vloerkleed" gaat inmiddels 7 jaren mee en is bij toeval ooit binnen komen vliegen en door iedereen als "gezellig" bestempeld. En echt smerig is die ook niet, want ik herinner me een jaar of wat terug dat we die nog in het schone Pylkwierse water hebben gewassen.
Naast de knusheid was het kleedje tevens het fundament voor de Teamnamen van dit jaar, te weten:
- De orde van het heilige kleed (2de klasse)
- De bende van de magische deken (2de klasse)
- De gilde van het vliegende tapijt (3de klasse)
De teamnamen waren er, de groep werd wakker en de zon scheen dankzij de zonnedans van één getalenteerd danser uit de groep. Dus de toernooidag kon beginnen en we voeren onze 4 of 5 wedstrijden die dag. Ons team was een samengestelde mix uit een vier 'oud-Batavieren' die gedeeltelijk niet actief varen (waarbij oud met name staat voor 'geen lid meer') één jonge gozert en twee UKC-ers (Eefje en Jelte - Jeltje voor intimi). Helaas had de jongeman een enorme jetlag en kon hij die ochtend de eerste wedstrijden niet meespelen en hadden wij het iets zwaarder. Maar goed; hij was dan de dag eerder ook helemaal uit Berlijn teruggekomen en pas om 20.00u 's avonds thuis. Eigenlijk nog een wonder dat hij zaterdag niet de hele dag nodig had om bij te komen.
Ondanks de diversiteit binnen het team en het niet op elkaar ingespeeld zijn, deden we het best goed en konden we op elkaar bouwen in het water. Er werd goed samengewerkt en we hadden het leuk! Ons aloude credo van vele jaren terugkwam zo nu en dan ook langs en het blijft hout snijden; "niet geschoten is gewoon altijd mis".
Tussendoor natuurlijk scheidsen en jureren, maar niet als vanouds: ik zat eens achter de jurytafel en dat was best eens lekker (Bram en Jorn, bedankt). By the way - heeft iemand wel eens gehoord dat een wedstrijd te laat begint, omdat de scheidsen eerst brownies moeten eten?
En toen kwam het mooiste moment; het eerst biertje erna…………. Oh nee wacht; voordien is Willem nog even (heel kort) onder water geweest.
Willem:
Hoi lieve mensen, mijn eerste toernooi buiten de deur. De enige van ons die gezwommen heeft, en ik heb nog nooit zo veel vlees gebraden. Kortom: het was een bijzonder weekend voor mijn primeurs ??
Tja, dat zwemmen. Ik had nog voor de wedstrijd netjes aan de tegenstander gevraagd of ze niet wilden duwen…… en toen kreeg ik onverwachts een zet. Ik probeerde mijn geoefende Eskimo rol nog uit, maar door de verkeerde houding van mijn peddel voelde ik geen weerstand en in het donker water van Keistad ontwaarde ik niet meteen de toegestoken puntjes. Maar mijn grootste probleem was volgens mij het "Terence-syndroom" waar ik mee te maken kreeg. De tijd onderwater gaat zo snel als elektriciteit…. en mijn handelen leek nog trager te gaan dan slow motion. Het onverwachte, de kou, het donker, het vreemde geluid, maar vooral de wetenschap dat "als dit te lang duurt, verzuip ik" gaven mij een ontsnappingsdrang die ieder logisch denken tot nul reduceerde….. ik greep naar mijn spatzeil, maakte een paar rare zeemeerminbewegingen en kwam weer aan het oppervlak…..terug in het bekende.
De jongen die mij geduwd had zei meteen schuldbewust dat hij in het heetst van de strijd eventjes vergeten was dat ik liever niet geduwd wilde worden.
Ik heb nog een hoop te leren en zie uit naar het volgende toernooi!!!
(Red.) Er wordt af en toe hard om gelachen, maar er is niets mis met het Terence-syndroom. Het grenst gewoon een beetje aan de relativiteitstheorie; onder water tikt de klok helaas veel sneller. En aangezien we nog wat jaartjes willen spelen, wil je niet te snel oud worden en dus ook zo snel mogelijk terug naar "aarde".
En toen kwam gelukkig toch nog het mooiste moment; het eerst biertje erna…………. Dan weet ik altijd weer waarom ik mezelf dat allemaal aan doe.
Het werd echt super gezellig; even 2x een paar regendruppeltjes, maar toen weer stralende zon, hapjes, drankjes, geouwehoer…….alles zoals het moet zijn. Op de achtergrond werd de BBQ aangestoken en met name Willem, maar ook Alex (Deventer) liet van alles op een tapijtje aanvliegen.
En toen was er ook nog eens voetbal: de kwartfinale van Nederland tegen Turkije. Wat gisteren nog een haardvuur was werd nu de TV om samen te kijken. Maar eerst moest er her en der ook nog wat schmink op de koppies natuurlijk. Sam sloeg de schmink over om gehoor te geven aan zijn innerlijke gevoelsleven en liet zich vlechtjes in de haren zetten.
We waren al met ca. 22 en er schoven steeds meer mensen aan, van Euros tot Deventer en Levitas. De wedstrijd zelf liet wat te wensen over (mening redactie), maar ja, 'niet geschoten is altijd mis' en er zat er toch net eentje meer in.
Natuurlijk was twister ook weer mee (B4-traditie) en is er tijdens de wedstrijd ook daarmee gewedijverd.
Er werd nog wat na geborreld en gekletst en we hadden nog een paar gekke stoei-minuten bij Dirk en Ineke in de tent met ons zessen.
En dan komt de bedtijd, wat daar niet altijd slaaptijd is. Mijn tent stond lekker boven op het dijkje en was die middag met de stevige wind letterlijk net niet weggewaaid (er lag genoeg rommel in). Maar ja, achter het dijkje zaten wat 'jongere' lui en die waren toch echt wel tot 1.30u vrolijk…….. Het leven boven water gaat echter gewoon gestaag door……… 7.10u de wekker, de rug zo stijf alsof er een carbon-peddel in zat, maar wel weer de zon en zin in koffie (en die was er nu). En dag 2 was begonnen. Helaas was Koen mij net voor en moest ik na hem naar de WC ?.
Snel weer vergeten, koffie, telefoon erbij en netjes de appjes beantwoorden om de ontbijt-op-bed-verzoekjes vriendelijk af te wijzen c.q. toe te zeggen voor een verdere toekomst.
En daar gingen we weer. De eerste wedstrijd 8.30u enz. enz. Maar tussendoor wel super lekker brownies van Eefje en dan doet even niet alles pijn. Tot het volgende warm varen dan……. Tjonge jonge wat kan een mens stijf zijn na enkele wedstrijden; maar voor de wedstrijden zijn we gelukkig voorzin van adrenaline en zo en is het gewoon weer "gas erop".
En dat bleek vooral voor Onze orde van het heilige kleed. Die namen toch lekker even de beker van plekje 2 mee naar Nijmegen ??
Vlak voor bovenstaande foto was het meeste al opgeruimd, maar het e.e.a. moest nog wel gedaan worden. Met gezamenlijke inspanningen ging alles best snel. Nou ja, gezamenlijk??? "Sam, wat ben jij daar aan het doen?"
Diversen hierbij horende
- Kan Guido alweer lopen? Zware tentstok op zijn tere voetjes
- Eén van de stoelen ging per ongeluk naar Deventer i.p.v. Den Bosch
- En één van de zwemvesten naar Den Bosch i.p.v. naar Nijmegen
- Bram nog iets om aan te vullen?
Epiloog van Eefje:
Wat mij zoals opviel en nu te binnen schiet:
- Willem die zo verzorgend was (soep opwarmen, worstjes opwarmen, bbq, alle spullen uit zijn bus)
- dat bijna niemand zijn eigen (volledige) teamnaam wist
- dat Guido slechts 3 voetbalkijkers had verwacht, maar het zat rijen dik
- de toeterende auto's met NL-vlaggen achteraf
- dat de schminck goed bleef zitten, bij sommigen (ik noem geen namen) ook nog de hele zondag
- dat Heike haar kladdkaka zo lekker was, dat het volgende keer misschien wel brownie/kladdkaka moet zijn
- de zonnedans van Terence
- Koen die zelf na een doelpunt concludeerde: "ik kan het nog"
Nawoord van Heike:
In het nawoord wil ik graag nog even de aandacht vragen voor het 3de klasse team, dat op meerdere vlakken uitblonk, en (op de toernooi-prestaties na) eigenlijk beter 'Eerste klasse' als teamnaam had kunnen hebben.
Met een aantal kakelverse beginners, aangesterkt met niet-zo-verse medioren en minder actieve toppers, waren we nog niet op elkaar ingespeeld toen de eerste acties op het water werden uitgevoerd op zaterdagochtend. Soms was er chaos op het speelveld, soms werden er pareltjes van aanvallen uitgevoerd en leek het alsof we al jaren een team waren. Soms moesten er dutjes worden gedaan en moest er worden bijgekomen van zwempartijen. De laatste wedstrijd die we speelden leek op een heuse finale, je zou haast niet gedacht hebben dat het om de 5de plek ging! Dankzij Lindes bezwering vooraf heb ik zelfs mijn eerste goal gescoord, en Franks onhoudbare slingerworpen deden de tegenstander de das om.
Deze stijgende lijn die toch leek te ontstaan in ons teamspel is waarschijnlijk grotendeels te wijten aan de kleine maar sterke handen van Annemiek. Ik denk dat meerdere Batavieren (en ander gespuis) met een soepele doch beurse rug Keistad heeft verlaten op zondag. Of was het toch mijn Zweedse kladdkaka die, vermomd als brownie, het team voorzag van zowel energie als bezieling?
Ik wil iedereen bedanken voor een hele mooie eerste Keistad, volgend jaar weer!
[Terence schreef zo enthousiast en snel het verslag, dat ik er eigenlijk geen woord meer tussen kon krijgen. Ook foto's heeft hij genoeg gemaakt, ik was te druk met mij te verwonderen over de B4-subcultuur met alle bijzondere tradities en gebruiken. Wanneer het om Terence gaat, heb ik echter graag het laatste woord. Dus bij dezen.]
Terence & Heike
Deze bal gaat erin!
Het oude-mannen-team (missend: Jorn)
Vrijwel iedereen op het water
Vlnr: Beatrix, Annemiek, Linde, Guido, Frank, Nils, Ineke, Joël, Hein, Jelte (UKC), Jorn, Heike, Sam, Terence, Eefje (UKC), Eva, Dirk, Alex (Deventer), Bram, Lucas
Niet op foto: Willem, Koen
