Vaarders: Rob, Bram, Erwin, Eva, Gert, Martijn H, Hans en een toevallig bij het omrijden gevonden "Jan", oude vaarmaat van Rob
Traject: Boven-Lesse
Waterstand: 115cm stabiel
naar de film
Hans liet zich niet gekmaken van onze berichten over "Morgen de Dhron". Hij wist wel beter. 11:00 instap Boven-Lesse meldde Rob. En dat lukte ook nog. Ik weet het nog niet met dat "8 uur opstaan". We hebben het er nog wel eens over.
Deze 115cm ligt tussen de 93-99cm en de 120 cm die we vorig jaar in 1 weekend hadden. Toen was de conclusie van Gert bij 93-99cm: "leuk, mooie snelheid, leuke vervallen, enkele gaten", en van 120 "snel, meer druk, minder leuk".
Ik vond het vandaag wel leuk, lekkere druk, aan de andere kant waren heel veel dingen waar we normaal spelen volledig overspoeld. Ook de 'triple-steps' (wordt 'ie zo genoemd? dat grote ding bijna aan het eind) kon nu gewoon rechtdoor gevaren: daar waar met een lagere waterstand een dikke wals/dik gat zit lag nu een tong (red: de laatste grote passage heet de "Virée Jaiffe").
Ohja, waarom schrijf ik eigenlijk? Nou, eeh, dat lag aan Hans? Die was al 100 meter na de instap begonnen mij - met de welbekende Hans-grijns - uit een speelgolf te duwen. Tss ;) toen hij wat later vlak langs me voer en ik plots uit de golf spoelde voelde hij zich ineens schuldig. En daar maak ik graag gebruik van. Ik dacht: ik zal hem eens een duw verkopen. Maar daarmee voer ik vooral mezelf ergens onder een boom. Het stroomde er niet hard, dus ik kon mezelf er prima weer van weg duwen, maar was wel m'n peddel verloren. Ik heb mezelf veilig aan de kant gehandpeddeld. Maar Eva zat al te smullen van vreugde dat ik toch mocht gaan schrijven... snap ik!
Gelukkig was ik niet de enige die vandaag bomen van iets te dichtbij had bekeken.
Bram
Bram's spontane knuffelactie van Hans schreeuwt natuurlijk om een korte termijn vervolg. Tussen al die bomen in het overstroomde bos zie ik geen knuffelbare medevaarder binnen handbereik. Eenzaam duik ik van links een leuke wals in. Hij surft leuk maar rechts lonkt, waar die wat dieper is. Daar moet ik doorheen kunnen surfen. Dat kan inderdaad maar aan gindse zijde spoel ik er net zo hard weer uit…
Over korte termijn gesproken; het gelijknamige geheugen is een bijzonder intrigerend en onbegrepen fenomeen. Wat is tenslotte korte termijn? Is dat de vorige seconde? Minuut? Of gisteren of vorige week? Ik weet het eigenlijk niet. Netzomin dat ik niet meer wist dat 5 meter onder mijn lieflijke walsje een boom het water oversteekt, ware het niet dat 'ie halverwege was overleden. Desondanks komt' ie, na mijn spoelactie, met rasse golven dichterbij. Met Brams voorbeeld nog wél in mijn kortetermijngeheugen bedenk ik me geen moment en spreid mijn armen om de gestrande boom in een innige omhelzing te omvatten.
Als echte wildwater redder pakt Bram als eerste zijn camera en bedenkt daarna toch vlot dat mijn omhelzing niet zo lang mag duren zonder externe ingreep. Mijn geduld is minder lang dan de boom en voordat Bram de daad bij de gedachte heeft kunnen voegen, worstel ik mij mét peddel naar het einde. Van de boom dan. Gelukkig is mijn kortetermijngeheugen dat al snel weer vergeten en stuiteren we deze beek vrolijk verder af op zoek naar de volgende knuffel.
P.S. wist u dat ook Rob van knuffelen houdt?
Gert
