De film van de Gotthard Reuss is eindelijk af. Nu maar hopen dat de volgende filmpjes ook spoedig afkomen.
Dag van vertrek, om 4 uur gaat de wekker. Brrr, dat is lang geleden, zo vroeg eruit, snel pak ik m'n spullen, nog even een kop koffie en dan met boot en tent op weg naar Herentals.
Ik ben op pad met Nirjhara, de belgische Batavier, zullen we maar zeggen.
Na een relaxed Alpenweekje aan de Soca met de Batavier, gaan we nu met Nirjhara net een niveau hoger varen tussen Hemelvaart en Pinksteren.
We (Peter, Wim, Robert en ik) verzamelen bij Bruno vanwaar we verder rijden naar Luik om aan te sluiten bij de rest (Stef, Jo, Pieter, Jan en Gert).
Intermezzo Jan:
Zoals afgesproken staat Gert om zes uur aan de deur (vroeg dus). We laden mijn spullen in de auto en vertrekken ruim op tijd voor de afspraak in Luik anderhalf uur later. Stef, Jo en Pieter staan er al en een paar minuten later komt ook het blauwe team de parking opgereden. Iedereen is er precies op gebrand om snel in de boot te zitten. Enkel Wim lijkt alles uit de kast te halen om het varen wat uit te stellen. We komen onderweg verschillende landen verschillende keren tegen en ook Manheim en het standbeeld van een zekere Biesmark staan 2 maal op de route geprogrammeerd. Eén ding mag gezegd: file hebben we niet gehad
Jan
Plan is om naar Valsesia te rijden maar vooraf 'smiddags laat nog even de Gotthard Reuss te gaan varen (3 km WW III-IV). Dat als alternatief voor de file voor de Gotthard tunnel.
Bijgestaan door de autonavigatie, de smartphone tomtom en mr Guide (allen voorzien van meer of minder filevoorspellend vermogen) slalommen we van Luik naar Duitsland, naar Frankrijk en weer terug. We doen toeristische trips in Saarbrucken en Mannheim (3x) maar belanden uiteindelijk toch tegen half zes aan de instap van de Gotthard Reuss.
"Rij maar door" , denk ik nog, dit wordt schrapen, veels te laag. Maar eenmaal op het water blijkt wederom, van bovenaf op een rivier kijken vertekent de waterstand enorm.
De Gotthard Reuss is als vanouds, stevig verblokt veel verval maar met uitzondering van 2 of 3 passages geheel op zicht te varen.
Met enigzins opgetrokken wenkbrouwen zie ik ons als een totale groep van 10 man vertrekken zonder een helder beeld wie eingelijk vooruit vaart (dat hoeft met Bruno ook meestaal niet (-;) en wie achter. Dus ik sluit dan maar de rij.
Robert
Een paar honderd meter na vertrek ligt Gert in een keerwater te wachten en vraagt "heb je Robert gezien?". Oeps! vergeten, die is nog geeneens ingestapt.
Gert en ik wachten op Robert en varen dan verder naar de rest die een eind verderop in de stenentuin toch wel is blijven wachten.
Jan
Direct onder de hangbrug begint de eerste grotere passage die je altijd even wilt zien voordat je de afsluitende drop van 2 meter tussen twee wandjes wilt varen.
De eerste drop is door de wat hogere waterstand (vergeleken met onze run in 2009 ) eenvoudiger te varen en de laatste val levert voor niemand echte problemen op. Al die dikke creekers, wel of niet gebooft links langs het wandje, komen er makkelijk doorheen.
Midden tussen onze groep door, 10 man verkennen en een voor een varen kost enige tijd, komt een groepje van 3 man de passage op zicht afvaren, Kasper, Sven Joos en een vriend zijn achter ons ingestapt en maken even een snel runnetje op de weg terug uit Tessin.
Even groeten, ik wijs even snel de lijn, en met een lange nek tjoepen ze alle drie snel ook de drop af en zijn weg.
Dan zijn we bij de "wokkel", een bocht naar links met een smalle lijn helemaal rechts langs de wand waar je automatisch door het wandje en water kussen naar links wordt weg/om geduwd. Een klein keerwater in het midden geeft je de mogelijkheid naar links over een steen weg te boofen zonder bij de wand te komen.
Wim, perfecte lijn
Sommige lijnen zijn perfect met boof, andere zijn zonder, gaan door de wokkel en hebben geen consequenties.
Alleen Robert wordt gewokkeld, gaat ondersteboven over de "Harry-schouder-uit-de-kom-kei" die er direct achter ligt,rolt half, pakt het volgende vervalletje en stapt dan uit.
Robert, wokkel-lijn
Intermezzo Jan:
Robert wil na het invaren ook wat inzwemmen. Twee maal lukt dat wonderwel en wellicht brengt hij daar zelf ook even verslag van uit. Bij de 2de zwem blijft zijn peddel onder een boom steken: een aanvaardbaar excuus om niet te eskimoteren.
Jan
Tijdens het lozen verstopt hij ook nog zijn loosdop in de rivier die we, miraculeus, na een paar minuten zoeken van de bodem kunnen oprapen.
Een paar passages later toont Robert dat de vorige carnage geen toeval is. Hij zit gewoon nog niet lekker in zijn boot, gaat weer om rolt weer niet en besluit nu zijn peddel te verstoppen onder een grote boom in de rivier. Wat heeft die vent toch met verstoppertje spelen?
De peddel is onzichtbaar maar Robert weet bijna zeker dat hij onder die boom (uiteraard in de hoofdstroom) moet zitten, daar heeft hij hem tenslotte achtergelaten...
Aangelijnd zwemt hij naar de boom, weet zich daar vast te klampen en exploreert de diepten. Tsjakka, een peddel!
Vlak voor het einde probeert Jan nog zijn favoriete sport, "Boulderen", in het spel te brengen, hij probeert een " kontstart" tegen een onderspoelde boulder. Normaal hangt er echter geen boot aan je kont Jan! De boulder neemt wraak en Jan verdwijnt met boot en al langzaam onder water, ik lig er vlak naast en kan niet meer doen dan filmen. Eenmaal diep genoeg wordt de afwaardse druk op de boot sterk genoeg om boot en Jan met de stroom mee te nemen, hij rolt nog maar Gert, zogenaamd helpende hand, duwt hem snel weer onder, gelukkig, nog een zwemmer...
Intermezzo Jan: "Even later ga ook ik op zoek naar een uitvlucht om niet te rollen: kijk altijd een hindernis verder dan de eerst volgende is de goede raad die ik aan mij voorbij laat gaan. Na een walsje zit ik te veel naar links en zie ik plots een schuin onderspoelde rots op me afkomen. Voor een peddelslag tussen boot en rots twijfel ik te lang en in mijn cursus 'kajakken met nonkel Bob' staat niet wat ik in dit geval moet doen. Ik word netjes ondergeduwd door de schuine rots en spoel gelukkig door. Een halve poging om te rollen is niet genoeg en mijn eerste verslag zit er aan te komen. Ik troost me met de gedachte dat het varen goed ging en dat zo'n schuine rots boven je kajak niet echt eskimoteervriendelijk is. Toch benieuwd of ik het morgen verslagloos kan houden..."
Nog een paar kleinere passages en dan is de fun voorbij. Snel omkleden, auto's halen en op naar het Lago Maggiore.
In Omegna duiken we om 10 uur een pizzeria in waar we voor 4-6 euro pizza's krijgen. De resterende 4 euro worden opgemaakt aan pizza, wijn en aqua voor de drivers.
Nu nog even het pasje tussen Omegna en Varallo over en dan zijn we op Camping Valsesia in Balangera.
Op het pasje probeert peter nog de plaatselijke everzwijnen te lokken met een bronstige roep. Kotsend hangt hij over de vangrail. Na een 4-tal bronstige "Bwoehaaaaa" brullen produceert hij een grote bruine straal pizza aangelengd met wijn. Geld terug vragen Peter!
Of het de zurige kotslucht is of het hilarisch lachen van de rest van het team zullen we nooit weten, de everzwijnen laten zich niet zien.
De Camping is dicht maar via een achterommetje kunnen we onze tentjes werpen en net na twaalven lig ik op een oor. Eerste vaardag is geslaagd!
Jan en Menno
Intermezzo Bruno:
With water levels strongly fluctuating in the week upon arrival in response to snow melt and rain and with some cooler weather forecasted and heavy rain later on, it was decided to start the trip in old&thrusty Valsesia with a lot of sections on offer for both low and high water conditions. Added bonus is the option to run a nice warm-up section on the Reuss on the drive up, allowing to skip the standard traffic jams at the Gotthard tunnel at the start of the holiday weekend. As we arrived quite late due to some interesting detours from our road captain, we settled for the standard 3km section of grade III-IV below Gurtnellen and had to keep the next section down to Amsteg for next time.
Arriving late in Valsesia, we opted to set camp at the campsite in Balangera, another deliberate choice given the bad weather that was supposed to set in over the next days.
Bruno
Lees ook:
dag 3 op de boven Sesia tot Piode
dag 4 op de benenden Sesia en Egua
dag 5 op de Landwasser (Bise Rosso)
dag 6 op de Gronda, Sorba en Sermenzina
dag 7 op de stura di Val Grande
dag 9 op de midden en beneden Chiusella
Friday as first full paddling day saw low levels on the Sesia and Sermenza and rather dry conditions higher up on Egua and Sermenzina. After short debate (no, I am not going to ruin my back on a dry Egua first day) , we went for the lower Sermenza from Piaggogne down to Balmuccia, certainly the best value for money section when everything is low: steep and complicated rock gardens, some nice drops, still enough water for reasonably clean lines and fantastic scenery. To add a little extra, we ran everything from the standard lower put-in without inspection, not sure I hit the best line at the entrance for the last gorge though... The 6km section took us 5-6h and there was little energy left to continue further down to the campsite. Very entertaining run where we managed to reduce the number of portages to 1. For the record: Jo certainly binned the fastest wet exit of the trip when entering the airturn boof rock backwards and recovering a boat from the first drop of the last gorge is not that easy, best to just boof out to the left Jan.
