NU MET FILM: Het is een vreemde wereld, normaliter hopen we op zon. Nu hopen we op de voorspelde regen, maar die wil maar niet komen. Die regen is voor ons het vloeibare goud, alleen dan zullen een aantal steile zijbeken van de Sesia bevaarbaar worden. Wat landerig hangen we op de camping en wachten af. Helaas, het blijft droog.
Dan maar naar de beneden Sesia, vanaf het boskloofje tot aan de camping. Voor mij een erstbefahrung van het boskloofje, daar heb ik tot nu toe alleen maar in mogen kijken in al de jaren dat ik nu al aan de Sesia ben geweest.
Intermezzo Bruno:
Sunday morning we had a last dry intermezzo before a 1.5day rainy episode starting around noon. With levels still low, we paddled Sesia gorge and continued down to the campsite. No takers for the entrance rapid nor for the mystery drop, both rapids not really becoming much more inviting at low level. Balmuccia rapid saw a team descent and my-oh-my, whatever the level, this rapid keeps on surprising, nice lines and some stressed faces! Next time, we will go for a boater cross. The runout to the campsite is quite mellow but it gives the opportunity to fully appreciate this fantastic river, over 40km of runnable white water, seldomly going below grade 2, the green hills and the translucent water... Moreover, the rain started pouring down hard, making us full of anticipation of runs to come.
Bruno
Bruno in de laatste trap van de tweede versnelling
Naar de instap rijdend pakken we Erik (Batavier) op die uit Zurich is aan komen rijden. Hij komt een paar dagen meevaren. Nog wat onwennig zoekt hij zijn spulletjes bij elkaar en bij de instap is de groep al vertrokken voordat Erik koud en wel zijn boot klaar heeft gelegd. Ik had hem al wat voorbereid op de iets andere groepsdynamiek bij Nirjhara. Er wordt niet getreuzeld, het gaat hier om het varen.
De ingang van de boskloof slaan we gewoon direct over, die heeft net te weinig water om lekker rechtdoor te lopen, weg van een onderspoelde wand.
Ingang boskloof
Voor de tweede gaan we eruit en besluiten ook daar dat we te koud in de boot zitten om dit netjes te varen, ik pak nog wel de aanvaart mee om het laatste keerwater te halen. Bijna laat ik me verrassen door de 3 walzen die erin zitten en haal het keerwater slordiger dan gepland. Bruno stapt nog even halverwege de versnelling in om het laatste lijntje netjes te varen.
In de kloof zitten nog 4 mooie drops. De eerste is lastig in te zien en Erik treuzelt me te lang, snel kruip ik voor en vaar de juiste lijn, Erik is gerust en komt na. Het is ook wel even een overgang zo uit de auto het boskloofje in....
De omdrager middenin is pittig, niet alleen het water. Ook de afdaling langs de rotswand en de instap onderin vereist wat vernuft en lijninzet om de boten veilig beneden te krijgen.
Serieus vieze passage in het rotskanaal WW VI of meer
In de afsluitende grote drop gaat Gert om en haalt zijn vinger stevig open, de Sesia kleurt rood vandaag ;) Alleen Wim staat nog aan de kant net voor de passage, net voor hij in wil stappen zie ik in de wand een werplijn liggen. Snel sein ik Wim in en hij haalt de werplijn op. Niet van ons maar van de groep die vlak voor ons zit. Bij het Monrosa rafting center vinden we de eigenaar terug. Die is ook weer blij.
Wim in de laatste trap van het boskloofje
Eenmaal het kloofje uit zijn we snel bij Rapide de Balmukkia (volgens de Peter). Met de hele groep vlak achter elkaar duiken we eraf, dat verhoogt de feestvreugde als iemand op zijn dak gaat. Helaas, alles gaat goed, we vliegen door en over de stoppers. In de kloof is het rustig en daarna is het uitvaren naar de camping.
Beneden Sesia
Intussen is het wel gaan regenen en tegen tweeen staan we onder de afdakjes van de caravans om te kleden. In de tent een pilsje en wachten op betere tijden. Tegen vieren is het zover, de groep wordt onrustig en opeens staat iedereen de boten en kleren in te laden.
Erik is nog lekker met het thuisfront aan het bellen als ik zijn deur open ruk en roep "we vertrekken". Erik is duidelijk verbaasd, nog een rivier? Ja hoor, we gaan de Egua kijken en als die genoeg water heeft gaan we nog even afdalen. "Maar ik heb al bier op" protesteert hij nog. Enigzins meewarig kijken we hem aan, niet zeuren, inpakken!
Bij de instap is het nog steeds dun en onder de 10 graden. Mijn goesting is ook dun, pizza en bier zou een best alternatief kunnen zijn (-;)
Erik bekijkt de passages vlak voor de uitstap en besluit dat dit helemaal niet te varen is, alleen maar rotsen... Ik heb toevallig een paar rapid racers gezien die hier aan het trainen zijn (in een uur 3 x omlaag of zo) en zie dat alle grote passages voor de afsluitende drop mooie (maar smalle) vaarbare lijnen hebben. Gewoon gaan dus.
Dan rijden we door naar de instap en even later staat iedereen om te kleden. Enigzins verbaast kijkt Erik het geheel aan en besluit dat het toch niet zijn dag gaat worden. We hebben weer een bunny (-;).
Intermezzo Bruno:
Late afternoon, we went checking whether the rain had already brought up the Egua and lucky us, water was indeed coming up allowing a run at minimum level. Level was low but OK for the main rapids and even the sections in between were bearable. I do not know of any other river that features this type of denivellation and spectacular rapids whilst remaining mostly clean&smooth and with limited need for bank inspection or safety (at this level). Smiles all around at the take-out but unfortunately bad luck for Stef who seriously injured his arm on one of the last rapids of his favorite river. No time left for a second run and frankly, I was done for the day... Pizza time in the evening with more rain pouring down.
Bruno
Slide plus drop, altijd helemaal over rechts
De Egua begint met een kanaal van ca 100 meter met daaarin een stuk of 5 kleinere passages, het kanaal sluit af met een slide plus afsluitende waterval van totaal 8 meter hoog. Met een rotklap knal ik de val af, helemaal vergeten in te duiken, ik pak het water vol op mijn borst. De Egua wringt zich tot achterin mijn holtes en de camera is spontaan op tilt.
Iedereen komt verder netjes beneden, met uitzondering van Gert die omgaat en tegen het wandje probeert omhoog te rollen. Dat lukt niet en even later zwemt hij. De val heeft ook de helm van zijn hoofd gerukt en enigzins aangeslagen houdt hij ermee op, ook niet zijn dag vandaag.
Het past steeds allemaal net
Bruno, Peter, Pieter en ik gaan vanaf hier als eerste groep en we varen bijna alles op "zicht". Dat is het zicht van Bruno want die weet bijna alle lijnen nog uit zijn hoofd. Zonder Bruno waren we er veel vaker uit geweest.
Ook lange lijnen met dropjes, slides, de walzen zuigen nu amper
De Egua is de steilste beek die ik ooit gevaren heb, eigenlijk een trappenhuis met drops, enorm veel slides en door het lage water amper zuigende walzen.
Alles gaat top, Pieter moet een keertje zwemmen maar doet dat in een poeltje met een strandje, beter is het niet te timen.
Verder over de tocht: het was top, de steilste 2 km ooit met veel fraaie passages, stroomop filmend krijg je kramp van het omhoog kijken ;) Op de foto's komt dat er niet echt uit, maar geloof me, deze beek is echt steiler dan steil.
Een van de weinig drops met een echte verzamel pool
Te veel passages om op te noemen, wel krap, diverse knokkels liggen open, toch maar eens leren wat smaller te varen ;)
Jan doet een wavewheel in de kicker op een slide (toch, Jan?)
Diezelfde slide maar nu saaitjes gevaren door Wim
Halverwege zit een lange versbnelling met bocht naar links op het einde, haal je die bocht niet, dan duik je in een onderspoelde wand. Bij deze waterstand geen enkel probleem om voor de wand naar links weg te komen, maar bij meer water mogelijk een omdrager.
Rots om foto links is gevaarlijk onderspoeld
Mmm, smaller leren varen joh!
Na het bruggetje is het even wat vlakker en dan beginnende laatste 5 grote passages met afsluitende waterval. De passages gaan inderdaad allemaal soepel en precies volgens de lijnen die die racers ook voeren. Af en toe wat bony, maar alles loopt soepel.
Ik zeker de afsluitende water val onderin de poel, daar ben ik na 10 minuten blauwbekken te koud geworden om zelf nog zin te hebben. Deze sla ik dus maar even over, snel omkleden en warm worden in de auto.
Pieter, afsluitende val, iets te veel rechts gehouden, maar komt nog weg
Peter, goede lijn, puntje naar links, zo heeft hij hem 3 x gevaren, niet te stoppen
Super, top, perfect om de Egua met deze waterstand voor de eerse keer te doen. Nu nog een beetje regen en morgen weer een andere steile beek. Ik wordt hier errug blij van!
Menno
Beneden Sesia en de Egua from Jan Van Roy on Vimeo.
Lees ook:
dag 3 op de boven Sesia tot Piode
dag 5 op de Landwasser (Bise Rosso)
dag 6 op de Gronda, Sorba en Sermenzina
dag 7 op de stura di Val Grande
