Alpenweek 2009, de heenreis
Een Goed Begin…. Is het halve werk…
De planning zat goed in elkaar. Om 2 uur zouden Hans (vd Staay hé, Hans B is een heeeel ander verhaal…) en ik elkaar treffen bij het clubhuis.
Ik vertrek daarom netjes om 12 uur, dan heb ik zelfs nog een kwartiertje extra. Na een dolle rit met een gemiddelde van 33 km per uur kom ik om 4 uur aan op het clubhuis. Mmmm, 4 uur over t stukkie Aplhen ad Rijn-Nijmegen. Overal dikke files. Snel vertrekken we richting Moulin des Staay om Martijn op te pikken.
Nog vóór Maastricht loopt de temperatuur van de motor zo hoog op dat we aan de kant moeten. De motor zet zichzelf uit, en de ANWB moet erbij komen. Een klein uurtje later kunnen we verder, nadat we het koelwater hebben bijgevuld.
Gelijk duiken we de files weer in, maar de auto loopt weer fijn, en met wat sneak-routes komen we in Kanne aan. Martijn erin en snel weer verder, richting de volgende file. Ik ben nog in de veronderstelling dat we naar Frankrijk rijden (iets wat later ook als een vooruitziende blik kan worden uitgelegd).
Dan, rond 8 uur, net voor Verviers, loopt plotseling de temperatuur van de motor van de Espace weer snel op. Zo snel dat we maar net aan de kant kunnen komen. Zodra we stilstaan ploft de radiateur in een wolk van stoom.
Hans probeert nog eigenwijs het ene na het andere flesje water in het tankje te gooien, tegen beter weten in. Maar het heeft geen zin, het loopt er even hard weer uit. Na een hoop heen en weer gebel met de buitenland-hulp-centrale, komt 2 uurtjes later de Belgische variant van de ANWB erbij. Maar wat wij al wisten, die kan ook niets voor ons betekenen, en de auto-ambulance wordt gebeld.
Weer een half uur later staat de espace op de vrachtwagen, en de caravan hangt erachter, en zo worden we richting een hotel in Verviers gebracht. Met ons geluk van vandaag zitten alle hotelletjes natuurlijk vol. We besluiten dan maar om mee te gaan naar de garage, en daar in de auto/caravan te overnachten.
De volgende dag blijkt de auto echter toch niet direct te repareren, iets wat ons 'snachts nog werd verzekerd door de monteur. Huurautos met imperiaal en trekhaak zijn niet te vinden, ook geen busje, nix!
Als Hans met het thuisfront belt, stelt zijn zus direct haar vulvo ter beschikking en zo worden we gered. Henrieke, Bedankt!!! Hans stapt in de trein naar Maastricht, waar hij zal overstappen in de Vulvo. Ik ga met Martijn en Tom even Verviers in, om te ontbijten en wat tijd te doden. Dan, om 2 uur, arriveerd Hans en laden we alles over, laten de Espace achter, en kunnen we, na bijna een volle dag vertraging bij elkaar, weer verder.
De Vulva blijkt prima in staat ons naar Italie te brengen. Italie?? We waren toch op weg naar het Durance gebied? Op het laatste moment heeft de Grote Onruststoker, alias de Gazprom, alias Capo Bianci Alpinisti besloten toch maar naar ons 1e-keuze gebied, Val de Sesia, te gaan. In het begeleidende meeltje (wat onze slimmerik ook aan mij heeft verstuurd) wordt vriendelijk verzocht mij in het ongewisse te laten en mij dus in de veronderstelling te laten dat we nog steeds naar Frankrijk zouden gaan.
Hans kon het echter niet over zijn hart krijgen mij in die waan te laten, toen we voor de 2e keer op de vluchtstrook stonden met de Espace-equipe, en heeft mijn gemoed getroost door het geheim prijs te geven. Hehehe, thanks Hans, en euh, Menno, F### Y## :D
Om 3 uur snachts komen dan ook wij eindelijk aan op de camping Campertongo aan de Sesia… (en zijn we al een stuk verder gekomen dan Hans B!!!)
De volgende morgen kunnen we dus met de rest van de groep op pad naar onze eerste warming-up op de Sesia
Harry
