Sesia, dag 1
Zondag, de Sesia van onder Balmucia naar Varallo
wacht tot de youtube video wordt getoond
of ga direct naar de film op youtube
De bar in Campertogno is afgeladen, 19 Batavier zoeken, moe maar voldaan, de warmte van de kachel op en wachten keuvelend totdat ze aan kunnen schuiven aan de dis. Er wordt even nog niet zelf gekookt. Het is vanochtend om 5 uur gaan druppelen, dat zwol aan tot een gestage bui en ontaardde vanmiddag in een vette tot zeer vette bui. Hoewel, "bui" heeft een bepaald gevoel van eindigheid, en vandaag lijkt dat einde er bij de regen niet aan te zitten.
Vanochtend waren we nog steeds in de verzamelstand, gisteravond met 4 auto's aangekomen rond 8 uur, Dennis schoof tegen 10 uur het restaurant binnen en Staay om 3.00 uur 'snachts (zij hebben onderweg panne gehad). We misten dus nog Cees F en Erik V.
als eerste serieuze gasten van het jaar worden we warm onthaald!
Tot een uur of 11 lummelen we met ontbijtspullen onder het afdak op de camping waarna we een rituele striptease voor de Bar opvoeren. Het zal waarschijnlijk de laatste keer zijn dat de kanospullen droog zijn, dus we kleden nu eens lekker droog om op de camping.
In vol ornaat duiken we de auto in en tegen twalf uur komen we bij Balmucia aan. Terwijl we verkennen komt Erik met de camper aanrijden en tijdens het omrijden komt Cees Faber invliegen. We zijn compleet. Wel zonder Hans B, maar daar hebben we hat later nog wel even over...
De rapide de Balmucia verkennen we even maar besluiten voor de eerste dag toch maar een stukje lager in te stappen, we kunnen de hoofdlijn niet goed zien, dit zit verborgen achter een rots, maar de rest ziet er niet uit alsof we de meesten van ons hier blij mee maken. En, eerlijk gezegd, zie ik dit stukkie ook niet zitten als warming-up.
Na het omrijden lanceren we onszelf de Sesia in, in het kloofje onder de Balmucia. Franc gaat niet mee, die voelt zich vandaag een beetje Hans B...
Het eerste deel gaat traag door het kloofje, mooi azuurblauw water met een schitterende zonnehemel erboven. Oh nee! dat hadden we besteld, maar helaas niet gekregen. Het regent dus als een gek, maar op het water hebben we er geen last van.
De Sesia versnelt en even later knallen we door de eerste versnellingen, het gaat eigenlijk best wel hard, ik heb moeite mijn Burn in lijn te krijgen met mijn plannen, ik voel me roestig en trek de ritsratsklik sluitingen nog eens flink aan om intiemer aan te sluiten op mijn boot.
Om me heen zie ik vergelijkbare taferelen, iedereen zit een beetje onwennig en lam, na een dag rijden, in de boot. Dit is geen klein Ardennen sloot, de Sesia heeft hier goed water.
Na een paar inleidende speeloefeningen zie ik de Tranchi, de eerste stevige stroomversnelling, opdoemen, oeps, nu zie ik pas dat er veel meer water staat dan wat ik hier ooit gezien heb in de zomer. Als een grote denderende slang knalt de Sesia de Tranchi af, er zou hier een wals met steen moeten zitten...
Ver beneden zie ik de andere groepen als een zooitje vultures (aasgieren, voor de dyslectici onder ons) wachten op onze carnage. Het valt mee, een trein hoge golven met een vet blok en bijbehorende wals waar we allen net nog omheen gaan. Die wals was er dus toch, alleen volledig aan hetzicht onttrokken door de grote golventrein.
De Sesia wisselt hier steeds af, rustige dobber stukken sussen ons in slaap waarna een vette passage iedereen weer op scherp zet.
Vanaf hier nemen diegene het over, die hun naam aan deze passages verbonden hebben, de Cees-cut, de Nonja toller, de Tom-turner en de Dennis eddy.
Menno
Tom's vision
Na gister in alle haast de tent op de jeu de boules baan te hebben opgezet, worden we ’s ochtends gewekt door CanaCees. De regen is al sinds de nacht bezig, en zal voor de ons resterende tijd in Italië dan ook niet meer ophouden. Nog ff wat eten, koffie naar binnen en onze tent verplaatsen. Daarna omkleden onder het afdakje bij de camping (nu zijn we in ieder geval nog droog) en dan de auto in, op zoek naar een mooi stuk voor de eerste (en enige) dag op de Sesia.
We beginnen net onder de Balmucia, om maar even niet te hard van stapel te lopen. Ons (2e) groepje bestaat nu uit: Martijn, Marcel, Morris en ik, onder leiding van Maarten. Het begint leuk, mooi water met redelijk wat druk erop, maar prima om mee te beginnen. Er zitten toch wel flink wat dikke vervallen in, die voor mij nieuw zijn qua voormaat (eerste keer alpenweek). Maar na een kwartiertje op het water ben ik gewend aan Menno’s Eskimo en worden de vervallen steeds leuker om te doen. Maarten stuur ons zoveel mogelijk keerwaters in, en na even spelen gaat ook dat weer lekker, net zoals het surfen. Morris kan de grijns niet van z’n gezicht krijgen, en heeft waarschijnlijk aan het eind van de week last van z’n kaken.
Ruim over de helft zit een dik rotsblok in het midden van de Sesia, met aan beide kanten keerwaters. Maarten doet even voor hoe we van de ene naar de andere moeten komen, maar ik begin iets te laag en kom verkeerd uit. Nadelig voor mij is dat aan de andere kant van het rotsblok ook een rotswant zit, knal ik tegen aan, ga om, peddel komt vast te zitten onder water, dus ik moet aan de lus trekken. Special thanks to Maarten die mijn peddel met veel moeite weet los te krijgen, waardoor ik dus gewoon door kan. Er komen nog wat flinke vervallen, en de regen blijft doorstromen. Een aantal is moe, en dat zorgt voor nog 2 zwempartijen. Blij dat we eruit konden op het einde, maar het was toch wel een erg tof stuk! Regen blijft met bakken uit de hemel vallen, er wordt dus niet zelf gekookt, maar schuiven lekker aan in het warme restaurant van de camping. Pizza naar binnen, en daarna vroeg het tentje in om de tekort gekomen slaap van afgelopen nacht weer in te halen.
Tom
Verslag van een zwemmer/toller
Zaterdag, aankomstdag voor velen van ons: De sneeuw was net uit het dal verdwenen, langs de Sesia lag her en der nog een verdwaalde hoop ijs/sneeuw. Het gras op de camping 'Il Gatto e la Volpe' in Campertogno was nog sappig en drassig toen wij er onze tentjes op plantten. Het vochtigheidsgehalte was dan ook 99,8% en wij liepen met onze (berg)schoenen de grasmat al snel aan blubber. De campingbaas vertelde ons dat de weersvoorspellingen, qua camperen, voor de komende dagen niet gunstig waren. Regen en vorst waren voorspeld voor de komende drie dagen. Maar daar trekt de Batavier zich op dat moment niks van aan en ziet alles zonnig in. We zijn tenslotte geen watjes, nee! wij zijn Batavieren! Zondag 1ste vaardag: Het is een dag waarop de dikke regendruppels recht naar beneden vallen. De sneeuwgrens is te zien, grijze wolken kleven tussen de bergen en willen niet verkassen. De nachtvorst heeft iets wat sneeuw doen vallen en stilletjes komt ieder zijn tentje uit. Maarten en Paul halen brood in het dorp, Hans komt zijn caravan uit en verteld ons zijn avonturen met de kapotte auto en ontstane vertragingen, Cees F. SMSt hoelaat en waar we gaan varen (hij is nog onderweg met Beatrix en Frank) en hoopt 'on time on the spot' te zijn.
Het ontbijt nuttigen we aan de picknicktafels onder een zeilen afdak. De campingbaas nodigt ons vriendelijk uit binnen te komen ontbijten, daar waar het droog en warm is. Maar we zijn tenslotte geen watjes, nee! wij zijn (verkleumde) Batavieren! en dus smeren en eten wij ons brood buiten.
Alvorens we in de auto's naar het instappunt rijden namen we de tip van Saskia ter harte en hebben we ons op de camping al in onze, nog droge, kanokledij verpakt. De een stapt met helm op achter het stuur, de ander ziet nog geen gevaar en laat de helm en zwemvest nog even wachten tot de aktie van het varen daar is.
Tijdens het afladen van de boten komen Cees F., Beatrix en Frank aan gereden. Cees F. en Beatrix varen mee, Frank heeft zijn dag niet, is moe en besluit naar de camping te gaan. Kijk aan, daar arriveert ook de camper met Erik en zijn familie. Erik vaart ook mee en de familie laat hij achter in de camper om wat spelletjes te spelen. Op het water moet ik even wennen aan de snelheid van dit water, daarbij, de onbekende vaarroutes maakt mij onzeker en geef ik bij mijn vaargroep aan dat ik mijn gids Sven mis. De vorige twee alpenweken voer Sven mij voor en gaf aan waar de gevaren zaten en waar ik door kon varen. Harrie heeft die taak op zich genomen en loodst mij perfect door deze sloot.
Doordat we snel veel keerwatertjes zijn gaan varen krijg ik daardoor mijn vertrouwen en bootgevoel terug om onbezorgd de passages af te varen. Drie passages kom ik voor drie- kwart goed door, recht op in de kano en het vierde kwart onder mijn kano. Onderwater blijf ik buiten paniek en zo gauw als ik het water rustiger voel worden "plop" ik weer boven en paddel zo snel als ik kan naar een keerwater. Ik ben er bij deze drie pogingen om het onderwaterleven van de Sesia te "verkennen" goed van af gekomen. Geen obstakels geraakt en genoeg lucht in mijn longen.
Bij een groot keerwater maak ik me boos omdat ik er niet uit kan komen. Paul geeft me nog wat tips die ik zo goed als mogelijk opvolg. Maar dat mag niet baten. Bij de vierde poging word ik tegen de rotswand gedrukt en heb de verkeerde kant gekozen om op te kanten. Het water duwt me om en ik bekijk voor de vierde keer het "aquarium" van de Sesia, nog steeds geen vis te bekennen. Maar ok, ik moet omhoog. Links eskimoteren lukt door die rotswand niet, nou dan maar rechts. Uh, ja en goed opkanten. Helaas ook geen succes. Armen uitstrekken en paddel laaghouden dan, maar door te weinig lucht in mijn longen wordt het toch een zwempartij en ik ben geen meter opgeschoven van waar ik omging. Jammer deze aktie, want het uitstappunt is honderd meter verderop.
Terug op de camping had de camper van Erik wat moeite de geplande inparkeerroute te volgen, door al het gevallen vocht, en flepte het gras en modder onder de wielen weg. De camper had dan ook binnen de 3 sec. een schoonheids-moddermaskertje gekregen.
We waren het snel eens over ons avondmaal. Deze gingen we binnen nuttigen, daar waar het droog en warm is. We zijn tenslotte ook maar Batavieren!
We hebben dan ook de hele avond binnen door gebracht en als klapper op de vuurpijl, mochten we 's nachts ons natte kanospul te drogen hangen bij de houtkachel.
Maandagochtend hoor ik Maarten een deuntje zingen met de tekst: we gaan naar Frankrijk, in Frankrijk is het warm. Even neem ik hem serieus. Maar wat als het een grapje is: dat gaat ie zwemmen! Het is geen grap. Het besluit is genomen. We pakken onze natte boel bij elkaar en vertrekken naar Frankrijk, YEAH!
Ce la vie, pour un Batavier. Salut, Nonja
Waterstand:
70 cm op peilschaal Campertogno, stijgend naar 80, nog onder midden water, 125 is hoog water. Achteraf blijkt dat de Sesia na Campertogno bij dit weer heel snel veel water verzamelt waardoor we het stuk onder de Balmucia uiteindelijk met een dikke midden water stand varen.
Dag 1: Sesia van onder Balmucia tot de eerste stuw voor Varallo
Dag 2: Sesia - Genova - Nice - Entrvaux
Dag 3: Verdon net onder Colmars tot ergens halverwege
Dag 4: Coulomb - Var - Camping
Dag 5: Esteron van brug bij Vascogne tot Roquesteron (achter het dorp)
Dag 6: Vesubie, vanaf St. Jean de la Revière tot monding in de Var
Dag 7: Verdon van Castellane tot pint Sublime (pre-Canyon)
