Chili, rio Desague
2009-12-27
Lees ook de vorige dag op de Rio Maichin
Voor vandaag heeft senor guia de rio desague voor ons in petto. Volgens de beschrijvingen een klasse V creek vol met watervallen. We maken ons enigszins ongerust maar volgens Senor guia voor niets nodig… Het zou me niet verbazen als hij de komende dagen de beschrijvingen voor ons verstopt …!
Bij de instap gaan er uiteindelijk maar 4 man van onze groep te water. De rest heeft gehoord dat het happy hour is in de bibliotheek en wil wat extra boeken scoren. Ons team wordt aangedikt door een paar Amerikanen en een Chileen.
Na wat invaren, ja, ja we hadden zeker 50 meter vlak water, dient de eerste val zich al aan. Ik voel mijn hartslag tot in mijn kleine teen !
Iedereen duikt er goed vanaf en meteen is de toon gezet; de ene val volgt de andere in snel tempo op. Onmogelijk alles te beschrijven. Al na een half uur ben ik de tel kwijt geraakt.
Wat ik me herinner: vallen, vallen, Amerikaan aan het zwemmen en boot minimaal 5 minuten aan het tollen, een draagpassage, vallen, vallen, vallen, honden achter ons aan hij het verkennen, vallen, Thomas aan het worstelen met een wals, vallen, vallen en … nog eens vallen.
Ik begin er helemaal door te zitten. Niet zozeer omwille van de inspanning maar het is verschrikkelijk zenuwslopend en de adrenaline zit al een aantal uren in overdrive.
Eindelijk naderen we het einde… Nog een laatste grote val en dan volgt een stuk plat tot het einde. De val ziet er zwaar uit. Ik twijfel omdat op de lip van de val nog een envelop zit.. Ik zie er iedereen echter zonder enige moeite vanaf knallen en zie dat in de passage erna een vlak stukje zit dat voldoende tijd biedt om te rollen indien nodig. Ik ga er dan ook maar voor. Ik duik naar beneden, ga toch om en waarom weet ik niet meer maar ik kom uit mijn boot. Nochtans voor niets nodig maar het vat is leeg.
Senor Guia moedigt me aan om opnieuw in te stappen omdat het eindpunt niet ver meer is. Ik loos de boot en ga dan maar opnieuw te water.
Dan volgt een prachtig stuk natuurschoon. Een kronkelende beek met langs de zijkant begroeide rotsen, overhangende bomen en bamboe.
Eindelijk komen de mannen in zicht die vandaag in de bibliotheek vertoefd hebben. Ik zie er al naar uit om wat op krachten te komen. Dan blijkt dat er nog vier mooie vallen volgen. Harry heeft al ijsberend hier 3 uur op ons gewacht om deze laatste vier met ons mee te varen. Ik heb er nu vandaag al zoveel gevaren, dus die laatste 4 zullen er ook wel nog af kunnen.
De voorlaatste is heel dik, maar op het eerste gezicht vrij onschuldig. Ik pak alle moed nog eens bij mekaar en duik er af. Nog nooit is hier volgens senor guia iemand iets overkomen en zo ziet het er inderdaad ook uit. Maar wat gebeurt er… ik plof beneden, wordt omgesmeten en hang vast in de wals. Ik probeer nog mijn peddel goed te leggen om te rollen maar de kracht van het water is zo groot dat er niets te beginnen valt. Opnieuw moet ik mijn boot uit. Ik wordt nog wat getrashed en na een tijdje wordt ik onderdoor gespoeld en grijpt senor guia mij bij de nek en houdt mij boven.
Nu is het definitief. De laatste val pas ik. En maar goed ook. Deze is de hoogste van allemaal. Terwijl de rest kickt op de laatste drop sleur ik me naar de wagen…
En Sas, …Menno heeft gebaald vandaag en smeekt je op zijn blote knieën morgen opnieuw te mogen varen…
Harry
Wim
