pamperweekeinde (millennium editie)
Datum:
18,19 & 20 augustus 2000
Flottielje:
Banaantjes 4 Canadezen 6 Lange kajaks 2 Jeugdkajak 1
Sloepenrol:
Hagemans; Rini, Nieke, Iris, Mirthe Van Haaren; Joost, Anke, Tom, .....Kira Does; Ron, Corrie, Rik, Niek, Van Dijk; Joost, Barbara, Jeroen, Karin, Els Van Rheden; Rene, Irma, Micha, Luuk Verhoef; Cees, Jantine, Els, Benke,
Hond:
Orki
Pampers verbruik:
Max. 6, going down!
Lokatie:
Camping Koole, Hogedijk 6, Noorden a.d. Nieuwkoopse plassen.
Verslag:
Vrijdagmiddag werden op de club de meeste bootjes al opgepikt en in de loop van de middag werd op eigen kracht de reis naar Noorden aanvaard. Colonne rijden heeft niet veel zin want de huidige generatie pampers heeft krantenwijken, sportverplichtingen of school tot diep in de nacht.
Aangekomen op de camping bleek een klein veldje gereserveerd te zijn waar nog een paar andere kampeerders stonden. Toen Joost de omwonende vertelde van het feit dat we met 6 gezinnen aan zouden komen was voor een aantal reeds aanwezige campinggasten aanleiding om, gehuld in een stofwolk, het kampeerveldje te verlaten.
Nadat we onze tent op hadden gezet hebben we in het licht van de dreigende buien eerst besloten een zeiltje te spannen, zodat we in elk geval een droog plekke konden creren. Met een lange lijn, een boom en een lantarenpaal was dat zo gepiept.
Het zeiltje hing nog niet of de familie Does kwam aanrijden, al snel gevolgd door de Hagemansjes en wat later de familie van Dijk. 's avonds inderdaad een paar buitjes, maar onder het groene lappie konden we het droog en gezellig houden. Rustig wijntje, moppen door de oudere pampers, mekaar een beetje leren kennen.
De volgende morgen, zenuwachtige spanning in de kampsector Verhoef. "Papa, wanneer gaan we nou kanon?" We moesten nog even wachten op de laatste binnenkomers, dus die vraag werd wel een keer of wat herhaald. Het was goed weer, niet te warm, niet te koud, af en toe een wolkje. Toen ook de familie van Rheden binnen was en hun tentjes hadden opgezet, werd koersgezet naar de waterkant.
Onderweg moesten we verbaasde TKBN-ers een paar keer uitleggen, dat we kwamen om te VAREN en niet voor de recordpoging die ze hadden georganiseerd. Boer Koole had nog een klein weilandje aan de sloot die naar de plas liep. De reeds aanwezige boten werden daar beladen en voeren 'om', de andere ploeg tegemoet die bij Nikano (hoe verzinnen ze het!) nog en drietal Canadezen had gehuurd.
Dat de nieuwkoopse plassen beter de Nieuwkoopse slootjes hadden kunnen heten, zorgde er voor dat het wat langer duurde voordat we de vloot weer kompleet hadden. Het pleitte echter voor de relaxte sfeer dat niemand op het nieuwlichters-idee was gekomen om een mobiele telefoon met de beide ploegen mee te geven... Dat zal naarmate de pampertjes nog wat ouder worden wel gaan veranderen. Ook de GPS ontbrak, maar de Nintendo -overigens geladen met de onvermijdelijke Pokmon software- was wel mee.
Daarna een rondje varen. De pampers, varirend van 5 - tot en met 15 wisselden af en toe van bootje en weerden zich kranig. Het is een schitterend gezicht dat ook de kleinste apen elkaar kwebbelend vooruit stuwen en zo al spelenderwijs leren om met een kano om te gaan. Onze kinderen (Els (8) en Benke (5)) hadden nog nooit echt in een kajak gezeten en maakten dankbaar gebruik van het kinderbootje van de Batavieren om dit nu wel te doen. Af en toe werd er eentje gesleept waardoor ook de ouwe lui het stramme lichaam nog eens even tot sportieve prestaties moesten dwingen.
's Avonds vette hap van het plaatselijke 'taria. Dit was natuurlijk slechts een warming up voor het "piece de resistence"; het avondpeddeltje. Helaas geen volle maan dit jaar maar wel een mooie schemering. Dus met een viertal Canadezen het Nieuwkoops doolhof in gepeddeld. De oudste kinderen mochten mee, Zaklantaarntjes mee -die dingen branden in je zakken die moeten gewoon n-, kaart mee, net voor 10 uur weg. We voeren een stuk van de rode peddelroute over de Maarten Vreeken Wije en dan rechtsaf naar de Nieuwkoopseplas. Spannend want het was toch wel behoorlijk donker en in de nacht struinen er dieren rond en stuit je op verschijnselen die niet geheel te verklaren zijn tananana... De legende gaat immers, dat in de Nieuwkoopse plassen de grootste paling van heel West Europa rondzwemt; een monster van een beest, 10 meter lang en dikker dan de breedte van een Canadees. En jawel, moet het nu juist onze ijverige gids Joost en zijn bemanning overkomen dat dit monster besloten had onder hun boot wakker te worden. Volgens eigen zeggen kolkte het water, werd de boot vele decimeters opgetild en was het slechts aan de ervaring van de schipper en de zeewaardigheid van de bemanning te danken dat zij de hongerige aal niet tot voedsel hebben gediend.
In de andere boten was het voorval niet zo opgevallen. Wij dachten eigenlijk dat het eerder een -p-aaltje was geweest dat net op de waterspiegel omhoogstak.... Het tochtje werd iets langer dan verwacht. Met name de oudere pampers in de boot bij Rien begonnen wat last van de slappe lach te krijgen toen we om kwart voor 12 het landtongetje terugvonden waar de rest van de boten ook lagen.
We hebben daarna toch nog maar even een flesje wijn open getrokken om de bibberende Anke en Joost een beetje tot rust te laten komen. De oudste Pampers bleven deze keer langer op dan de ouders, moppen tappen, sterke verhalen over docenten en groentekwekers, en elkaar vliegen afvangen. Je vraagt je af of we de "amp" van het Pamperweekeind niet met een vooruitziende blik moeten gaan omzetten naar een "ub".
Op Zondag iets rustiger opgestart. Ook de kinderen die gisteren nog niet in de bootjes wilden - met uitzondering van ene K. van H.- zijn vandaag scheep gegaan. Zelfs de kleinste, Luuk (4), heeft in een banaantje gevaren, waarbij zijn stijl (twee voeten aan een kant overboord) en twee vingers in de neus menig wildwatervaarder met de mond vol tanden zou doen staan (voor zo ver ze die nog hebben natuurlijk).
Hoewel we harpoenen en trossen hadden meegenomen en het vuur al was opgestookt -we waren er klaar voor-, heeft de Paling van Joost zich niet meer laten zien. We hebben om hem te lokken het lied, "al die willen de kaap'ren varen" maar ingezet onder een bescheiden begeleiding van ondergetekende, op trekzak, maar ook deze verleidingen hebben die donderse Aal niet uit zijn tent kunnen lokken. Later die dag zijn wel enkele familievetes op het water uitgevochten waarbij in het algemeen waardige vaders zich door uitdagend gedrag van zoons en dochters zich lieten verleiden tot enige charges. Het is bij wat verkoelend gespetter gebleven en, gelukkig voor de Batavieren, zijn de gelederen nog gesloten. De enige die wel heeft gezwommen was Orki, het arme dier ligt terwijl U dit leest nog bij te komen van de vermoeienissen die hem zijn aangedaan op een kanoweekeind met zo veel kinderen.
Het keerpunt van de zondag lag bij de sluis van Woerdens Verlaat, waar we, pas nadat we een half uur hadden liggen wachten, tot de conclusie kwamen dat we er NIET doorheen moesten. We hebben ons gezicht weten te redden door de kinderen die het fenomeen "sluis" niet goed kenden omstandig uit te leggen waar dat ding voor diende....
Bij terugkomst bleken de tenten prima gedroogd in het zomerzonnetje. Alles kon dus droog mee naar huis.
Joost en Anke, weer hartelijk dank voor de organisatie, het was hardstikke leuk (dat zeiden onze pampertjes achteraf ook nog!).
Vriendelijke groeten, Cees Verhoef
Voor meer pamperfoto's, kijk ook even naar de pampergalerij!
