Met Nirjhara naar de Lech in september 2008
Tegen half zeven arriveer ik in de wereldstad Schinnen, als je hier nog nooit geweest bent, neem dan zeker even de tijd om daar een rondje rond de kerk te doen. Dirty Harry is er al een uurtje en heeft de rondweg en de culinaire hoogtepunten van Schinnen al verkend.
Na een patatje oorlog en een frikadel arriveert ook l’Expresse Belgique. Een camionnette met remorque (zo heet in België een aanhanger) en 7 man en kanogerief.
Nadat we de camionnette tot de nok hebben afgevuld met onze spullen gaan we op weg.
Thuis had ik al gezien dat de kloven van de Lech net bevaarbaar moeten zijn en gelukkig heeft mr. Guide (Bruno) dat ook gezien. De TomTom wordt op Reutte ingesteld en uiteindelijk werpen we om half vier s’nachts onze tentjes uit aan de middenloop van de Lech. Ik hoor nog wat varkens rondsnorken maar dat blijkt uiteindelijk de zware adem van Robert te zijn, even later vallen de oogjes toe.
Die morgen worden we gewekt door de vrachtwagens in de steengroeve recht tegenover onze kampeerplek.
Tegen tienen staan we op de brug bij het uitstappunt van de tweede kloof van de Lech. Diep onder ons zien we al een flink aantal zware passages.
Helaas is de onderste kloof in deze periode gereserveerd voor vissers en moeten we ons "behelpen" met de iets eenvoudigere bovenste kloof. D'n Krieker (Kris) heeft geen zin in zo’n stukje vlak water, en bied zich aan als shuttlebunny.
Rustige invaart over de eerste kilometer
Wij gaan te water, in het begin gaat het nog ff rustig, maar al snel wordt het dikker. Tja Kris, en daar sta je dan….
Bert in de eerste versmalling, wat trapjes en dan een bocht met blok door een kanaal
De verblokking begint vanuit de boot al te onoverzichtelijk te worden
Dezelfde passage van bovenaf gezien
Smalle doorgangen met niet al te veel water, weinig druk erop
Al vlot komen we bij het eerste echt grote doolholf. Een paar trappen volgen elkaar op, met in het midden een verval van een paar meter. Mr Guide vaart deze als eerste, wel inclusief een flinke steun vlak boven de drop.
Hierna volgt de rest, iedereen schijnt zijn eigen lijn te kiezen, toch komt iedereen veilig beneden.
Alleen Harry draagt ‘m om, zoals gewoonlijk is zijn eerste dag niet de beste in de Burn, en hij durft de drop niet aan. Direct hierna ontmoeten we de nachtmerrie van de Lech.
tijdig eruit, waden naar de overkant en er dan overheen klimmen
Een dikke boom verspert volledig de kloof, en is niet makkelijk om te dragen. Zou hier 10 cm meer water staan, heb je echt een probleem. Hier komt onze veiligheids-training van pas, en met een peddelsteun doorwaden we de Lech naar de overkant, gelukkig is het hier niet te diep. We klimmen over de boom en stappen weer in, sommigen half in de boot en spatzeil los, want 50 meter verder moeten we alweer de boot uit en verkennen.
Thomas heeft het overzicht....
Zo gaat het continue door, de Lech is een doolhof van verblokking, en veel passages zijn niet vanuit de boot te verkennen.
Harry gaat goed, agressieve stijl!
Maar alles is goed te doen en iedereen vaart zonder problemen. 1 passage dragen we over. Een vieze boom, met de takken er nog aan verspert hier de rivier.
Instap na de overdrager
De laatste wat lastigere drop
Laatste wat lastigere doorgang
En de uitgang van de kloof, de bomen liggen hier gelukkig hoger
Na 6 km zien we Kris weer terug, en begint de nachtmerrie van Harry.
Helemaal achterin, dat rode stipje, dat is Harry
Een flinke uitloop is net ff teveel van het goede voor hem, vloekend en scheldend raakt hij steeds verder achterop, en komt uiteindelijk een half uurtje later dan de rest boven, met stoom uit zijn oren.
Ik ga van kanoen af!
We laden de boel op en doen nog wat parkeeroefeningen met een boer, (we staan op zijn smalle paadje) en worden vriendelijk doch dringend verzocht de aftocht te blazen. Na een kort overleg van Bruno en alterego Mr Guide, gaan we op weg naar de Brandenberger Ache, en kijken onderweg ook nog ff bij de Venter Ache.
Klein stukkie Lech gedaan en nu al op!
De planning was nl. 3 rivieren te varen vandaag. Beide rivieren stellen ons echter teleur.
Instappunt van de Beneden Venter vanaf Lehen
De beneden Venter staat dik te brullen, de waterstand is enorm, het is (ondanks de stortregen die wij op ons dak krijgen) hier de hele dag bloedheet geweest en de gletsjer is een aanzienlijk stuk kleiner geworden.
De brandenberger Ache staat juist weer veel te laag, onbevaarbaar. Ondertussen is het ook al diep in de avond en we besluiten de camping in Kramsach op te zoeken. Na de werpceremonie met de tentjes, kunnen we, als we snel zijn, nog op de camping terecht voor een maaltijd. Menno heeft de in tiroler broek gestoken oude campingbaas alvast een beetje opgefokt, na een stevige woordenwisseling over het wel of niet afgeven van zn pas. (die de oude baas uiteindelijk won door z’n pas gewoon niet meer terug te geven). Dan stoot Harry bij binnenkomst nog per abuis een vaas van de bar. “Ben je blind?!” brult de oude baas, waarna hij op zijn beurt weer een stevige uitbrander van Harry terugkrijgt. Wederom scheldend neemt ook Harry plaats, heeft hij dan toch zijn dag niet vandaag?
Na schnitzels en bier gaan de meeste één voor één slapen, zo niet Kris. Als ook Robert genoeg Sambucca binnen heeft en zich te rusten legt in een schuurtje tegenover het kantoortje van de camping, gaat Kris vrolijk op pad om het nachtleven van Kramsach onveilig te maken. De volgende morgen laat hij vol trots het bewijsmateriaal op zijn cam zien, hij was innig verwikkeld met een locale fraulein (en natuurlijk ladderzat).
De boktor in zijn hok
Zo begint onze tweede dag. De bedoeling is om maar weer eens wat rij-kilometers te gaan maken, de teufelslucht van de Saalach bij Lofer staat op het progamma.
Harry & Menno
Rivierinformatie:
Traject: Lech tot Warth, 6 km WW IV-V
Waterstand: 274 cm peilschaal Steeg (280 cm = laag water, 300 cm = hoog water). Bij deze waterstand is dit traject WW III-IV. Geen WW V. 10 cm meer geeft echter een heel ander beeld in de kloof.
Het traject van Warth tot Steeg, de onderste kloof is van augustus tot maart verboden. Meer info op kajak.at.
