Varen en fietsen in het dal van de Guil
We zijn op vakantie aan de Durance in 2004.
Ook het dal van de Guil leent zich uitstekend voor de combinatie mountainbiken en kanovaren. Hadden we de vorige jaren al diverse zijdalen van het guildal per fiets bezocht, het dal zelf zijn we nog nooit helemaal uitgereden. Dat wordt dus tijd.
We rijden met de auto helemaal door tot L'Echalp en fietsen vanaf daar net zolang door tot het met de fiets niet meer gaat.
De Guil stelt hier als rivier helemaal niets meer voor. Een dun stroompje kabbelt naar beneden, dat ondanks de sneeuw die je bovenin nog her en der ziet liggen en ondanks de brandende zon.
De Guil is duidelijk geen rivier met een Gletsjer oorsprong en de bovenloop zal hooguit tijdens de sneeuwsmelt periode in het voorjaar te bevaren zijn.
Qua fietsen is het zeer goed te doen, 10 km stijgen naar Belvedre du Cirque waar het gravelpad overgaat in steil wandelpad. Dat betekent direct het eindpunt van de fietstocht.
Het uitzicht op de Monte Viso is grandioos.
Op de terugweg rijden we uiteraard even langs het instappunt van de Pleepot. De smalle kloof die rondom Chateau Queras loopt. De Stipyaks cursus heeft het traject erboven gevaren en stappen hier uit. De instructeurs en de gevorderden groep, Mayke en Coen, varen nog even de Pleepot. Dat moeten we komende week ook maar eens gaan doen, ik heb het ding voor het laatst in het voorjaar van 1999 gevaren en toen, bij redelijk veel water, de van Ruud Keesom geleende rainbow reaction dwars ingeparkeerd, net na de schuine wals halverwege. Sindsdien heeft die boot twee mooie vouwen, net achter de kuip. WE moeten maar eens kijken of die korte bootjes er makkelijker doorheen kunnen.
Maandag gaan we, Coen, Saskia, Arne, Eric en ik op weg naar de kloof van Chateau Queras (de Pleepot) en de daarop aansluiten Gorge de l'Ange Gardien, de schutsengelkloof.
Eenmaal op de parkeerplaats boven de Pleepot aangekomen betrekt het weer en de zon verdwijnt achter wat dubieuze wolken. Die kloven in zonder zon en het risico op een bui? Daar heb ik geen zin in. Als uitwijk traject gaan we de midden Guil varen, van net onder de trappen tot in het stuwmeer. Misschien is dit qua opbouw ook wel wat beter. Eric en Arne zijn tenslotte net aangekomen en hebben hun boten gisteren op de Guisane voor het eerst weer kunnen afstoffen. Die Pleepot komt nog wel als het echt strak blauw is, zie verslag van Chateaux Quearas en Schutsengel kloof.
De Midden Guil dus. Het is redelijk laag water dus laten we het stuk direct na de trappen liggen en stappen pas onder het ondiepe traject met de gravelbanken in.
Ook met deze redelijk lage waterstand blijft de Midden Guil een fantastische speelbeek. Gemiddeld wildwater III met een flink aantal technische WW IV passages. Moeilijker wordt het nooit.
Met gemiddeld en hoog water gaat de moeilijkheidsgraad flink omhoog en als je, je op WW IV niet thuis voelt? Dan wordt het zweten. Nu is het een ideaal invaar traject.
Een stuk boven het tunneltje is door het hoge water van 2000 een enorme dam opgeworpen in de rivier. Toen we 2001 voeren werden we verrast door een stuwmeer waarna het water over de rand verdween in de smalle denderende goot. Toen hebben we zeker 300 meter verkend om te kijken wat voor nieuwtjes er in de rivier waren aangebracht.
Dit stuk is door al het hoge water wat er in de tussentijd weer doorheen is gegaan weer wat verbreed en verder uitgesleten. Het stuwmeer is er niet meer echt en alle kleinere keien zijn uit die lange glijgoot verdwenen. Het werkt ongeveer net zoals bij de boekel pistes. De boekels blijven staan en de sneeuw eromheen wordt weggesleten.
Het resultaat is een schitterende flipperkast die bij hoogwater een indrukwekkende ww IV-V zal vormen. Nu is het een snelle butsbak waar je moet zorgen niet uit koers geslagen te worden door die flipperposten.
De tunnel passage is wederom flink veranderd. Hij is weer wat minder scherp geworden, het verval wat geleidelijker. Door het lage water is er nu echter alleen maar een holderdebolder butsbak aan de rechterkant. Toch wel veel verval en veel half overspoelde blokken waardoor je uit koers wordt gedonderd. We dragen om.
Na het tunneltje is het weer een tijdje rustiger (WW III) en kun je rustig de wanden van de kloof bewonderen. Vooral de kleurbanden op de linkerwand laten goed zien hoe water hier in doorsnee staat. Het meegevoerde grint heeft de stukken die doorsnee onder water staan duidelijk witter geschuurd dan de drogere delen. Is toch wel 75 cm hoger dan!
Af en toe redelijk onoverzichtelijke passages waar het water hard omlaag gaat tussen grote blokken. Af en toe een haakse bocht erin en regelmatig ongewenst gedrag van stenen door net onder de wateroppervlakte in de vaarbaan van de boot te gaan liggen.
Je reflexen worden goed op de proef gesteld.
Vooral de laatste paar grotere passages voor het stuwmeertje hebben veel verval en zijn uit de boot amper te verkennen. Omdat we het stuk regelmatig gevaren hebben kunnen ze allemaal op zicht gevaren worden en leveren geen problemen op. In het voorjaar is dit echter een heel ander verhaal! WW V, denk ik (-;)
We hebben dan wel geen pleepot gedaan en geen schutsengel gezien, toch was het weer een schitterende tocht. De midden Guil is en blijft een klassieker.
Lees ook:
Chateaux Queras en Schutsengel kloof.
Menno
