NKSV de Batavier - Alpenweek 2025 dag 5 - Koritnica en Abseilstrecke 2025-05-01

Koritnica

Vandaag werd de groep opgesplitst, want een groot deel van de groep ging naar de Abseilstrecke. De overgebleven negen batavieren besloten dat een herkansing van de bevaring van de Koritnica een perfecte invulling van de dag was. Heerlijk was het! Maar goed, eerst maar even over de vaartocht. De waterstand stond wat lager dan maandag en daardoor waren er iets meer stenen. Zo kon vandaag niet rechts langs het eiland gevaren worden voor de kloof zonder stenen te raken, maar was enkel links een echt haalbare optie. Er zit een haaientand verstopt net voor het laatste keerwater voor de kloof, maar hier kon gemakkelijk om heen gevaren worden. De gehele groep haalde dit keerwater, waarna de kloof zelf een voor een gevaren kon worden. Het verschil in waterstand was hier niet merkbaar, maar was een leuk vaar- en fotomoment. Wel is het aan te raden om je peddel vast te houden, ook al lig je rustig in een keerwater na de kloof. Zelfs reepjes zijn geen reden om die zeer kort los te laten, want twee seconden later mag je een verhaaltje schrijven…

Na de kloof kwam een iets rustiger stuk met genoeg mooie keerwaters om al slalommend naar beneden te gaan. Rond 13.00 vonden we een heerlijk stenenstrandje om te lunchen in de zon (of schaduw) want het was een stralende dag. Na de lunch hebben we weer vol energie nog meer keerwaters gepakt. Er waren nog enkele leuke speelplekjes gevonden tot aan de samenvloeiing met de Soça. Dit laatste stukje werd bijna mijn Waterloo. Ik belandde daar bijna op mijn kop, maar dankzij een hele hoge steun en een goed geplaatst steentje, bleef ik gelukkig overeind.

Na de samenvloeiing werd nog even een botenwissel gedaan, wat voor de nodige hoge steunen zorgde (zo’n plat achterdek is toch even wennen). Maar daarna was het heerlijk naar beneden soppen en tijd voor een lekker ijsje.

Annelie

Waterstand: 128 cm peilschaal Kluze (Riverapp zegt ‘empty’, maar zeker goed vaarbaar)

Vaarders:

Groep 1; Marije, Sanne, Saskia, Annelie

Groep 2: Nyke, Dennis, Jacques, Joseph, Marlou

Instap: Kruze

Uitstap: Prion Test Center

Abseilstrecke

“Je snapt het pas als je het ziet” schijnt een befaamde uitspraak van een groot voetballer te zijn. Dat is ook van toepassing op het traject van vandaag. Na de steile afdaling met een boot op je nek roept Roel geheel in stijl van de voornoemde voetballer “Is dit alles? Net als de Mangelkloof een hoop drukte voor prima water”. Hij doet zelf niet zonder reden verslag van zijn verdere belevenissen.

Het is ook prima water en alweer een zonovergoten dag. Mijn dag. Veel te warm voor zo’n afdaling die de naam van dit traject inmiddels geen eer meer aandoet vanwege de keurig aangelegde traptreden in de steile wand. Veel groepen vandaag op dit traject.

De ingangs-passage wordt voorgedaan door de vele kajakkers voor ons. Geen enkele kajakker vaart een mooie gelukte lijn zodat de meesten deze overslaan dan wel de chicken route varen. Alleen Peter en Menno wagen zich eraan en slaan zich er doorheen...

Ingangspassage

Menno, first-person view. Kiest u maar, links of rechts?

Links.
Links.

Het eerste verval wordt in een veelvoud van lijnen door hen voor gedaan, in dusdanige techniek dat de verstandigen onder ons (waaronder ik; nog wel…) besluiten hier net onder in te stappen. Ik ben met Tom tot voorvaarder van het eerste groepje gebombardeerd (vast een vlaag van…) en wij hoppen achter elkaar tussen de blokken door en scouten waar nodig de beste lijn. Dat gaat prachtig en de rest volgt, achtervolgd door beide vissers (Peter en Bram).

Ondertussen komt er nog een zwemmer (van een andere groep, red.) voorbij die bij mij aangekomen besluit toch maar het keerwater in te zwemmen. Achteraf blijkt hij het achterpuntje dat Anke een verval hoger al had aangeboden vlak voor het bereiken van het veilige keerwater, resoluut heeft afgestoten. Rare jongens die kajakkers.

De onoverzichtelijkste stukken zijn voor de lunch, die vandaag stipt om 13:15 uur is verordonneerd. Dus we lunchen net boven een overzichtelijk en lang golvend wasbord met hier en daar een steen. Volgens Eva ligt na de bocht naar links nog een wals, dus we spreken af onderaan voor de wals rechts het keerwater te pakken en daar verder te kijken. Met een aangesterkte maag stuiter ik de golventrein in. Halverwege kom ik nog een keerwatertje tegen dat mij vriendelijk wenkt. Het blijkt een miscommunicatie (lees: pure misleiding); waar ik dacht in rustig vaarwater te belanden keert het water als een malle, ongekend onhandig. Geheel onverwacht grijpt deze valse veilige haven mijn achterpuntje en werpt mij zomaar om! Totaal ontdaan door deze onverwachte brutaliteit lig ik even bij te komen, maar kon dat niet zo lang uithouden zonder frisse lucht. Een halve rolpoging wordt resoluut uitgespuugd door het voorheen zo lieftallig ogende keerwatertje. Dus ik drijf de rest van de trein gemoedelijk naast mijn boot, de gebeurtenissen reflecterend. Tom scheurt mij uit mijn overpeinzingen met de mededeling dat hij mij zijn puntje onthoudt vanwege de naderende wals. Jaja, op het water leer je je vrienden kennen.

Ik was toch al nat en ontdaan dus onderga mijn lot met gelatenheid. Ook de wals spuugt mij meteen weer uit; ergens krijg ik het gevoel dat ik niet gewenst ben. Remy. Wederom stoort Tom mij in mijn apathie en maant me mijn zwembrevet in de praktijk te brengen aan zijn achterpuntje. Toch sympathiek van hem. Breed grijnzend over mijn zwemlessen druppelen de andere vaarders een voor een het keerwater in.

Ik poets het water uit m’n boot en de deuk uit m’n ego en verzamel moed om de resterende ontberingen te ondergaan. Net tegen de tijd dat mijn energie weer een beetje terugkomt, treft de hele Batavieren bende een prachtig speel/surf golfje. Een beetje wispelturig en moeilijk om erin te blijven hangen, maar Rob en Tom laten zien dat het kan. Met inzet van mijn laatste krachten mislukken de eerste drie pogingen. Tom zet ondertussen een loop in en weet zich met zijn freestyle skills snel weer rechtop te zetten. Dat moet ik toch ook kunnen, denk ik en breek de reserve-energie aan. De invaart lukt nu en ik surf netjes een aantal keer heen en weer. Voor ik überhaupt aan inzetten van een loop toe kom wordt m’n puntje al gegrepen en spoel ik op de kop de golf uit. Nu netjes rollen voor de ogen van de hele bende. Eerste poging te snel, half, mislukt. Tweede poging idem. Mijn ego dwingt me dan maar de andere kant te proberen. Mijn longen denken daar anders over en alweer word ik door verbaasde maar grijnzende Batavier-blikken naar de kant geholpen. Alweer wildwater zwemles; gelukkig bevestigen onafhankelijke bronnen dat dit een kunst is en regelmatig geoefend moet worden. (Blijf vooral lezen!) Samenvattend: heerlijke dag op het water, maar niet mijn (rol)dag.

Gert (en enige andere redigenten)

Lief dagboek. Eergisteren schreef ik al over het varen op de Soca en hoe fijn het is om in het heldere water te zwemmen. Nu was de plek toen niet zo handig (kloof, sifon etc. etc.) dus vandaag lukte het me om op een iets gunstigere plek te water te gaan zonder boot. Waar het voorgaande dagen prima varen was, werd ik vandaag wel met de neus op de feiten gedrukt dat het varen met deze druk en snelheid andere koek is. Meer druk, meer water en meer snelheid vraagt nieuwe competenties die nog niet zo goed ontwikkeld zijn.

Gelukkig hadden we ruim de tijd om te wennen aan deze sloot… Na wel 30 seconden invaren op de chicken run, mochten we meteen aan de bak. De eerste passage 1 voor 1. Menno en Rob als vaarleiders voorop. Vervolgens Erwin, ik en Mayke en afsluitend Anke en Roy, de vissers van ons gezelschap. De lijn is van bovenaf niet helemaal te zien, dus in het 1e keerwater wordt de route aan elkaar doorgegeven. Ik krijg van Erwin instructie: rechts voorbij de steen, punt naar links, voor de wals links aanhouden en doordenderen naar het keerwater beneden. Ik zie Erwin keurig doen wat hij net daarvoor zei. Ziet het niet moeilijk uit. Mayke komt bij me in het keerwater liggen en ik vertel haar hetzelfde als Erwin mij vertelde en eindig met: “Kijk maar gewoon hoe ik het doe!”. En daar ga ik: rechts voor bij de steen, punt naar links, links aanhouden… “Hé, die schuine wals komt wel heel snel dichterbij. Ach, daar zet ik mijn kont wel tegenaan, komt wel goed”, denk ik nog. Maar wat een snelheid, wat een kracht, wat een ander plan heeft de rivier met mij en mijn boot. De wals werpt me omver als een vlinder in de wind. Daar lig ik weer. Op de kop in het prachtige Soca water. Het aloude recept van twee rolpogingen, de eerste lukt niet en bij het wachten voor de tweede rol voel ik een rots tegen mijn reddingsvest. Tijd om uit te stappen.

Roel
Roel

Het water van de abseilstrecke is qua temperatuur identiek aan de rest van de Soça: heerlijk fris. Verder kenmerkt dit water zich door whirlpool-elementen met onverwachte wendingen en achtbaan-belevenissen. Opwinding alom. Gelukkig ben ik een ervaren zwemmer. Jarenlange ervaring in mijn kajakverleden en de nodige zwemmeters gemaakt hebbende, manoeuvreer ik me door het water. De boot zo snel mogelijk recht, de peddel stevig vast en trappen als een malle om naar de kant te komen. Wat een genot! Tom helpt al varend met het laatste stukje. Helaas is de zwempartij dan al voorbij. Het was redelijk kort, maar een hele mooie beleving.

Ik wil bij deze dan ook een pleidooi houden voor de kunst van het wildwaterzwemmen. Ik gun iedereen deze ervaring, het geeft een gouden randje aan dit soort weken. Je voelt dat je leeft en je bijnieren worden weer eens lekker geactiveerd om de nodige adrenaline aan te maken. Dat voelt zo goed, daar kan geen surfgolf tegenop. Dit effect blijft ook lekker even hangen en je vaart er daarna een stuk scherper door, dus het is een win-win situatie. Iedereen zou deze vaardigheid moeten ontwikkelen zodat je op elk water vooruit kan. Dus rollen waar het kan en zwemmen waar het moet! Mijn Alpenweek kan niet meer stuk!

Roel

Tom
Tom

Dit zijn nog eens ware woorden Roel over het belang en de lusten van zwempartijen, zo vaak vergeten door mensen wiens ego dit schone plezier in de weg staat. Ik zwom juist op een stukje waar het water rustig en oninteressant bleek.

Beatrix

Rivier: Soça (Abseilstrecke, Kobarid traject of Otona)

Waterstand: 41 m3 peilschaal Kobarid

Vaarders: 14: Mayke, Tom, Roy, Cees, Rob, Peter, Beatrix, Anke, Erwin, Menno, Roel, Gert, Eva, Bram.

Instap: Otana

Uitstap: Kobarid