NKSV de Batavier - Alpenweek 2025 dag 6 - 1001 keerwaters 2025-05-02

We vertrokken vol goede moed, Marlou als vaarlijdster, dan moest het goed komen. De waterstand was iets lager dan de keer ervoor.

Nu zouden we de 1000 en 1 keerwaters wel kunnen halen. De vorige keer waren er veel overspoeld. Ik kwam aan 465 keerwaters. Verschil was ook dat het aantal kayaks en rafts duidelijk groter was. Typisch gevalletje van een lang weekend door 1 en 2 mei. Mooie gelegenheid om alle nieuwe kayakmodellen die voorbij kwamen te kunnen beoordelen. Menno en Roel waren al met een vergelijkend warenonderzoek begonnen. Roel was benieuwd hoe het is om in een Burn te MOGEN varen. Jaaaa, ze worden zeldzaam. Handle with care is voor menig Batavier toch een beetje te subtiel…….De dikke Bertha van Roel werd nu door Menno door de rivier gejaagd.

Roel ging lekker in de Burn, tot het moment dat de ware aard van de Burn bovenkwam en Roel ging onder…….. Rollen ging niet naar wens en hij belandde gelukkig met boot en peddel nog in de hand op een grindbank in de rivier. Door een lijnredding kwam hij veilig aan de kant.

Gaandeweg werd het langzaam duidelijk, dat Marlou geen vaarlijdster, maar een ware vaarleidster werd. Menno werd naarmate de tocht vorderde steeds minder geraadpleegd wat de beste vaarlijn was. Zijn antwoord was steevast: “ik weet het niet :)”

Het einde was in zicht, ook van de Alpenweek. Tijd om ook eens te gaan schrijven, ik dook onder in de laatste rimpeling van het water voor de uitstap, overdacht hoeveel mazzel we met het weer en de gebiedskeuze hebben gehad. Ik kwam boven en ging weer onder, dacht aan de goede organisatie van de week. Kwam weer boven, de concentratie-knop stond op error. Ik herkende dit fenomeen van onze nieuwe Passat. Het dashboard geeft dan een groot rood signaal aan.

Tijd om weer eens vakantie te houden en het batterijtje weer lekker op te laden.

Bedankt allemaal voor deze fantastische 27e Alpenweek voor mij!

Saskia

The next level

Roel heeft eerder deze zonovergoten week al de kunst van het wildwaterzwemmen belicht. Ik was het al hartgrondig met hem eens en zie nu acuut een bruggetje ;o) naar de volgende stap in deze kunstvorm: die van het duiken. Het traint de longcapaciteit, brengt rust in onvermoede onderwaterpassages (zoals een walsje) en biedt een ongekende andere kijk op de natuurbeleving van de rivier. Ik kan het iedereen aanbevelen. Ter oefening is het wel verstandig je van overtollig drijfvermogen te ontdoen. Maar dan, als je de bijzondere omgeving van de onderwaterwereld betreedt, dan overvalt je een kalmte, een rust, die de drukte boven je acuut doet vergeten. Verbaasd kijk je om je heen naar al dat moois. En heel soms, als je geluk hebt, tref je dan ook nog eens tekens van recente beschaving aan, zoals een prachtig zakmes. Finders-keepers.

Gert

Gert, Freddie Mercury, wie ziet het verschil?

Na afgelopen dinsdag een rustdag gehouden te hebben, zou ik vandaag voor het eerst 1001 gaan varen. Met Erwin als vaarleider, Marije als persoonlijke voorvaarder en Nyke, Tom en Dennis om de groep compleet te maken, gaan we op weg. Mijn doel van vandaag: net zo lekker relaxed in mijn boot zitten als gisteren en netjes keerwaters te varen. Het stuk voor de pauze was goed om lekker in te varen.

Tom en Marije lieten zien wat je met een platte achterpunt kan doen en hebben zich goed vermaakt in verschillende golfjes. Na de pauze begon de werkelijke 1001 en kwamen er toch wat zenuwen… Echter na even kijken was er een duidelijke lijn zichtbaar en kom ik netjes beneden met een big smile. Dit zet de toon voor de rest van de tocht.

Er wordt nog even gewaarschuwd voor een vervelende situatie rond een rots, waar vroeger een brug op zat en ik leer syfons herkennen met dank aan mijn medevaarders. Belangrijkste les was de echte kennismaking met champignons, paddestoelen, paddo’s, frotjes of ander rommelig water wat geen hoofdstroom of keerwater is. Rechtop blijven zitten, peddel in het water houden en vooral niet te krap een keerwater invaren.

Dat laatste vergeet ik halverwege de 1001 en ik word omgeduwd, heb geen druk op mijn blad en dan lig ik om. Ik stap toch maar uit. Echter snel boot gepakt en de volgende moment achterpunt van Erwin te pakken. Binnen de kortste keren zit ik weer in mijn boot en ga ik lachend verder. Oeps, dat was niet zo handig. ‘ Wobbly’ was dan ook het woord van de dag, maar dat mocht de pret niet drukken.

Al met al een heerlijke dag om deze mooie week af te sluiten.

Annelie

Dan mag ik toch ook deze week weer de site aanvullen met wat tekst. Sanne had me al eerder deze week vragend aangekeken toen ze ergens een groene boot zag drijven. “Zal toch Bram niet zijn? Die schrijft toch alleen voor onzin zoals vergeten spullen of open dopjes?”

Klopt! Vandaag mag ik schrijven omdat ik in alle haast van de financiële administratie van de camping “ff snel” m’n spullen gepakt had. En dus m’n longjohn nog aan een boom hing. Gelukkig was daar Tom met een ‘droog’broek die me paste. Dus ik hoefde niet in m’n ondergoed de kano in.

Waar ik 7 jaar geleden dit traject nog samen met Marije gedowngrade had van een WW III naar een WW II door tactisch alle moeilijke stukken te skippen (denk aan “hier traverseren om dan daar de chicken-lijn te kunnen nemen”) kon ik dit jaar met een grote grijns dit traject aan zoals ‘ie bedoeld was. Heerlijk van keerwater naar keerwater door golven traverseren, lekker strak achter de rotsen invaren.

Al werd het gedurende de dag wel steeds slordiger. Zes dagen achtereen varen gaat je toch niet in de koude kleren zitten. Het lampje ging langzaam uit. Menno zal wel meewarig met z’n hoofd hebben geschud hoe ik vermoeid hier en daar steunend me overal doorheen trok.

Daar heb je er zo een

Saskia was ook nog slachtoffer: toen ze 100 meter voor de eindfinish liet zien dat zwemmen altijd een optie is en ik haar boot hoosde deed ik dat zo onhandig dat haar dopje plotsklaps verdween. Sorry!

En dan Tom en Peter die nog graag het slalomparcours af wilden, maar slechts met z’n tweeën waren. Nee, dát zat er voor mij niet meer in. Naar de auto’s en naar de camping. Grote verhalen aan het kampvuur, en de boel opbreken.

Het was een topweek!

Bram

Waterstand: 110cm / 40 m3 peilschaal Kobarid

Vaarders:

Een groepje met grote smurfenvaarlijdster Marlou, ondercommandant Menno, volgzame smurfen: Cees, Saskia, Roel en Bram.

En nog vele anderen.

Instap: Raftinstappunt 1001 keerwaters

Uitstap: Bovenkant slalomparcours

“Waar is m’n helm nou?”