28 oktober 2024
Waterstand: 41 m3/s op Rosières, dalend
Le jour du cygne mourant
Vanochtend met een zonnetje uit het bed gerold. Naar de badkamer en vervolgens naar beneden voor het ontbijt. Brood was onderweg en koffie diende nog te worden gezet. De Midden-Beaume (Baume) spookte door mijn hoofd. Komt deze niet te vroeg. Maar onze vaarleider bracht in, vandaag varen, het waterpeil daalde lineair razendsnel naar een onacceptabele graad van verhevenheid. Data uit zijn zakmachientje schraagde zijn onderbouwing.
Aangekomen bij het instappunt was er een dingetje. Meer hierover, in onderstaand verhaal. Na de gebruikelijke rituelen in de boot. Bij het instappen kwam ik gelijk tot het besef dat de Beaume gelijk aan staat. Niet even mijmerend stromend water en omgeving op je laten inleven. Nee, meteen vol aan de bak. Althans, zo dacht ik. Vervallen met golftreinen met rustige stukken wisselen elkaar af. Vaak ging het goed!
Maar, zoals wel vaker wordt gesuggereerd door menigeen, meestal door vrouwen, slagen mannen er niet altijd in om goed te multitasken. Genieten van de omgeving en gelijktijdig golftreinen afpeddelen kan dan wel een eens verkeerd uitpakken. Zeker als er in je hoofd een stemmetje reflecteert van “dit is eng”. Je probeert het weg te drukken, het gaat goed, maar het kaatst terug, het gaat fout. Dit resoneren in je hoofd werkt door in je hele lijf, het heeft een verlammend effect waardoor je net die peddelslag niet maakt die nodig is om overeind te blijven. Je blokkeert. De stervende zwaan is gebaard.
Bij de brug met geparkeerde auto stapten Marjolein en ik uit. Het was goed zo. Althans dat zei mijn ik-stemmetje. Maar het wringde wel, de dag zou mooier zijn geweest zonder zwemmen. Boten naar boven gesleept, omgekleed en hup naar het uitstappunt. Niet veel later arriveerden de geblevenen op het water. Met een strakblauwe lucht en aangename temperatuur kleedde men zich om. Boten werden op het dak vastgesnoerd. Vervolgens met een auto naar de Drobie, een van de wildwaterparels in deze omgeving, verkennen. Een mogelijk traject voor de dinsdag, was de gedachte van Grote Smurf. Meer hierover in het volgende verslag.
Le cygne mourant
John
Gezwommen heb ik niet maar onder schrijven kom ik vandaag echt niet uit. Vanwege een probleem met bedwantsen op onze kamer hebben Hein en ik op een andere locatie geslapen dan de rest van de groep. Toch verschijnen we wonder boven wonder op tijd voor het ontbijt in de gite. En ook al ligt een deel van onze spullen in het groepshuisje, een deel op de andere locatie, een deel in de vriezer, en een deel in de wasmachine van de huiseigenaar, toch ben ik er bij vertrek naar de rivier volledig van overtuigd dat ik al mijn spullen bij elkaar heb weten te rapen. Aangekomen bij de rivier blijkt dat ik heel misschien toch een paar kleine dingetjes ben vergeten... namelijk AL mijn kanospullen. Gelukkig heb ik toch ergens goede karma opgebouwd, want spontaan worden me van 2 kanten anoraks aangeboden, van 3 kanten sokjes en van 4 kanten spatzeilen. Er is keuze uit wetsuit of drysuit, meerdere helmen, en bij Hans achterin de auto ligt een mysterieuze koffer die vol thermospul blijkt te zitten. Dan mist alleen nog een zwemvest, maar ik hoef het woord lifevest maar te noemen tegen de dichtstbijzijnde Fransman en ik krijg er spontaan 1 aangeboden. Check, klaar voor vertrek. Merci allemaal!
De Baume, wat een prachtige rivier. Vanuit de auto is een groot deel al te zien en ik heb er wel vertrouwen in. De Midden Baume zou ik omschrijven als elke keer een stuk verval afgewisseld met een stuk rust, ideaal voor een hoofd met hersenschudding en concentratieproblemen. Erwin, grote-smurf-in-opleiding, oefent met voorvaren, Hein zit lekker in z’n nieuwe Mamba, Bram vindt de golven duidelijk wat aan de kleine kant vergeleken met de grand canyon, Menno vaart regelmatig met zijn peddel boven zijn hoofd, John gaat er mooi doorheen afgezien van de beschreven zwanen-actie, Gert gaat los in zn speelbootje, Marlou gaat lekker en maakt nog een mooie looping met rol op het einde, Hans doet z’n ding. Mijn energie neemt sterk af naarmate de tocht vordert, maar mijn plezier neemt omgekeerd evenredig toe, dus ik stap uit met een grote grijns op mijn gezicht. Mooi water, mooie omgeving, tijd voor een welverdiende pan Potage!
Lein
Lein, onherkenbaar zo in andermans materiaal
Als de soep maar dik genoeg is mag hij potage genoemd worden.
Vaardagen:
