Irreler Wasserfalle en de Nims
zondag 3 november 2002
Wie gingen ermee; Menno, Coen, Rick, Teun en Mayke.
Menno had het idee geopperd om eens te gaan kijken bij de Irreler Wasserfalle. De waterstand was het afgelopen weekeinde erg goed. En ondanks dat het ondertussen wel wat gezakt was besloten we om toch te vertrekken. Er zou het weekeinde regen vallen, dus we konden de gok wel wagen.
Woensdag avond nog de vraag of we geen grotere boten mee moesten nemen, maar volgens Menno absoluut niet nodig!! Met die kleine speelbootjes gaat het makkelijk, jaja..
Zondag ochtend vertrokken we in alle vroegte, om 6.45 zaten de bootjes op het dak en vertrokken we richting Duitsland.
Omdat het in Nederland niet zoveel geregend had hoopte we dat er toch genoeg water zou staan. Hoe verder we in Duitsland kwamen hoe meer we ervan overtuigd raakte dat de waterstand goed zou zijn. Bij onze oosterburen was heel wat meer water naar beneden gekomen dan dat bij ons het geval was. De waterstand van zal wel tussen de 80 en de 90 cm zijn, was de verwachting. Goed te varen dus.
Eenmaal op de parkeerplaats in Irrel aangekomen hoorde we de Wasserfalle al. Dit klonk niet echt vriendelijk. Maar vol goede moed gaan we kijken.
Er was duidelijk heel veel water naar beneden gekomen! Moeten we hier af?????????????????
Menno begon heel vrolijk uit te leggen welke routes er allemaal gevaren konden worden, maar mijn buik draaide toch wel een paar keer om! Ondertussen had Teun zich ook bij het gezelschap gevoegd, en die voelde precies het zelfde.
We liepen stroom op waards om het 1e deel te bekijken. Dit moet normaal makkelijker te varen zijn, maar ook dit was enorm heftig!
Waren die kleine bootjes wel zo'n goed idee Menno? Geen probleem, moet kunnen!
Instappen en we zien wel.
Teun en ik besloten om ons maar vooral op het eerste deel te concentreren, dit was al een hele opgave. Coen hoopt stiekem toch het 2e deel te gaan varen, maar hij zal eerst even kijken hoe Menno en Rick het ervan af brachten.
Eenmaal in de boot nog een paar laatste tips en daar gingen we. Het eerste stukje ging goed, Coen ging om, rolde netjes en belande in het keerwater.
Iedereen lag in het goede keerwater voor de easy route! Nou ja easy?? Menno voorop, Rick erachteraan, en dan wij. Ik als eerste, plons om, eskimoteren, mislukt, zwemmen.
Daarna Teun, plons, eskimoteren, mislukt, zwemmen.
Coen als laatste, gaat om, maar komt heel netjes weer boven en beland in het keerwater.
Als iedereen weer in de boot zit is te zien dat we allemaal zijn geschrokken! Dit gaat wel heel erg hard!
Coen denkt er niet meer over na om het 2e deel te varen, en ook bij Rick en Menno komen er twijfels. Is dit wel verantwoord? Met die kleine bootjes is het wel erg moeilijk om de controle te krijgen! Snelheid maken zit er gewoon niet in. Daarnaast spoelt er nog een heleboel hout naar beneden.
Uiteindelijk besluiten ook Menno en Rick niet naar beneden te gaan, dat is met die kleine bootjes niet te doen! JAJA..
Uiteindelijk besluiten we om alles op te laden en naar de Erft te rijden, want hier gaan het voor ons allemaal gewoon te hard. Net voordat we willen gaan krijgen we de tip (red: met dank aan Wilko) dat de Nims die op een kleine 5 minuten afstand ligt, erg leuk te bevaren is met deze waterstand. We besluiten om er maar een kijkje te nemen, we hebben niet voor niets 3.5 uur gereden!
De Nims blijkt met deze waterstand echt een hele leuke rivier te zijn, ww klasse 2 tot 3. Met leuke golven om in te spelen, en je ziet iedereen weer opklaren. Dit is echt leuk varen.
De rivier stroomt echter wel heel hard door, als je hier gaat zwemmen duurt het echt wel even voordat jezelf en je materiaal aan de kant is. Maar het eerste stuk ging prima, iedereen kon zich goed redden, tot ik in aanraking kwam met een boomstam, oeps, eskimoteren, word tegengehouden door een boomstam en trek mijn spatzijl los! Zelf ben ik redelijk snel aan de kant, maar voordat Menno en Rick mijn boot hebben zijn we een heel eind verder.
Terwijl ik rustig mijn boot op ga halen, zie ik Rick heel hard met de stroom mee rennen, vervolgens komen er een Zwo en een fel roze paddel langs gedreven. Aha Teun heeft mijn voorbeeld gevolgd, en is dus ook gaan zwemmen.
De boot en paddel lijken niet meer te redden, Menno is er toch achteraan gegaan en ergens op de Prum heeft hij ze toch weten te bemachtigen! Het heeft hem echter wel zijn robson-paddel gekost! (of eigenlijk die van Saskia).
En wat hebben we geleerd??
Weer heel wat meer bootgevoel.
Teun en Mayke moeten nog maar eens heel goed oefenen met het eskimoteren!
Irreler Wasserfalle zijn met een waterstand rond de 1.20 meter, echt niet vriendelijk meer!
De Nims is een heel leuk riviertje, maar je moet er toch eigenlijk niet gaan zwemmen!
Menno neemt de volgende keer toch maar een grotere boot mee!
Mayke Rensen
