Chili, rio claro de Teno
2009-12-17
Lees ook de vorige dag op de Yeso
Die ochtend staan we op aan de Maipo. Ik ben relatief snel en heb mijn tentje ver voor de anderen al bij de achterdeur van de bus liggen. We gaan tenslotte vroeg vertrekken vandaag.
Maar ja, this is Chili man! Ik hobbel dus wat rond over het raft-terein van Cilote, kijk hoe de rest wakker wordt en besluit vanaf vandaag niet meer vroeg uit mijn nest te komen, dat heeft geen enkele zin. als er al beweging in zit, dan is er altijd wel een meur konijn die blijft liggen en eerlijk gezegd heeft niemand de drive om ten koste van alles vroeg te vertrekken.
David sloopt die ochten in alle rust zijn imperial en vervangt de door wormen aangevreten steunlatten door nieuw vers vurenhout. Yammie, denken de wormen....
Dan, tegen een uur of elf-twaalf vertrekken we daadwerkelijk.
Harry schopt nog een hond in het nabijgelegen dorp...
En dan zijn we op weg naar de volgende rivier, hopeliijk eindelijk eens een schone rivier. We kwamen hier om kristalheldere beken te varen met watervallen en wat al niet meer. Tot nu to happen we al 3 dagen gruis. Uitdagend gruis, dat zeker, maar chocolade rivieren kennen we ook in west europa . Ze zijn dan wel wat kleiner, maar toch....
David neemt oms dus mee naar onze eerste schone rivier, eenmaal terug op de snelweg en 10 km lager duiken we alweer de binnenlanden in, op weg naar de Rio Clarillo. Direct van de snelweg, mog geen berg te zien, duiken we al en natuurpark in. Bij de ingang betalen we de tol, een paar duizend pesos de man en de lokale ranger zegt dat het goed moet gaan, water zat dus.
We rijden het natuurpark in, overhard en veel stof, onze eerste kennismaking met de echte dirtroads. Na een paar kilometers hobbelen komen we aan op een parkeerplaats. Vandaar te voet verder naar de rivier.
Eenmaal aangekomen is het beeld ietwat anders dan de parkranger voorspeld heeft:
Zelfs nu denken wanhopige Nirjharanen dat het boven wel beter zal zijn en dat we door moeten rijden naar het instappunt. Slechts met veel moeite is iedereen ervan te overtuigen dat dit veel te laag is en dat we verder moeten.
Aan de ingang krijgen we de contributie niet terug, we voelen ons afgezet en enigzins moedeloos gaan we verder. Toch niet weer zo'n bruine sloot?
Een dal lager, het is al tegen zessen, bereiken we de Teno, wederom chocolade bruin, maar gelukkig zien we in het dorp aan de overkant een heldere zijvier uit de bergen komen, "Rio Claro de Teno". Hij staat zelfs beschreven in de Chili-guide, Class II-III, helder en mooi.
David laat ons de keuze, "Big and Bouncy class III-IV"op de Teno of "easy and clear class II-III". Het is al na zessen, dus de keus is snel gemaakt, schoon water dus.
David zoek in het dorp de eigenaar van de camping op, dat is ook de gids die de route naar het instappunt kent en de sleutels heeft van de hekken op de weg daar naartoe.
Ook kan hij dan de bus terug rijden en is ook eigenaar van het restaurant waar we die avond kunnen eten.... Wat wil een mens nog meer.
Class V rijden we een paadje op, vanuit het dorp wat we met een 4x4x4 nog net zouden durven. Volledig doorgeschud, met de vegetatie tot ver onder en tussen de boten en imperial bereiken we het instappunt.
We stappen in en de rivier is dat wat hij beloofd, "easy class II en III" nooit meer en meestal niet minder. Het landschap is verlaten en schitterend, de vegetatie begint hier wat meer subtropisch te worden, groen en met onbekendere vormen.
Maar rabarber-achtigen vind je overal, de bladeren zijn alleen veel en veel groter.
Lekker surfen
We stappen uit bij de brug inlos Quenes, reserveren een tafel in de pizzeria (alsof er andere klanten zouden zijn (-;) en installeren ons op de camping.
De boten hebben toch wel wat tikken gekregen en de dagger habitats van thomas en wim zijn lek aan de voorkant. Duct tape is nabij dus echte problemen zijn er niet.
Die avond is het lang onrustig in het dorp en op de camping, maar zoals gezegd en beloofd "what happens in Chili, Stays in Chili" (-;)
Lees ook de volgende dag op de Teno
Menno
