Donderdag 25 juli 2024. Waterstand: 48 cm, 8m3/s.
Midden-Guil vanaf Triple step
Vandaag was de logistiek ietwat ingewikkeld. 1 groep vaart de beneden Guil, een andere de midden-Guil vanaf Triple step en een gedeelte van de 1e groep sluit aan bij de tunnelpassage. Bij het vertrek ging het al mis. Na vertrek van 5 van de 6 autos kwam Femke nog aangerend om mee te gaan. Helaas gingen wij naar de midden-Guil en niet naar de beneden-Guil en onze auto zat vol. We gingen ervanuit dat deze paniek zich op puur Batavierse wijze zou oplossen.
Wij gingen naar Triple step. Bij aankomst werd eerst een uur gekeken en gedelibereerd. Wat, wanneer, hoe, door wie? Maar uiteindelijk was alles besloten (de eerste step was voor geen van ons ok, red.). Er werd omgekleed en de auto's omgereden. Na de veiligheidsposten uitgezet te hebben werd gevaren. Iedereen kwam heelhuids beneden, hoewel er onderaan wel soms een rolletje of een creatieve peddelslagcombinatie nodig was.
Triple steps
Peters boot had de rots een kusje gegeven. Rots gaf een sneetje in de punt terug.
Daarna ging het volle kracht naar beneden. Stevige passages langs grote blokken werden afgewisseld met overspoelde stenen, walsen en golfpassages. Het lukte aardig m mooie lijnen te varen. Ook wanneer de druk hoger werd of de stenen slechter zichtbaar waren. De grille vond ik niet erg leuk met mijn kleine bootje. Die heb ik dus omgedragen. Hier werden de gevolgen van een zware vaardag weer duidelijk. Nadat de grille overgedragen was bleek ik mijn dopje vergeten te zijn. Dat is dus schrijven.
Grille kijken
Grille varen
Na nog een paar lekkere stukjes gevaren te hebben kwam de tunnelpassage in beeld. Hier zou ik uitstappen. Helaas deed ik dat een 50 meter te vroeg. Bij het laatste vervalletje werd ik helemaal teruggezogen naar de wals. Tegen dit geweld was ik niet opgewassen en een iets te vroege uitstap was het gevolg. Ik was snel aan de kant en dankzij heldhaftig optreden van Roy en Peter waren ook boot en peddel niet voorbij de ingang van de tunnelpassage gestroomd.
Jacques
Midden Guil
Tegen 15:00 uur kwamen we als middag-aansluiters (Sigi, Lucas, Erwin en ik) aan bij de instap bij de tunnelpassage van de midden Guil. Ondanks het gebrek aan een ETA (was naar gevraagd, maar konden ze niet uit Cees krijgen), was de timing perfect: de gevorderde groep kwam net aanvaren. Lucas voer de tunnelpassage, de rest stapte wat lager in. Samen met de Schotten/Engelsen (??) (laat het ze maar niet zien) die we 's ochtends bij de instap van de Beneden Guil ook al hadden gezien, takelden we de boten naar beneden.
Stukje duct-tape en Peters boot kan nog jaren mee!
Ik was een beetje duf, waarschijnlijk vanwege de hitte en late start, maar tijd voor opwarmen was er niet, want het was meteen AAN zegmaar. Dik water met hier en daar grote steen. Gelukkig mocht ik achter Tom aanvaren, die zou mooie lijnen varen ("de makkelijke" - relatief gezien dan). Wat er bij de eerste keer toen ik omging precies gebeurde weet ik al niet meer, maar al het geklim en gedoe daarna wel. Ik was gelukkig redelijk snel aan de kant (keerwater rechts), maar de boot was een heel eind verderop geraakt en was moeilijk te vissen. Uiteindelijk vingen ze 'm zo'n 300 meter (grove inschatting) verder op. Ik moest rechts langs de rivier verder lopen, over een smal muurtje, waar op een gegeven een enorm gat in zat. Te groot om overheen te stappen of springen. Links in de rivier zat wel een grote steen, maar ook te ver om op te stappen of springen. Peddel in het water: te diep om te lopen. Oplossing: voeten en vingers op een steentje dat een ienieminie beetje uitstak, min of meer in een spagaat, boulderend naar de overkant. Na een tijdje hield het muurtje echt op, dus moest ik aangelijnd zwemmen naar de overkant (dank Lucas en Martijn!).
Inmiddels was Tom ook al aan komen lopen, want blijkbaar waren mijn spullen achter het zitje losgeraakt, dus lunchzak, werplijn en ehbo-tasje waren één voor één voorbij zien drijven. Gelukkig is alles teruggevonden (dank Tom voor het extra lopen daarvoor!). Na een hoop geklim en geklauter was ik eindelijk bij mijn boot. Twijfelde nog even of ik in zou stappen. Het zitje was blijkbaar helemaal losgekomen, dus mijn tasjes mochten bij Cees op de rug.
Toch maar weer ingestapt, maar niet veel later ging het weer mis. Een lange passage ging goed, ik had de juiste lijn achter Tom aan, maar toen werd ik toch gevloerd door twee walsjes die schuin op elkaar vielen (aldus Tom, want ik zou het je niet kunnen navertellen). Gelukkig was ik inclusief boot en peddel snel in een keerwater, maar de zin om verder te varen was toen echt op. Dus ietsje verderop aan de overkant uitgestapt. Gelukkig was de uitstap 500 meter verderop, dus kon te voet met de boot terug langs de weg. Onderweg had ik nog mooie uitzichten op de laatste passages en de boulder-acties van Sigi. Dank allen voor jullie hulp, wie weet een volgende keer bij íets minder water nog een herkansing ;)
Marlou
Biiiiijna bij de uitstap
Vaardagen:
