Maandag 22 juli 2024.
Instap op de camping, lekker makkelijk. Ff wennen aan het water, de Durance stond stevig. Eerst wat oefeningen, keerwaters en zo.
Na het gat wel moe maar toch instappen. Uiteindelijk gerold in de stroming, ik was trots op mezelf, gebeurt niet altijd. Maar door vermoeidheid toch (nog) een keer bij het uitvaren om… en toen kwam ik niet meer rechtop. Helaas!
Wel veel mooie momenten toch, hoge golven, rechtop het gat door, mijn gelukte rol en de gezelligheid in de groep.
Ff wennen aan de chaos op de camping, en vooral hoe traag het 's ochtends is bij het opstarten, ongelofelijk hoe traag! Op het water wel fijn gestructureerd, fijne instructeurs en daarmee ook een veilig gevoel. Gewoon ruimte en vrijheid om te spelen, en het gevoel dat je toch goed gezien wordt.
Monique
Marlou ;)
Ik stapte uit. Ik zat niet meer lekker in mijn boot. Mijn hoofd kwam namelijk niet meer boven water. Voor korte termijn niet bezwaarlijk, maar na enige tijd wordt het minder comfortabel. Zoals ik zei: ik zat niet meer lekker in mijn boot.
Hoe dat zo kwam? Een paar jaar geleden voeren we van St Clement naar Embrun. Zonder op te letten voer ik naar beneden en zag wat gespetter. Ik dacht: dan maar naar rechts. Bleek dit het gat van de Durance te zijn en ik was er volledig langs gevaren. Nu dacht ik: Dit overkomt me geen tweede keer. Dus toen ik gespetter zag, dacht ik pak je kans. Nu bleek dat scouten wel zijn voordelen heeft wanneer je ergens een tijdje niet meer geweest bent. Dat gespetter was nu net waar je NIET moest zijn. Ik dook regelrecht een soort slagroommixer in. De eerste golf draaide me een beetje zodat ik overdwars de tweede golf in spoelde. Ik ging dus op mijn kop en bleef wat hangen en mijn puntje werd vertikaal omhoog gedrukt. Na wat roeren met mijn peddel spoelde ik door en probeerde te rollen. Maar in de golftrein was dat ietwat moeizaam. En toen was mijn lucht op. Zoals ik zei: ik zat niet meer lekker in mijn boot.
Jacques
Vaardagen:
