Wildwater weekeinde in de Eifel
27/28 december 2002, Lieser en Ruwer gevaren
Deelnemers: Mayke, Saskia, Koen, Pancras, Cees, Menno
De Lieser
gevaren bij peilschaal Ahr-Musch van 66 cm. Dit lijkt gemiddelde waterstand te zijn.
Gevaren vanaf de wegbrug Manderscheid-Groszlittgen over de kleiner Kyll (komt na 800 meter uit in de Lieser) tot Pleiner Muhle (totaal 16 km in 3 uur).
Het weekeinde tussen Kerst en Oud&Nieuw. Traditioneel een wildwater weekeinde voor gevorderde (koulijers). Het zag er beroerd uit, sinds eind november geen serieuze regen meer gevallen en het vriest geregeld. Ik blaas het wildwater weekeinde af, geen water en ook geen sneeuw zoals vorig jaar in Luxemburg.
Dan opeens treedt de dooi in. Treden? zeg maar gewoon denderen, het kwik stijgt opeens naar 10 graden, we zitten middenin het overgangsgebied tussen warm en koud en het begint warempel te regenen. Op het internet zie ik dat de Hoegne even bevaarbaar is geweest. Zou het dan toch nog gaan gebeuren?
Ik waag er nog een mail aan; wie wil er mee, het wordt niet heel hoog, maar er lijkt genoeg water in de Eifel te komen. Onderdak regelen we daar wel en lukt dat niet, dan rijden we zaterdagavond gewoon terug naar huis. Vrijdagmiddag hebben we 5 man en 2 auto's bij elkaar en de peilschaal op de Ahr blijft redelijk constant op 60-70 cm staan. De knoop wordt doorgehakt. We gaan!
Even later gaat de telefoon; Mayke: "we komen net terug uit Zwitserland en zien dat jullie willen gaan varen, kunnen we nog mee?". Hoezo fanatico?
Zaterdagochtend staan we om 7.00 uur de boten op te laden. Marco, die ging wel mee maar zou niet mee mogen varen, besluit op de laatste nipper toch maar niet mee te gaan en zwaait ons uit.
Precies 3 uur later staan we bij wegbrug Manderscheid-Groszlittgen over de kleiner Kyll. Het stuk boven de brug ziet er gaaf uit maar lijkt inderdaad wel wat stenig. De Kleine Kyll heeft op de peilschaal Ahr-Musch ook 40 cm meer water nodig voor een bevaarbaar peil.
Omkleden, auto's omrijden en varen. 600 meter verder komt de Kleine Kyll uit in de Lieser en die moet nu voldoende water hebben.
De Kleine Kyll heeft hier iets weg van de boven Lesse boven het bos. Redelijk smal en verblokt. WW II+. Eenmaal uitkomend in de Lieser is de verblokking weg. De Lieser heeft echter goed water, stroomt snel en kronkelt eenzaam door een schitterende boskloof. In de ontelbare buitenbochten zorgen de leistenen rotswanden en de tactisch neergelegde grote rotsblokken voor fanatiek tollende diepe keerwaters. Vol tempo erop af en oefenen met dat keerwater. Door de diepte is hier voor de beginnende rodeovaarder goed te oefenen op ondersnijden, loopen en wheelen op de grens van hoofdstroom keerwater. Nog nergens in de Ardennen heb ik een rivier meegemaakt die zoveel tolwaters achter elkaar heeft. De ideale oefensloot voor de gevorderde beginner. Geen keerwater techniek? Dan eskimoteren of zwemmen.
Her en der ook leuke surf en loop spots. De waterstand valt ons geheel niet tegen. De Lieser stroomt snel en heeft veel druk. Bij deze 66 cm op de peilschaal Ahr-Musch is hij zeer goed te bevaren, volgens mij een gemiddelde, maar zeker niet lage, waterstand.
De omgeving is schitterende, totaal verlaten, we amuseren ons kostelijk, niet in het minst over de vele bordjes met "VISSEN VERBODEN". We denken dat we dromen, dit is de omgekeerde wereld t.o.v. de Ardennen, zijn we dan toch in de kanohemel?
Op diverse plaatsen wordt even gespeeld, we kunnen os echter niet al te veel tijd gunnen omdat we niet precies weten hoever we zijn en we wel voor half vijf van het water af willen zijn. We hakken flink door en passeren na 8 km de wegbrug Groszlittgen-Schladt. De rivier krijgt nu nog iets meer verval en dus snelheid. Ook de verblokking neemt iets toe. We hebben ongeveer 2 uur gevaren en nog iets van 8 km voor de boeg.
Op een gegeven moment komt er links een weide in zicht. Blijkbaar heeft hier een lokale kanoclub haar trainingsplek want overal hangel blauwe lijnen circa 2 meter boven de rivier. Ideaal om slalompoortjes aan op te hangen. Ik verwonder me alleen over de plaats, weinig verblokking in de buurt en het water begint op te stuwen, er komt een stuw aan. Maar ja, hier kun je wel met een trailer met boten bij de rivier komen, denk ik.
De stuw nemen we via de vistrap maar is ook rechtdoor goed te bevaren. Even later nog meer blauwe lijnen over de rivier. Hmmm, slalomparcours met zo'n stuw erin?
Saskia helpt me even later uit de droom; die lijnen hangen er om het vissen onmogelijk te maken, je kunt je vislijn niet uitgooien.
Joepie! Ze hebben hier niet alleen bordjes "VERBODEN TE VISSEN", ze hebben zelfs een actief VIS-ONTMOEDIGINGSBELEID. Toffe gasten die Duitsers! IK ga verhuizen (-;)
Een groot rotsblok duikt op midden in de rivier en het verval neemt. Ik kies voor de rechter doorgang en vaar via een paar tollende keerwaters er drempels door een mooi rotsig kloofje. Cana-Cees kiest links en ontmoet daar een wals. We spelen wat en varen door. Om de volgende bocht zie ik een restaurant-achtig huis dat volgens mij de Pleiner Mhle is. Hier hebben we onze auto's geparkeerd. Cees vraagt de toeschouwers even waar we zijn en ja hoor, we zijn al bij het eindpunt. Het is pas 3 uur, dat 2-e stuk is dus veel sneller gegaan dan verwacht.
Coen en ik dragen de boten terug naar de verblokte passage en gaan nog een half uurtje spelen. De roestige wheel-spieren even wakker maken. En zowaar, een eerste cartwheel lukt weer (spierpijn en kramp in mijn kuit, deze ouwe man heeft een maand niet meer gevaren(-;).
We stappen uit bij de Pleiner Mhle, parkeerplaats is alleen voor gasten. Dat wordt je uiteraard na het omkleden en omrijden. Gezellige kroeg met kleine kaart, goed gebak, heerlijk Weizenbier en behulpzame mensen die ons aan een adres voor de nacht hebben geholpen.
Om de weg terug naar Wittlich, een kilometer stroomafwaarts aan de Lieser staat de Bohlensmhle van Hedwig en Karl Schlder. Ze hadden vroeger een fruitbedrijf, zijn daarmee gestopt en sinds de 4 kinderen het huis uit zijn hebben ze 8 slaapplaatsen over. Voor 15.50 Euro p.p. kunnen we overnachten en staat zondagochtend het ontbijt voor ons klaar. Dit is luxe zoals we het bij de Batavier nog niet vaak hebben meegemaakt. Helaas, geen droogkamer, maar ik heb twee stel kanokleding bij me (-;)
Die avond naar de Italiaan in Wittlich en vroeg onder de wol.
De Dhron
De volgende ochtend zijn we rond 9.30 uur de deur weer uit en besluiten om de Dhron in de Hunsrck net aan de overkant van de Moezel te verkennen. Daar zitten we nu vlakbij. De Dhron heeft over een stuk van 12 km mooi wildwater tot en met (op een paar kleine stukken) WW III.
Binnen een half uurtje zijn we in Papiermhle, het uitstappunt van de tocht. De waterstand houdt niet over maar we besluiten toch nog een stuk stroomopwaarts te gaan kijken. Dat wat we zien van de Dhron ziet er interessant uit, het lijkt mij op een moeilijk uitgevallen Salm met meer verval. Maar helaas, zo'n 5 km stroomopwaarts wordt de rivier toch wel erg dun. We besluiten het plastic maar op onze boten te laten. Dit is wel een absolute tip als er eens wat meer water staat.
De Ruwer
bij peilschaal 61 cm (aan de start) tot 70 cm (aan het einde) op peilschaal Hentern in de Ruwer.
Gevaren vanaf de wegbrug bij Burg Heidermuhle. Uitgestapt 2 kilometer na de wegbrug bij Pluwighammer. Totaal 9 km in 2.5 uur gevaren. Als je de tijd hebt, dan bij Hentern instappen. Over gehele traject klasse WW II.
De Ruwer dan? Een riivier die een dal verderop bij Trier in de Moezel uitkomt. Die heeft een telefonische peilschaal. 61 cm op peilschaal Ruwer-Hentern. Dat is precies genoeg om de middenloop te gaan varen.
We stoppen nog even bij Sommerau (helling 17 %) om het "katarakt von Sommerau" te bewonderen:
Het verval is erg stenig. Dat klopt ook wel want volgens de gidsjes moet je hier minimaal 20 cm meer water hebben om e onderkant van je boot heel te houden. Cana-Cees heeft via wat achtertuinen het verval van bovenaf verkend (van onderaf kom je er niet dichtbij) en hij adviseert stroomafwaarts gezien helemaal links aanhouden. Bij een hoger waterstand kun je, je tempo rechts ook wel houden en moet je het verval kunnen boofen. Nu wordt je bovenin sterk geremd en kukel je waarschijnlijk rechtstandig naar beneden het zog in. Of dat leuk is viel van deze afstand niet te beoordelen. Eerste keer helemaal links varen en van onderaf eens bepalen of je rechts goed over het zog heen kan boofen en of er niets in ligt.
Dit houden we tegoed voor de volgende keer.
We stappen in bij de wegbrug bij Vurg Heidermhle. Daar kunnen we (nou ja, niet iedereen) via een smal zijriviertje in de Ruwer komen. In het begin lijkt het een beetje op de Salm en zijn we nog niet super enthousiast. Een eerste lage boom maakt het al interessanter. Je kunt kiezen tussen omdragen (4x) of een natte neus halen (2x).
Al snel stijgt het verval (is dat Nederlands?) en varen door continu klasse WW II (Ardennen-II dat wel (-;) water naar beneden. Leuke speelplekken wisselen af met golvende passages. De Ruwer heeft bij deze waterstand genoeg allure en een gevorderde beginner heeft hier zijn handen vol aan. Wij kunnen leuk walsje hangen en surfen in de vele speelplekken. Die er nog 20 cm bij en het wordt echt een gave sloot.
In totaal komen we 2 stuwtjes tegen die ongevaarlijk zijn en misschien zelf leuke speelwalzen bij wat hoger water gaan vormen.
Een paar honderd meter voor Pluwighammer ligt er in een bocht een dikke boom over de gehele breedte. Deze is gevaarlijk, zeker voor beginners. Je spoelt er onder en daar is onvoldoende ruimte voor mens en boot. Links ervoor is in de bocht een keerwater maar deze is stenig en vereist wat doorzettingsvermogen of een helpende hand van de kant.
3 km stroomafwaarts na de brug bij Pluwighammer loopt er een asfaltpad naar de rivier. Onderaan staat een, vanaf de rivier goed herkenbare, vangrail. Net daarna is er een oude spoorbrug. Links kun je makkelijk na de brug uitstappen. Vlak voor de uitstappunt zit een "twee vingers in de neus" surfgolf. Bij hoog water misschien zelfs geschikt voor wat moves.
Wachten op de trein, de rails is alleen nog niet gelegd
Samenvattend: 2 nieuwe rivieren gevaren en een luxe onderdak voor de nacht gevonden.
Flubber
