Isère, Bourg-St-Maurice
We zitten al meer dan een week aan de Durance, het water is niet echt hoog en we willen weer verder. Het plan is om eerst naar de Isère te gaan, daar een paar dagen te varen op slalomparcours en het traject daaronder om dan, eventueel, door te reizen naar het gebied van de Dranse, net onder het meer van Genève. Is dat niets, dan kunnen we altijd nog doorreizen naar het dal van de Rhône in Zwitserland. Zo gezegd, zo gedaan...
Vanaf St. Crepin, via Briancon, Col de Montgenèvere, Col du Mont-Cenis en Col de L'Iseran (2770 meter, dat is tenminste nog eens een echte col!) kijken we 5 uur later neer op het skidorp Val d'Isère.
Nadat we nog een dik uur zijn afgedaald bereiken we Bourg-St-Maurice en zoeken onze oude vertrouwde camping a la Ferme in Landry weer op. Ze hebben gelukkig nog een plekje achterin, vlakbij het beekje, over.
We vallen (net zoals in 1998) met onze neus in de boter, dit weekeinde worden de Franse slalom kampioenschappen gehouden op het slalomparcours van Bourg-St-Maurice. Dat belooft veel kijk plezier rondom het parcours en een goede waterstand op de Isère. Diezelfde dag gaan we mountainbik naar het slalomparcours (van Bour-St-Maurice tot Aime, 10 km stroomafwaarts, loopt een fietspad langs de Isère, ideaal als je maar met 1 auto bent).
De wedstrijden zijn nog in volle gang, de voorrondes C1 en C2 zijn bezig.
Vrijdag en zaterdag zijn de kwalificaties van de diversen andere disciplines en de finale van de ploegen.Zondag zijn de finales K1, C1 en C2. Dat wordt smullen.
De vrijdag zijn hebben we per mountainbike de lagere trajecten van de Isère verkent en gaan daarna kijken bij de slalomwedstrijden. Alle wedstrijden worden gehouden op het traject onder de brug. We zijn een beetje teleurgesteld, in 1998 waren de wedstrijden allemaal boven de brug, het traject is daar een volle wildwatergraad (een stevige WW IV) moeilijker en als toeschouwer met wildwaterervaring een absolute "beiden-benen-op-de-vloer-ervaring" om te zien wat de Franse slalomtop presteert op wildwater van deze klasse (en wij dachten dat we een beetje konden varen, echt niet...).
Na de brug is het parcours een stuk makkelijker en zien we (in gedachten) onszelf ook nog wel één of twee poortjes achter alkaar halen. Op de borden staat ook aangegeven dat het traject onder de brug het nationale parcours en boven de brug het internationale parcours. Ze zullen dus wel niet boven de brug varen bij een landelijk kampioenschap (denken we).
De wedstrijd is er niet minder om, de Isère dendert met 20 kuub (globaal) door de baan en een mooie zwanenhals van 3 af-poortjes vormt de crux van het parcours. Hier wordt het kaf van het koren gescheiden. Lig je bij de aanvaart van het eerst poortje al niet helelmaal perfect, dan mis je het derde poortje of verlies je daar enorm veel tijd. Hier wordt weer het gelijk van de wijze lessen van Maarten bewezen: "het gaat niet alleen om het poortje waar je nu doorheen vaart, je moet al goed liggen voor het volgende poortje en al rekening houden met het poortje daar. Winnen is vooruitzien...".
Zaterdag bewonderen we per mountainbike eerst de achterkant van het Mont Blanc Massief (Val des Glaciers, 4.5 uur omhoog, 1 uur omlaag) om 'smiddags nog op tijd te zijn om de ploegen wedstrijden te bekijken.
Met de C2 samen vind ik dit toch wel de meest spectaculaire discipline. Je moet uiteraard verschrikkelijk goed kunnen varen, maar het teamwerk in de passages door de poortjes vereist weer een aantal heel andere eigenschappen.
Heb je die niet en houd je geen rekening met je medevaarders, dan is de kans op een dwarsscheepse rampartij dik aanwezig. In de finale kneusde een van de vaarders zijn hand op de voorpunt van zijn vaarmaat, daarmee waren ze direct kansloos voor een goede klassering.
Aan het eind van de dag zag ik dat er poortjes op het traject boven de brug werden opgehangen. De finales op zondag werden dus toch gehouden op het zwaarste deel van de slalombaan.
Vooral de finales C2 is een absoluut spektakel. Zoals die vliegdekschepen over het traject knallen, helemaal fantastisch. Moeten we in het najaar toch weer gaan oefenen!
Sas, dat moeten wij toch ook kunnen (-;)
De K1 wedstrijd was op het scherpst van de snede waarbij zoals zo vaak in een post-olympisch jaar de kampioen (Benoit Peschier) niet in de top 3 voorkwam. Ook de wereldkampioen (Fabien Lefevre) kwam er niet aan te pas.
Hetzelfde gold voor de C1, de tweevoudig olympisch kampioen, Entanguet, maakte in de eerste run een stevige fout (eskimorol randje keerwater hoofdstroom) en stond daarna nog wel derde of vierde maar kwam uiteindelijk oom weer niet op het podium.
We vonden het niveau van de finale adembenemend hoog (of dat wat zegt, dat weten we niet) en hopen dat we maandag zelf ook een beetje netjes deze baan af kunnen komen (in plastic, korter dan 2.5 meter (-;).
Menno
Traject informatie: //www.kajaktour.de/isere.htm
