Gisteren de Scuol strecke gevaren, met een mooie midden waterstand. 'sAvonds eten in Hotel Post in Prutz, alle andere tenten waren gesloten. Zijn we klaar voor een graadje meer? was de vraag. Unaniem: Ja. Vandaag dus op naar de Giarsun kloof. Een echte kloof, eenmaal erin, kom je er niet makkelijk meer uit. Wildwater net een maat meer dan de scuol strecke, meer blokken, meer verval en die klovige wanden dus (:-))
Wessel pakt zijn rol en begint eitjes te bakken. Altijd goed om vooraf wat vaarkrediet op te bouwen, you never know... :-)
Wederom omhoog richting Zwitserland. We rijden de Scuol strecke voorbij, passeren de Ardezer kloof en vinden boven het dorpje Lavin de instap bij een grote stapel hout. Die valt niet echt te missen, ook hier weer een overdaad aan andere kanovaarders.
Omkleden en auto's omzetten. Het paadje omlaag naar de Inn is best steil en smal, de echte hoogtevrezers onder ons worden getest :)
Eenmaal beneden hebben we een hele mooie WW II speel rivier om in te varen. Best wel wat druk erop, mooie keerwaterstenen, surfgolven en walsjes. Ook vandaag stond de instap best vol met auto's, creekers en half-slicers, het vaste recept dus. Eenmaal op de rivier stellen ze ons niet teleur, "voll Gas" gaan de treintjes naar beneden, wederom hebben we rivier met al zijn lekkers voor onszelf, dit blijft de hele tocht zo.
Na een relaxte kilometer of 3 komen de eerder aangewezen electriciteitsmasten in zicht, daarachter worden de wanden steiler. En inderdaad, de muren komen wat dichterbij, de echte kloof begint. Als welkom/wordtwakker geschenk een mooie pour-over midden in de rivier. Links 10 meter, recht 10 meter, Beatrix is Beatrix, dus rechtdoor, over/in de pour-over en onderuit.
De pour-over heeft de overhand, beatrix rolt, rolt en nogmaals. Zonder dat ze het doorheeft is ze uitgespoeld en Bart helpt haar overeind. Maar respect, zij blijft gewoon zitten en ik verdenk de Inn ervan onder water keerwaters te creeren achter de spleetjes tussen haar tanden, haar brede grijns weet namelijk van geen wijken.
We hebben, net als gisteren, afgesproken dat het hele team bij de 2 grotere passages uitstapt om te verkennen, blind achter iemand aanvaren, dat heeft geen meerwaarde, iedereen komt tenslotte om te leren op wat moeilijker water zelfstandig uit de voeten te kunnen.
Na een paar leuke stroomversnellingen zien we in de verte een kanoer links aan de kant staan. Blijkbaar zijn er toch wel groepen die ook zo af en toe wat verkennen. Dit de eerste klasse IV passage van de Giarsun, de zogenaame "Preussenschleuder", blijkbaar is hier ooit een duitser de lucht in geslingerd :)
Tijdens het verkennen komt er een treintje naar beneden, mooi om de kunst af te kijken. Door het releatief hoge water is de doorgang breed en let het allemaal niet zo nauw zolang je maar in het midden blijft en vol tempo over een schuine wals/golf springt. Zoals altijd vaart Bart voor zodat de rest de goede lijn kan zien.
Jenita in de aanvaart
en over de golf/wals springen
Frontaal aangezicht, hard rechtdoor en over dat hobbeltje springen
Erwin vaart te passief en wordt omgegooid door de schuine wals/golf. Rolletje en boven, top!
Iedereen komt er netjes doorheen. Vanaf hier hebben we een kilometer "read and run" stroomversnellingen, door de wat hogere waterstand is alles ruim te varen, er staat wel wat meer druk op, goed dat we gisteren op de Scuol strecke hebben geoefend.
Iedereen zit lekker in zijn boot, grote grijnzen alom. Ergens tegen het einde moet er nog een grote passage komen, het "treppenhaus". Ik heb in de hotlines gelezen dat een honderd meter ervoor een grote boom op rechts zit met een open lijn op links. Ik zie de boom pas als ik een grote lijn op links heb gevaren en terug omhoog kijk. Oeps, dat is best een scary boom, over de hele rechter helft en dan net onder water, met deze waterstand, van boven totaal onzichtbaar.
Nu weet ik wel dat we zo bij het "treppenhaus" komen, dat dan weer wel :-) Ik herken de passage niet meer, maar het moet hier zijn, dus we gaan er op links uit om te verkennen. De passage is wat makkelijker geworden, de "treppen" zijn wat afgevlakt en er is een duidelijke lijn. De Wals op rechts is nog steeds aanwezig en serieus. We bediscussieren de gewenste lijn, hoe kom je van rechts naar links om de wals te ontwijken. Bart vaart voor en de rest komt er soepel achteraan.
Jenita achterwaarts langs de grote wals op rechts.
Erwin in de aanvaart
Wessel
Na het "Treppenhaus" komen nog een paar grote lijnen die best lastig vanuit de boot te zien zijn. Ik stap heel even uit op rechts om iedereen door de linker passage te sturen. Zo gaat het door en door. Groot water, grote blokken, maar best open lijnen.
In een grote lijn over links, met een blok middenin besluit wessel tot een alternatieve lijn, om, boven het grote blok, in mijn ooghoek zie ik een blauwe bodem, even later ook downstream, maar dan Wessel los van de boot en peddel. Bart helpt Wessel, ik eerst de peddel, die vind je anders niet meer terug. Ik parkeer de peddel hoog op een rotsblok en ga samen met Bart door achter de boot aan. Er zit te weinig luchtzak in, in de hoofdstroom kunnen we er niets mee beginnen, we worstelen ons door walsen en hebben achter een bocht naar rechts de boot eindelijk in het keerwater. Toch wel 500 meter lager dan waar Wessel gestrand is, dit wordt wel een dingetje...
Bart hoost, ik begin aan de terugweg omhoog. Dit voelt weer als vroeger, door de bush terug proberen te komen bij de zwemmer. Na me door de eerste bocht geworsteld te hebben zie ik ver bovenin een bootje. Mijn fluitje doet zijn werk, even later ligt Jenita bij me in het keerwater. Wessel zit nog een bocht hoger. We overleggen een tijdje maar er komt nog niets. Ik zie een raft de bocht door komen en verwacht/hoop het beste, die hebben vast Wessel meegenomen. En ja hoor, het tweede raft heeft inderdaad een wit helmpie aan boord. Ik geef door dat de boot om de hoek ligt en Wessel mag nog een stukkie meevaren, hij moet wel aan de bak, gewoon mee peddelen :)
Na de hereniging komt er nog een grote passage, twee grote blokken in het midden en dus lijnen links, midden en rechts. Ik weet nog dat links de meest open lijn is met een keerwater bovenin de bocht. Vol vertrouwen duik ik erin. Helaas, bovenin ligt (tegenwoordig?) een rotsblok, beng! Ik draai achterwaarts in een wals, werk me eruit en vaar de passage achteruit. Mmmm.... minpuntje voor het team hierboven.
Uiteindelijk weet ik ze te overtuigen van de middenlijn tussen de twee blokken door. Dat gaaat top. Wessel past en draagt rechts om.
Dan zien we de brug van de uitstap. Daarvoor zit nog een laatste lange passage, op het einde zit er een wokkel, bij laag water een verrassingspakket. Iedereen pakt het keerwater rechts bovenin, ik speel op safe en vaar naar het laatste keerwater onderin. Als iemand in die laatste wokkel onderuit gaat en zwemt, dan wil ik er kort op zitten, direct na de brug begint de Ardeze schlucht, een volle wildwatergraad meer. Voor de brug wil ik een boot eruit hebben.
Wessel komt als laatste, heeft niet meer de puf voor het hoogste keerwater en wordt onderin gewokkeld. Gelukkig zit zijn rol wel. Dan zijn we klaar, de natte spullen hangen we uit op de brug in de zon, heerlijk weer.
Op de terugweg vinden we een gasthof/pizzeria net over de grens in Oostenrijk, het is een wat dubieuze tent, maar ze hebben heerlijke rijk gevulde Haus pizza's.
Iedereen ligt er vroeg in die avond. Morgen nog even snel de Sanna varen en dan door naar de Loisach op de weg terug naar huis.
Menno
Peilschaal Tarasp: 35 - 34 m3, mooie middenwaterstand.
