Nu ook met film.
Iedereen is nu wel warm gevaren, de beginners zijn op stoom en kunnen met een gerust hart achtergelaten worden op de boven Soca. Wij varen vandaag het toetje van de week, de Kobarid Strecke, ook wel abseil Strecke genoemd. Als je na 1001 keerwaters en het aansluitende slalom-parcours uitstapt, zie je de Soca nog net tussen twee grote blokken door in de grote kloof verdwijnen. WW IV en WW V met een aantal levensgevaarlijke sifons. Dat bewees zich in 2007 toen een ervaren wildwater-vaarder een keerwater in de kloof invoer. Het keerwater keerde echter niet, al het water liep op het einde van het keerwater weg in een sifon. Kanovaarder en boot werden verzwolgen en een paar weken later pas teruggevonden in het sifon.
Reden genoeg om mijn pogingen toch ooit deze grote kloof te varen maar stop te zetten. Dat is het toch niet waard.
na ca. 3 km grote kloof worden de passages wat minder moeilijk en minder gevaarlijk en begint de zogenaamde abseil- of Kobarid-strecke. Kobarid ligt op het eindpunt, abseilen deden ze vroeger als het nat was om te voorkomen dat je zelf of je boot naar beneden stortte. Je moet namelijk via een steil pad 150 hoogtemeters overwinnen voordat je beneden bij de rivier bent. Tegenwoordig betalen we voor een week varen 10 euro toegang. Dat geld wordt goed besteed aan gereguleerde instappunten met toilet en in dit geval een bijna perfecte trap naar beneden, abseilen is er dus niet meer bij.
Franc zonder abseil.
Desalniettemin is die 150 hoogtemeters met boot op je nek nog steeds geen pretje, behalve als je Arne heet. Als ik halverwege ben komt hij al weer ophoog stuiven om Cees te helpen, die herstelt nog een beetje van een operatie. Bijna beneden gaat Arne alweer voor de derde keer omhoog, nu om Saskia te helpen die met haar pols tobt. Hulde! (en blij, hoef ik niet nog een keer ;-)
Arne zijn derde portage, volgens mij is er in Nepal nog wel een baan te vinden...
Eenmaal beneden gaan twee Duitsers met boot omhoog "your going the wrong way" zeg ik. Maar een van hun groepsleden heeft na de afdaling besloten dat de Soca er toch een beetje te heftig uitziet en stapt niet in. " Bad timing and good luck!" geef ik ze nog mee en weg zijn ze, terug naar boven. Zij liever dan ik...
we bekijken het vertrek van de andere groep. Er is er maar een die de eerste passage vaart een stevige S tussen twee blokken door met grote kussens en walzen. Het linker keerwater eindigt in zo'n beroemd sifon, de eerste 2 meter van het keerwater keert nog terug naar voren, verder naar achteren loopt al het water weg door een onderaardse gang in de rots. Dat keerwater wil je dus NIET. De rest van de groep vaart dan ook de chicken run rechts. Door het hoge water is daar voldoende doorgang om eenvoudig de sifon passage te ontwijken.
Onze eerste groep vertrekt en Bart vaar in zijn Wigo de eerste passage. Bij het eerste kussen gaat hij op zijn dak maar spoelt netjes tussen de twee blokken door. Daarachter rolt hij overeind. Mmmmmm, de rest kiest voor kip.
Dan wij, Arne en ik voorop door de kippenlijn, van daar is het hard doortrekken naar links en een keerwater opzoeken. De Soca heeft hier lekker veel volume dus moet je, wil je, je lijn houden, er vol voor gaan, goed sleuren aan je peddel. Dobberen is er nu even niet bij. Arne en ik knallen vooruit en kijken toe hoe het de rest vergaat. De Soca is hier groot en breed, maar zeker niet overzichtelijk, grote blokken versperren je zicht dus als je even niet gekeken hebt hoe je voorvaarder vaart, dan ben je al snel alleen en op jezelf aangewezen.
Het duurt lang voordat Saskia verschijnt, uiteindelijk komt ze in beeld, kruist de rivier in duikt het keerwater in. Het ziet er niet soepel uit, koppie strak, gespannen, geen plezier. Ik weet genoeg.... Snel check ik even, " gaat het?, je kan nu nog terug" . Bijna opgelucht geef Sas aan dat het niet gaat, de zwelling op haar pols heeft door die paar sleur acties op de dit stuk epische proporties aangenomen en verder varen is m.i. geen optie. Onze Alpenweek is altijd samen uit samen thuis dus hier eindigt onze tocht.
over and out
Snel licht ik de rest van de groep in, Die gaan nu compact en snel verder om aan te sluiten bij groep een zodat de krachten verdeeld kunnen worden. Sas en ik gaan terug en dragen omhoog. Wie zei er ook alweer iets over " bad timing"?
Well, Bad timimng it is! De 300 meter terug dragen, sjouwen, trekken, sleuren, schoppen, vloeken, butsen, whatever.... om upberhaupt terug op de instap te komen is vet! " stout" zeggen ze tegenwoordig in kanoland ;)
Eenmaal onderaan de abseil even pauzeren, halverwege nog een broodje, wat water, tjezus wat is dit een drama! Met z'n tweeen dragen we steeds een boot omhoog tot een stuk waar we makkelijk kunnen parkeren en halen dan de andere boot op.
Eeen uurtje later zijn we boven, leggen de boot in de berm en lopen het Napoleonspad af naar de uitstap (van de instap loopt de oude weg door naar de napoleonsbrug vlak bij de uitstap, je kunt dus heel easy shuttelen met een mountainbike).
Al snel zijn we tot ca 50 meter boven de rivier en hopen de rest nog wel even te zien. Dat is echter kansloos, net als we het bos uitkomen bij de Napoleonsbrug, komt de bus ons al tegemoet. De mannen hebben er wel een heel snelle run van gemaakt. Nevertheless, we kunnen weer meerijden naar de instap ;)
Laten we maar hopen dat er iemand vandaag gezwommen heeft (-;), zodat er ook nog iets is te vertellen over het varen bij de volgende foto's.
Menno
als een kip in het water
kobarid strecke, jaren lang kunnen vermijden, ik moest immers altijd zo iets doen als kippen braaien.
nu hou ik eigenlijk helemaal niet van kip, maar ja je kunt natuurlijk niet zeggen ik voel me niet helemaal kip lekker.
Maar deze alpenweek heb ik eens wat proberen los te laten, wat minder te doen, wat uit te rusten, maar dan kun je, als ze vragen "ga nu eindelijk eens mee op de kobarid strecke" niet zeggen ik voel me niet helemaal ......
Nog even dacht ik tijdens het omrijden, als ik zo terug kom dan zeg ik dat ik wat last heb van mijn dunne kippen pootjes, ik kan niet dragen, maar helaas jaivi had mijn boot al omlaag gesjouwd.
Jaivi, onze nieuwe ww-god, oefent ook voor drager
Terug omhoog was natuurlijk geen optie (red: correct!), tenslotte ben ik een lui kano varken, om maar eens een ander stuk gebraad te noemen.
In elk geval om een lang verhaal kort te maken, sta daar als een gestresste kip naar de ingangs-passage te kijken. Harry vraagt me in zijn groepje als achtervaarder, stoer zeg ik " ok" .
Uitvaren naar het grote keerwater aan de overkant, zien dat bart de wat heftiger passage door het midden neemt, hij "redt" zich ermee maar de rest van de groep heeft genoeg gezien, dat wordt de kippen route.
Anke, ook last van enige kippen stres besluit nog even een Eskimo rol, na drie keer komt ze eindelijk boven en meld wat verschrikt dat haar vertrouwen met deze actie niet echt is toegenomen (bij mij ook niet Anke).
De volgende passage gaat weer echt op zijn stresskips, als achtervaarder eindig ik vooraan, had toch 5 man voor me die het prachtig voor deden.
Kippigheid kon het toch niet zijn, saskia had tenslotte weer als vanouds een lens in mijn rechter oog gepropt.
Gelukkig gaat het hierna een stuk beter, en kan ik gaan genieten van een prachtig stuk water.(kip lekker dus)
Hij was door Menno al goed aangekondigd een golven/walsen passage, bart en harry varen hem voor, de twee groepen liggen nu bij elkaar, er wordt wat getwijfeld, niet iedereen heeft het goed gezien, zal ik eerst gaan, ok en even later kan ik harry een high five geven, heb onderweg zelfs mijn keerwaters gehaald.
Onder aan deze passage hoor ik dat Menno en Saskia zijn terug gegaan, Erik gaat naar de andere groep en verder gaan we.
De beter hangkei van de Soca
ps. dit is Cees
De stress is er bij een ieder nu wel uit, er wordt volop gespeeld, de kippen routes laten we links liggen.
Ongeveer halverwege zit nog een stevig verval tussen twee blokken met een flink gat er achter, ga hier in de fout, maar ik zwijn als een varken, ik wordt net voor ik om ga miraculeus weer recht gezet.(ik zwijn dubbel, Harry heeft zijn camera uit) .
Nog onder controle
Harry los, was dit het moment......?
Nu volgt een stuk waar Harry beter over kan uitweiden, er zat in elk geval een Harry magneet in het water.
Na de lunch nog een mooi stuk, maar het heftigste is er nu wel van af, en bij de uitvaart van de kloof bij de brug bij kobarid worden er nog wat schapen uitgelaten.
Machtig mooi stuk water, had ik eerder moeten doen, maar ja die kippen he.
Vanavond dan maar wat kleine vleesje op het vuur, om het af te leren, beetje kip , varken enzo, ook wel lekker.
Het was die dag wel slecht weer
Zware dag voor Teddel
Bart, Matrtijn, Jorien en Menno hopen op een bijtende forel
Haary weer boven water
After hours...
En de film
