Beneden Guil tot aan St. Clement
Waterstand: 65 m3/s Durance (waterpeil Embrun) en 21 m3/s Guil (waterpeil Queyraft)
Vaarders: Bram 3, Daan, Cees, Roy, Peter, Bram, Tom en Rien
Na een heftig dagje op de midden Guil gisteren vandaag toch maar besloten om even rustig uit te varen. Een ander groepje gaat naar het baantje op Argentiere, maar wij willen graag een traject varen. Het is lekker weer, het water staat hoog, dus we besluiten de beneden Guil af te soppen.
Via een nieuwe route komen we bij de instap. Daar blijken twee grote rotsblokken de ingang naar de parkeerplaats te blokkeren. Prima nu met twee auto’s, maar met een grote groep wordt dit wel onhandig.
Peter heeft de Loki van Menno geleend om dit traject toch ook nog wat uitdagender te maken. Bij de instap merkt hij meteen dat een laag volume achterpunt op wildwater toch anders is. Gelukkig is zijn rol solide, komt hij boven en is hij meteen op scherp gezet voor de rest van het traject.
Zoals gepland soppen we rustig naar beneden. Landschappelijk blijft het een mooi traject en we hebben geen haast. We pakken de leuke keerwaters en spelen waar mogelijk. Er zitten wel wat leuke golfjes en walsjes in, maar de mooiste liggen midden in de rivier en moet je on-the-go pakken. Eén kans en daarna spoel je door. En met deze waterstand gaat de rivier redelijk snel door; veel weten we er niet te pakken. En dus zijn we al redelijk snel bij de Durance.
Daan besluit dat het varen alleen te saai is en gaat spelen: peddel tegen de wind ingooien en dan proberen te vangen. Dit gaat toch niet zoals gepland en de peddel land een eind bij hem vandaan. Gelukkig is Bram sociaal en neemt zijn peddel mee. Samen met Bram 3 geven ze Daan zijn peddel terug, echter wel ná de eerste passage op het baantje te hebben gevaren. Peddel verliezen is reden voor schrijven zou je zeggen, maar Daan heeft hier vandaag geen zin meer in.
Ook de Durance staat hoog, dat merken we bij het eerste golfje van de slalombaan. Waar dit in mijn herinnering een goed plakkend golfje is, moet je nu echt je best doen om erin te blijven liggen. Actief surfen om erin te blijven, maar dan is ie wel leuk. Iedereen geeft het meerdere pogingen, soms surfen, soms traverseren naar het keerwater aan de andere kant dat goed turbulent is met flinke paddestoelen.
Gelukkig is de tweede golf met deze waterstand een stuk leuker. Er ligt een brede, gladde golf, waar je weliswaar je best voor moet doen om erin te komen, maar als je erin ligt is het een ware infinity wave! Zonder moeite (voor de vaarders met full-slice boten dan) kan je hier heerlijk minuten/uren lang in blijven surfen. Beetje carven, beetje lachen naar de camera, zon op je kop; echt perfect, hiervoor had ik mijn nieuwe boot gekocht.
Met de grote, ronde creekers is het een stuk lastiger om hier te surfen, maar als ik mijn boot uitleen aan Daan ligt hij de eerste poging meteen goed in de golf. Peter heeft in het begin iets meer moeite in de golf te komen, maar hij houd lang vol en uiteindelijk weet hij de Loki (een grote full-slice) ook erin te krijgen en lekker te surfen.
We blijven hier dus een flinke tijd hangen. Even lunchen op de kant en dan weer de golf in. Bij het instappen vergeet ik bijna mijn helm, maar gelukkig is Bram zo aardig mij die aan te geven. Vandaar dit verslag op mijn conto.
We varen het baantje af en sluiten deze ‘rustdag’ af met een heerlijk drankje op het terras!
Tom
Slalombaan Argentiere
Vaarders: Eva, Marije, Erwin, Guido, Bart
Wat is er te vertellen?
Geen zin in een dobberpartij gecombineerd met de wens om én een relatieve rustdag te hebben én lekker te varen met wat druk op het water
De oplossing is dan een om in een uurtje of anderhalf jezelf uit te leven op de baan. En dan op het terras in de zon ijsje/biertje/aarbijentaartje/koffie/frietje. Daarna een kleine shopping tour bij de kanowinkels in Eygliers en St. Clement.
Het varen was voor mij een paar herhalingen van een slalom parcoursje voor mij en lekker spelen in golfjes voor de rest. In vijf minuten naar beneden en dan is de rust het langzaam naar de bovenkant van de baan lopen met de boot op de nek. De laatste paar runs ook een paar leuke surfs met een oppoortje in de golf.
‘sAvonds dreigt een groot onweer en bouwen we de gemeenschappelijke tent om zodat we ondanks de regen toch droog kunnen zitten. De regen doet het meeste mensen besluiten lekker vroeg naar bed te gaan.
Het restant van de groep vertrekt voor een wandeltocht in het dal van de Fournel, bovenin groeien de chardon bleus du Fournel, schitterende bloemen. Helaas blijkt de weg opgebroken en moeten we bij de eerste parkeerplaats de auto's achterlaten. Het is nog zeker 5 km door over de weg, daar hebben we geen zin in en besluiten bij de stuwen traject van de Fournel een alternatieve tocht via de linker bergflank te maken.
Genietend van de schitterende alpenflora pakken we nog flink wat hoogtemeters en worden bovenin getrakteerd op mooie alpenweiden en uitzicht op de besneeuwde toppen van de Ecrins, we sluiten af met ijsjes op het terras van de slalombaan.
Menno
