Ik had Bart op maandagavond voor het weekend een appje gestuurd met de vraag of er rivieren gevaren zouden gaan worden. Dan wilde ik wel mee. Op dinsdag werd ik in de groepsapp gezet voor het weekend met de mededeling dat Erwin en Bart hebben moeten zoeken naar water, maar dat we naar de Salm zouden gaan. En dat er een leuk huisje geboekt is. Op mijn vraag of het plan twee dagen Salm is, was het antwoord: “Lijkt erop ja, alternatief is 1 dag Amblève of wandelen." Zonder verder zelf de waterstanden na te gaan leek het mij dus dat we op z’n minst de Salm en de Amblève zouden kunnen varen in het weekend.
Toen iedereen op vrijdagavond in het hele mooie, grote huis was aangekomen kwam Bram met kritische vragen over waterstanden en toen bleek de Salm helemaal niet genoeg water te hebben. Er stond ruim minder water dan een maand geleden toen we de Salm al afgeschraapt hadden. Zaterdagavond werd dus al snel besloten dat we zondag zouden gaan wandelen. Dit keer ging de discussie dan ook niet over welke rivier we zouden gaan varen, maar langs welke rivier we zouden gaan wandelen. Deze discussie werd afgewisseld met wat spelletjes en natuurlijk weer veel te veel lekkere hapjes. Genoemde opties: Ninglinspo, Hoëgne, Trôs-Maret, of toch iets wat nog voor iedereen onbekend was? Uiteindelijk werd het een wandeling waarin we op de terugweg langs de Roannay liepen.
Zoals je hierboven al kan lezen was ik niet helemaal voorbereid op wandelen. Annelie had nog een opvouwrugzakje voor me, dus ook ik kon helemaal zelf mijn eten en drinken meenemen. Bij gebrek aan een schrijver is het lenen van een rugzakje dus genoeg reden om te mogen typen.
Martijn was wat sceptisch over wandelen. Hij zoekt vooral sporten die wat meer adrenaline geven. Aan het eind van de dag was ook hij blij, want met wandelen heb je meer tijd om elkaar een keer te spreken. Je leert je kanovrienden zowaar wat beter kennen. Zijn schoenen waren misschien minder blij met deze afwisseling. Daar moest hij de dag erna gewoon mee naar kantoor en de Formule 1 kijken had blijkbaar meer prioriteit dan schoenen poetsen.
Het was mooi, niet te koud, wel wat vochtig. Hoe kan het dat het regent, overal drassig is, en dat er toch niet genoeg water in de rivieren staat? De Ardennenspons was in ieder geval aardig gevuld. De regen duurde niet al te lang en mijn broek werd er niet eens nat van. De Roannay zag er alleen vaarbaar uit voor de legokano van Laura, maar die was helaas niet mee. Wel weer een mooi rivierdal met op een stuk hele oude bomen met bordjes erbij van de hoogte. Volgens mij was de hoogste rond de 50 m. Best netjes.
Op het eindpunt aangekomen stelde Hans voor om bij hun thuis een frietje te eten. Dat klonk als een goede afsluiting van het weekend. Eerst kregen we nog de uitgebreide rondleiding door hun prachtige B&B en watermolen “de Smokkelmolen” en daarna kwam het bier (en de thee) op tafel met daarbij natuurlijk de kaasjes en worstjes waar Hans bekend om staat.
Friet en kroketten bleken wat lastiger te regelen te zijn. De snackbar was dicht en het restaurant dat Hans bereid had gevonden voor ons te frituren had de kroketten laten ontploffen, maar we kregen wel allemaal friet en een soort van kaassoufle. Daarna konden Nederland in rijden op weg naar huis.
Anke
Wandelaars: Bram, Erwin, Bart, Tara, Hans, Joyce, Anke, Annelie, Marlou, Martijn
Wandeling: https://visitwallonia.be/nl/content/onvergetelijke-wandeling-francorchamps-de-geheime-beek
Zie ook:
