Rozen zijn rood, Bram zat in een boot. Maar toen ging ie om. Bram V wel te verstaan. Bram Ve? Nee, die niet, die ging als een speer! Elk keerwatertje sneed hij binnen als een scherp geslepen machete! Geen rotspartij, woeste golf of waterval was hem te veel! Topdag! Einde verhaal.
Okay, okay, heel misschien was het toch Bram Ve die om ging en heel misschien ben ik dat wel en schrijf ik daarom dit verhaal. Verder was het wel een topdag overigens - daar is niks aan gelogen! Het water stond 19 punt nogwatte hoog (20 m3 stijgend, red.) en ik heb me als noob laten vertellen dat dat prima was. Een beetje bewolking en regen kon ons niet deren - nat word je toch wel. Althans, ik dan.
De plek waar Menno uiteindelijk voor elkaar kreeg dat onze 2 beginners gingen zwemmen
Het was mijn eerste keer mee met de vereniging op een vaar-weekendje. Vrijdagavond om 18.30 wat spullen in de auto gegooid bij de club en richting ons huis, dat Bram V (die andere - de OG Bram V) en Lilly mooi hadden geregeld. Daar kwamen we na wat slalommen, kuilen ontwijken en andersoortige levensgevaarlijke strapatsen aan om een uur of 22.00. Prima huis. Warm genoeg, praktisch genoeg, groot genoeg (althans, het huisje, want mijn tenen lagen netjes over het randje van het bed). Na wat sterke verhalen, een goede nachtrust, een ontbijtje en een ferme plak van de ring-king-king-koffie van John konden we op pad.
Rond een uur of 12 lagen we in het water. Die woeste watervallen moest je er een beetje bijdenken, maar het was erg leuk water. Voor een beginner als ik is natuurlijk elk keerwatertje een leermoment en ik heb weer voldoende bijgeleerd. Maar ik hoorde ook enthousiaste geluiden van, en zag vrolijke gezichten bij, de meer ervaren wildwaterpiloten onder ons, wanneer ze weer een golfje, een doorsteekje of een andersoortig spele-momentje hadden gevonden. Sowieso leuk om te merken dat het dus allemaal liefhebbers zijn. Het niveau van de rivier (of dat van de mede-vaarders ;-)) lijkt ondergeschikt aan het plezier van het samenzijn en op zo ongeveer op elke fatsoenlijk stromend water blijkt lekker gespeeld te kunnen worden.
Bram Ve
Alle vaarders waren vol ontzag. Bij sommige heren was er wellicht sprake van jaloezie. Maar iedereen was onder de indruk van De Neus. Niemand kon er omheen. Hij was zo groot, zo lang, een Absolute Unit. Je moest er gewoon naar kijken! Het voelde soms een beetje ongemakkelijk, een beetje ordinair… Waarschijnlijk moest de berijder zich af en toe inhouden om niet tegen de ander te zeggen: “Hé! Mijn ogen zitten hier!” Maar er was geen ontkomen aan. Je kon gewoon niets anders zien dan die enorme b**t. En als je hem zag gaan: Hij ging zo hard, zo snel. De Neus gleed overal in, hij ramde zonder ophouden in- en uit elk gaatje.
Het was bijna onmogelijk om op iets anders te focussen. Maar dit weekend heb ik geleerd: 1. Bigger is better. 2. Door een beetje op te kanten glijdt hij er dieper in.
Rhea
Waterstand: 138 cm / 20,3 m3 stijgend tot 143 cm / 23 m3 @ L6732 Stavelot
Met deze waterstand is de Ambleve een waar speelplekjesparadijs.
Vaarders: Menno, Saskia, Erwin, Bram Ve, Bram V, Lilly, Rhea, Stephan, Saskia, Anke, John, Annelie
Instap: samenvloeiing met de Warche
Uitstap: waterzuivering, net voor Coo
Met deze waterstand is deze 12 km prima te doen, en zou alleen tot Stavelot te kort zijn, zoals eerder al door Anke beschreven. Net voor de officiële uitstap in Stavelot zit onder een brug een heerlijk diepe speelwals.
Instap onder de snelweg
Anke laat hier zien wáár je de stuw net voor Stavelot neemt
Saskia laat zien wat er gebeurt als je geen duidelijke instructie krijgt
Bram Ve
Rhea
Lilly
Zie ook:
