Beneden Maggia, juni 2008
S’morgens krijgen we bezoek van Menno. De grote onruststoker slaat vrolijk met zijn handdoek op onze tenten. “Wakker worden” , brult hij. Helaas zit wakker worden er voor mij niet in vandaag. Ik heb namelijk de hele nacht geen oog dicht gedaan. Draaien, zweten, verstopte neus, dat was mijn deel vannacht. Ik voel me doodop en strompel naar de douche. Die helpt echter nix, dan maar snel een bak koffie of 2. Ook hier wordt ik niet wakker van.
Zonder energie pak ik m’n spullen in, neem m’n medicijn en zo vertrekken we richting de midden-Verzasca, ons doel van vandaag. Nog even overwogen we een andere rivier (de melezza-zo) te gaan varen vandaag, met veel slides erin, maar we weten niet wat de waterstand daar is en als je daar eenmaal bent is het te laat om nog iets anders te kunnen gaan varen. Ook de Walk-out aan het einde, 300 meter omhoog, een uur lopen, draagt bij aan onze beslissing.
Laatste passage van de benedenloop
Poel onder de brug van Lavertezzo, begin van de moeilijke benedenloop
We scouten onderweg enige passages, en kijken even bij de stuw. Bij de instap van de Verzasca aangekomen, komt Erik erachter dat hij zijn zwemvest op de camping heeft laten liggen. Dat is nog 2 uur heen en weer, dus de Verzasca gaat niet door vandaag. We gaan richting de Maggia, dichterbij de camping. En Erik? Ja, die mag volgens Batavieren-traditie de rest van dit verslag schrijven….
Harry
Nou, daar is het dan uiteindelijk toch eens gebeurt. Na 20 jaar WW-kajakken voor het eerst aan de rivier zonder een complete set. Maar juist nu ….grrrr.. een van de mooiste rivieren die ik ooit heb kunnen varen. Fantastische waterstand. Dit zou dan de dag van de midden-Verzasce worden…..
Uiteindelijk besluiten we dat we, als we dan toch 45 minuten terug moeten rijden, dat we dan beter in het dal van de camping kunnen gaan varen, op de boven-Maggia. Menno zijn nav-nav past zich aan aan de groepsstemming en laat ons leuke touristische routes zien.
Maar ter plaatse blijkt dat er ondanks de (relatief) hoge waterstanden, toch niet genoeg water op dit stuk staat. Er wordt wel aan canyoning gedaan, maar varen lijkt wel erg avontuurlijk.
We willen toch water onder de boot, dus gaan we een stukje nog dichter bij de camping varen, wat eigenlijk wat minder niveau heeft dan wat we willen in onze mini-alpenweek traditie.
Dit blijkt inderdaad een stuk te zijn wat het van zijn landschappelijke waarde moet hebben.
Gelukkig vinden we wel 1 fantastische golf, ‘Hawai sur Maggia’, waar we heerlijk kunnen surfen en waarempel hoog kunnen loopen.
Als we nu toch in dikke boten varen, dan kunnen we die kans niet laten liggen.
Met mooie foto’s en jubelende kreten als gevolg. Verderop hebben we nog wat leuke golfpassages en kletsen we lekker door het water.
De zon is inmiddels aan de hemel te zien, na drie dagen van vooral wolken. Maar kennelijk heeft hij toch spijt en trekt hij zich weer terug.
achter de camping nog 400 WW III (misschien IV bij hoog water)
’s-Avonds weer naar de kroeg op de camping, die inmiddels de stamkroeg is geworden. Weer calamari en foccacia bij de eerste ronden versnapering, die worden geserveerd met ‘vor Holland’. Morgen een lange dag, Eerst nog een half dag traject en dan terug naar huis.
is het een goudvis? Nee, het is een harry!
Erik
die avond zoeken we nog een rivier die langs de route terug naar huis ligt. We zien dat de waterstand van de Kleine Emme van 13 kuub gestegen is naar 33 kuub. Dat moet maandag nog we lvoldoende restwater opleverne. Op naar de kleine Emme, bij het vier woudstedenmeer bij Luzern
