Zwitserland en Italië, Tessin mei 2006
Het is alweer een tijdje geleden, maar nu dan toch nog een verslag met foto’s van een schitterende week varen in Tessin.
Ten opzichte van vorig jaar, geen wijzigingen in ons team. We varen met Martijn Rutten, Jim Oud, Misha van Berlo en Wouter Woortman. Alle vier zijn we nooit eerder in het gebied geweest. De rivierbeschrijvingen in de gids van Gert Spilker en internet beloven veel goeds. Waterstanden lijken bij aankomst laag, maar we maken ons nog geen zorgen. In de gids staat meerdere malen beschreven, dat wanneer de rivier er bij het instappunt te laag en onbevaarbaar uitziet, de waterstand voor het onderliggende stuk precies goed is.
Zondag 30/04 Midden Verzasca (IV)
Misha vaart “witch ride”
We besluiten “rustig” in te varen op de boven of midden Verzasca. Bij aankomst blijkt de boven Verzasca wel erg rustig, maar het middenstuk is perfect als eerste traject.
Jim en Wouter op de Midden Verzasca
De rivier bestaat vooral uit lange verblokte passages. Het meeste is vanuit de boot te verkennen. Een enkele keer stappen we uit om wat beter te kijken. Vlak voor het uitstappunt nog een leuke slide “Witch Ride”. De laatste passage “Lucifers Chute” schijnt wel bevaren te worden, maar wij zien het vandaag in ieder geval niet zitten.
Borden langs de rivier moeten achteloze toeristen, die hier ’s zomers komen zonnen en zwemmen, wijzen op de gevaren van de rivier. Het schijnt nog wel eens te gebeuren dat dikke Duitsers in te kleine rubberbootjes per ongeluk de Verzasca afdrijven, met alle gevolgen van dien……
Maandag 01/05 Beneden Verzasca (V)
Dit is het klassieke stuk van de Verzasca. We varen met een debiet van 8 m 3/s; voor een echte Verzasca veteraan is dat een schijntje, maar voor onze eerste keer precies goed. Van een Nieuw Zeelandse Zwitser (?) leren we dat je debieten per SMS op kan vragen. (SMS Q 2605 naar +41764141234).
De actie begint direct met een spectaculaire Himalayastart vlak onder de onbevaarbare “Devills fall”. Na de Himalayastart een mooie eerste passage.
Himalaya start aan het begin, net onder “Devills fall”
Eerste mooie passage
De beneden Verzasca heeft een typisch “pool-drop” karakter. Na iedere passage bevindt zich steeds weer een rustige poel met kraak helder groen water en gek gevormde rotsformaties. Met uitzondering van een sifon in het begin en een waterval halverwege, varen we alle passages.
Wouter
Misha
en Jim op de Verzasca
Bij de beroemde dubbele boogbrug van Lavertezzo “Pont dei Salti”
Dinsdag 02/05 Rovana (V)
Een aanrader van de Nieuw Zeelandse Zwitser is de Rovana. Een klein riviertje met een groot verval en 2 diepe kloven boordevol slides. De avond tevoren verkennen we de boel even, zodat we geen tijd hoeven te verspillen met zoeken naar in- en uitstappunten. Met name het uitstappunt mag niet gemist worden. Goed om van te voren even te bekijken dus. Bij het instappunt ontmoeten we een groep Tsjechen die gisteren ook op de Verzasca zaten. Zij hebben hier een schitterend wild kampeerplekje gevonden. Om bij de rivier te komen moeten we ongeveer 500 m naar beneden lopen, via een romeins bruggetje de kloof oversteken om vervolgens in een poel van een zijbeek in te kunnen stappen direct onder een 20 m hoge waterval die in diezelfde poel valt.
De Rovana is smal en stijl. Dit is wat onze kanogids bedoeld met “enge klammen mit unfaire zwangspassagen” We moeten een stuk meer omdragen dan op de Verzasca, maar de passages die wel te varen zijn en de diepe kloof waar we in zitten maken het een geweldige rivier.
(helaas zijn de foto’s nog ergens in een camera blijven hangen)
Woensdag 03/05 Cannobino (IV en V)
We maken een uitstapje naar Italië. Door de relatief lage waterstanden schijnt de onderste kloof van de Cannobino te varen te zijn. Bij het instappunt ontmoeten we opnieuw andere kayakers. Dit keer een clubje Nederlanders en Belgen. De Cannobino begint rustig, maar is door de ontzettend diepe kloof waar we inzitten toch indrukwekkend. Op z’n smalst is de kloof niet breder dan 2 meter. Rotsblokken die er van boven in zijn gevallen, hangen klem tussen de wanden, boven ons hoofd. Tegen het einde wordt het ook nog spannend met een aantal passages die je niet kan verkennen, laat staan omdragen. Op goed geluk het verval af en om de bocht het onbekende tegemoet, blijkt gelukkig geen probleem.
Cannobino kloof
Boof van Wouter
Donker
Waterval van opzij
de plotselinge opening met uitstappunt onder het kerkje van Santa Anna.
Donderdag 04/05 Ribo (V)
Over de Ribo is eigenlijk maar 1 ding te zeggen: 14 m waterval! De passage voor de waterval laten we maar even zitten. Twee Engelsen in een groepje achter ons varen deze wel. Wij concentreren ons op 14 meter vallen. Hoe doe je dat eigenlijk? We oefenen onze “Tuck en Huck” houding en dan is het een kwestie van gaan.
Jim valt 14 m naar beneden.
Harry Black op de passage boven de waterval. Volgens Gert Spilker onbevaarbaar.
De rest van de Ribo is overigens ook zeer de moeite waard met veel slides, mooie passages en vervalletjes. Slechts af en toe moet er iets omgedragen worden.
Wouter booft
Misha booft op de Ribo
Vrijdag 05/05 Isorno (IV)
Martijn en ik zijn nog met z’n tweeën over, de rest is op hun hoogtepunt gestopt (Ribo) en rijden vandaag naar huis. Wij zoeken een riviertje die we met z’n tweeën goed kunnen doen. Niet te gek dus. We vinden in de gids een stuk op de Isorno met een slide van 50 m lang. We moeten hiervoor wel een half uur met de boten naar beneden lopen en de terugweg belooft nog veel erger te worden. Maar goed, je moet er iets voor over hebben om iets nieuws te varen.
De rivier is erg mooi. We zitten in een diepe, afgelegen kloof zonder wegen. Het wildwater is goed te doen. Halverwege de kloof springt, vlak voor onze neus, een groot hert van de ene kant van de rivier naar de andere kant. Hij kijkt ons heel even aan en gaat dan weer verder. Wij groeten netjes terug en varen ook weer door.
Begin van de Slide (50 m)
Bijna beneden...
De verschillende gidsen zijn hierover niet helemaal duidelijk. We zouden ook door kunnen varen tot de volgende brug en een 8 m waterval. Als we te ver doorvaren belanden we echter in de grote Isorno kloof. Volgens de gids een expeditie van minstens 10 uur met vele onbevaarbare passages en geen mogelijkheden om eruit te klimmen. Deze gok wagen we toch maar niet en we besluiten hier omhoog te lopen. De 300 hoogtemeters naar de weg kosten ons een klein uurtje, maar zijn zeker de moeite waard.
Zaterdag 06/05 San Giovanni, San Bernardino, Loana, Alpe Basso en Melezza
Dit is onze laatste dag dus we besluiten er alles uit te halen wat er in zit. Zes beken op één dag? Ja, waarom niet, maar helaas alleen vanuit de auto. We rijden de hele dag rond, op zoek naar een laatste mooie rivier, maar het water laat ons vandaag in de steek. En we vertikken het om een rivier te varen die we al gedaan hebben. De rivieren die we verkennen zijn stuk voor stuk bijzonder mooi en veelbelovend met meer water. Wij hebben in ieder geval zes redenen gevonden om volgende jaar terug te komen.
Verslag: Wouter Woortman
Foto’s: Martijn Rutten
Kanogids: Tessin, Gert Spilker 1997 Polner Verlag
Camping: Picolo Paradiso in Avegno Valle Maggia www.piccolo-paradiso.ch
