Inn, S-chanf klamm + Brail klamm
Waterstand laag water, waarscheinlijk 3 m3 uit het stuwmeertje losgelaten, geen peilschaal gezien.
We zijn al een paar dagen in Oostenrijk aan het varen en hebben respectievelijk de Lammertaler Ofen, de Koppentraun en gisteren de Kelchsauer Ache gevaren, aansluitend zijn we doorgereden naar Landeck in de hoop daar beter weer te vinden. In Landeck kunnen we een studiootje huren, we zijn weer onderdak!
Het weer blijft veel te koud voor de tijd van het jaar. Menno houdt ons voor dat het in de vallei van de Inn in Zwitserland altijd beter weer is. Dat klinkt mooi. Ok, de volgende bestemming is unaniem goedgekeurd. We trekken via het prachtige dal van de Inn Zwitserland binnen. Hoe dichter we bij onze bestemming komen, des te blauwer de lucht. Menno blijkt gelijk te krijgen. Voor het eerst tijdens deze week kunnen we de airco in de auto zijn dienst laten bewijzen.
We houden halt aan het uitstappunt en gaan meteen naar de waterstand kijken. Vanop een brug hebben we zicht op de Inn. Van boven gezien lijkt het heel laag water, maar dat gevoel heb je steeds. Eens uit de auto beseffen we dat de temperatuur buiten heel wat kouder is dan wat je zou denken achter het glas. Het is nog steeds maar een goeie 10 graden. Maar de zon schijnt tenminste en dat is al heel wat. .
We beslissen ondanks de schijnbaar lage waterstand toch maar dit stuk te gaan varen. Het is tenslotte een heel mooi stuk. We kleden ons aan en rijden door naar het vertrekpunt.
In S-chanf aangekomen moeten we even een stukje door een weide lopen om het vertrekpunt net achter de stuw te bereiken. In de weide zit een flinke helling. Gert stapt al meteen in zijn boot en laat zich naar beneden glijden. Hij komt wat hard neer maar niets relevants beschadigd.
zoveel ruimte, en dan toch nog brokken maken....
De eerste meters op het water is schuren over de rotsen. Mark stelt ons gerust en zegt dat dit de laatste keer dat zij hier gevaren hadden evengoed zo was. We peddelen rustig voort en de natuur wordt steeds meer en meer overweldigend. De rotsen lijken gemaakt van een soort broos beton. Door deze broosheid zijn alle kanten zeer sterk uitgesneden. Als hier hoog water staat moet het hier levensgevaarlijk zijn. Zo goed als elke wand is dan waarschijnlijk onderspoeld. De moeilijkheidsgraad van de rivier komt waarschijnlijk niet hoger dan een II+ maar de pracht van de natuur en het mooie weer maken alles goed.
Na de S-chanf klamm verpozen we even en nuttigen we in het zonnetje onze lunch. Volgens Menno is de volgende kloof, de Brail klamm, wat moeilijker dan het stuk dat we al gehad hebben. Dit deel zou het meest verblokte stuk van de Inn zijn.
Ingang van de Brail, het railway cataract
Bij de eerste passage worden de woorden van Menno al meteen kracht bij gezet. Een verblokking van zover je kan zien en bij de eerste passage is de achterzijde vanuit de boot niet zichtbaar. Mark besluit zijn boot aan de overkant op een rotsje te leggen en van daaruit over een paar rotsen te klimmen om wat beter te inspecteren. De rotsen zijn natuurlijk goed glad en daar gaat hij. Wat stuntelig komt hij weer naar zijn boot gekropen. We weten nu tenminste wel welke route we moeten volgen.
We vertrekken allen verder en inderdaad de verblokking wordt steeds groter. Het doet mij ietwat aan kinderen denken die met Lego gespeeld hebben en vergeten hebben op te ruimen.
Af en toe moeten we zelfs eens een passage omdragen omdat het risico op klemmen te groot is. Het is wel heel leuk varen. Weinig druk op het water maar er is wel veel stuurkunst vereist. Het niveau van het water stijgt tot III.
We hebben ondertussen al het langste vaartraject van de week afgelegd en net op het moment dat de benen het wat lastig beginnen te krijgen verschijnt de brug van het uitstappunt.
Wildwatertechnisch bij deze waterstand niet spectaculair maar wel ongelooflijk mooi. Obstakels stuw onder spoorwegbrug bij deze waterstand bevaarbaar. Voor de rest een aantal keren omgedragen vanwege klemgevaar tussen de rotsen.
Traject: S-chanf tot wegbrug na Brail . ca. 8 km
Peilschaal: waarschijnlijk liet de stuw 3 m3 door. In Tarasp heeft dit zich vermeerderd tot een peilschaal van 17 m3 (dalend over de dagen heen. Dit is eigenlijk te laat voor de Brail maar zou wel genoeg zijn voor de Giarsun en de Ardezer schlucht.
Wim Vermeir
