Inn, Ardezer kloof
Nadat we zondag ingevaren hebben in de Giarsun kloof besluiten we vandaag de Ardez kloof te doen. Eigenlijk had ik de Brail kloof op het programma staan maar een praatje met wat duitse kanoers leert bij dat het water knap laag is en dat er ook niet meer dan dit doorgelaten gaat worden. De Brail kloof is naar hun mening nu echt te laag om leuk te zijn.
Dus op naar de moeilijkste kloof, de Ardez. Deze is een volle maat verblokter en steiler dan de Giarsun kloof. Na ongeveer een kilometer moet er ook nog een flink stuk WW VI+ omgedragen worden.
Direct na het instappunt (de brug van Ardez)
We stappen in waar we gisteren geindigd zijn, bij het bruggetje onder in de kloof onder het dorpje Ardez.
De verblokking is direct groter en de rivier steiler, gewoon een maatje meer dan de Giarsun kloof.
Natuurlijk speelt ook mee dat we allemaal weten dat er na circa 800 meter een WW V-VI-onbevaarbaar stuk komt waar je op tijd uit moet stappen. Ik weet nog van lang terug dat er rechts een donkere rotpunt langs de rivier staat als het gevaarlijke stuk begint. Je vaart toch voorzichtiger met dat in je achterhoofd.
Ik heb speciaal voor vandaag de kanoklimschoentjes aan gedaan. Die geven duidelijk meer steun tijdens het overdragen over steile keienhellingen. En dat het heftig sjouwen is, dat kan ik me nog levendig herinneren.
eerst nog even een langgerekte onoverzichtelijke bocht naar rechts varen en even later zie ik rechts de zwarte rotspunt. Links uitstappen dus.
Ook zonder die rotspunt is de passage echt niet over het hoofd te zien. Diverse grote blokken versperren over de hele breedte de doorgang en geven je de keus uit 3 stevige vervallen. Direct daarna weer een fors verval en daarna verdwijnt de rivier in een chaos van blokken. Vroeger verdween het water daar onder een grote rots. Dat sifon (de hele passage heet de "bockschlitz" , een geul die uiteindelijk in het sifon eindigt) was helemaal verstopt met hout en een dodelijke afloop van een vaarpoging 100% gegarandeerd, hetgeen ook meerder keren bewezen is. Nu ziet de laatste doorgang er wel vrij uit maar in combinatie met de rotsen chaos daarvoor en diverse andere "foute" doorgangen classificeer ik het geheel toch als WW VI. Niets voor ons dus. Omdragen die handel.
Gelukkig hadden we die instructie ons in het begin al goed ingeprent: eenmaal uitgestapt, direct boot op de nek en dragen, niet gaan twijfelen, van deze hele passage wordt niets gevaren!
Al dat verkennen, wikken, wegen, getwijfel en heen en weer geloop kost veel te veel tijd en de uitkomst, "omdragen kreng!" is bij voorbaat al zeker. Wij reserveren onze energie voor de rest van de tocht.
Na de "bockschlitz" dienen de onoverzichtelijke passages zich achter elkaar aan. Niet alles is te verkennen vanuit de boot.
Een passage dragen we om omdat we het onderwater niet vertrouwen. Even later tonen 3 "ortskundige" vaarders ons dat die doorgang geen probleem is. Moeiteloos schieten hun bootjes over het turbulente keerzog. Chips, voor noppes omgedragen! In het aansluitende verval wordt Richard even gepinned (een vastloper met de voorpunt), raakt los, gaat om en eskimoteert in de uitloop. Eef ziet het allemaal voor zich gebeuren en begint zich serieus af te vragen of dit nu wel zo leuk is. Even later is ze eruit: "Ik vind dit niet leuk!". Dat komt ze ons even later dan ook met een brede lach vertellen. Maar ja, Eef lacht altijd, voor, terwijl en nadat ze omgaat. Dat zegt dus niet zo veel.
Even later is het weer feest; de rivier heeft weer eens kwistig met grote blokken gestrooid en er zijn 3 doorgangen mogelijk. Voorzichtig probeer ik ze van de bovenkant te verkennen. De rechter doorgang vertrouw ik niet helemaal. Uiteindelijk hop ik helemaal links het verval af.
Eenmaal in de poel eronder aangekomen bekijk ik het rechter verval van onderen. "Jammie! dat wordt feest" denk ik. Mijn "camera vulture" (met dank aan Peter Knowles) instincten komen boven. Het verval spoelt in een mooie wokkelvorm tussen twee blokken naar beneden. Eerst valt het water van rechts op je boot en even later van links. Met een Gattino zal dit wel niet zo'n spectaculair effect geven maar met onze rodeo bootjes verwacht ik toch wel wat mooie bootbewegingen. Camera in de aanslag en alle volgenden worden naar het verval gedirigeerd.
Peter, Richard, Timo: invaren, flop-om, boot, vaarder en peddel zijn even compleet verdwenen, twee meter verder komt het hele spul weer boven, nu nog even een rolletje en met grote ogen komen ze weer boven.
Saskia: we proberen haar nog naar het linker verval te dirigeren maar ze heeft al aangezet voor de "wokkel", flop-om, eventjes weg, een rolletje en weer boven.
Eef wordt netjes naar het linker verval gedirigeerd en Mark vertrouwt ons niet en gaat achter Eef aan. Ik heb weer voldoende foto materiaal. "Ratten zijn het! die varende camera's (-;)".
Even later volgt het verval onder het hangbruggtje. Circa 2.5 meter hoog met een stevig zog erachter. De aanvaart is precies in het midden over een stroomtong zodat je dan makkelijk over het zog heen booft. Peter en ik besluiten te varen.
De rest draagt om. Eerst even Peter op de gevoelige pixels zetten en dan aanzetten, stroomtongetje pakken, boot optrekken en splash! Soepel schiet ik over het keerzog heen.
Na nog een paar stevige blokken passages bereiken we het einde van de kloof. We varen nu verder in de Scuol kloof (nou ja, kloof, de weg komt er regelmatig vlak langs en pas bij Scuol verdwijnt de rivier weer echt tussen kloofachtige wanden).
Van de hele week was de Ardez kloof het stevigste wat we gevaren hebben. De Brail kloof was onoverzichtelijker maar daar stond duidelijk minder waterdruk op.
Terug naar hoofd verhaal over de Inn kloven
Flubber
