De midden Albula
Het is maandagmorgen 8 uur, zaterdag zaten we op de Vorderrhein en de Glenner, zondag in de Schinschlucht en de Hinterrhein en vandaag moeten we weer terug naar Nederland. Maar niet zonder gevaren te hebben!
Op zo'n lang weekeinde moet je er tenslotte uithalen wat erin zit en 5 trajecten in drie dagen zou een mooie score zijn. Gistermiddag zijn we op de "koffie"geweest langs de Albula bij Tiefencastel. Die "koffie"was ons toen te sterk maar vandaag vroeg in de ochtend zal het smeltwater nog wel z'n gemak houden, denk ik...
Snel opruimen en op naar Tiefencastel. Rond half negen zitten we op een tarrasje boven het water naar een bruingrijze stroom te kijken die zich met veel geweld tussen de hoge oeverwanden van Tiefencastel perst. Hoezo weinig water in de ochtend?
We ketenen de fiets aan de brug bij het uitstappunt net boven Tiefencastel en rijden zo'n 7 kilomter omhoog naar de Landwasser, een zijriviertje die vanuit het dal naar Davos in de Albula uitmondt.
Ook hier een grijze denderstroom die tijdens het ontbijten en omkleden nog zichtbaar stijgt. Dan zijn we weg ...
De eerste kilometers gaan snel, snel en snel. Door de grijsbruine massa kunnen we de keien die net aan de oppervlakte liggen niet zien en de keerwaters aan de zijkanten leveren in het begin nogal eens een varrassing op. Erik is al gauw in zijn element en surft er vrolijk op los. Ik ben wat behoudender en al meer bezig met het vervolgtraject, over 2 kilometer volgt een stuk WW III-IV en daarna een woudkloof klasse IV.
Zou dat bij deze waterstand en snelheid ook die klasse zijn? Is het eenvoudig te verkennen? Zo'n eerste keer op zo'n denderende sloot is toch altijd weer even spannend.
Na een paar kilometer zitten we inderdaad ineens in grote golven en walzen, alles echter nog steeds overzichtelijk en vanuit de boot te verkennen. Ik vaar de eerste passages (WW III-IV) voorop, Erik en Coen volgen. Erik gaat voor het eerst dit weekeind op z'n snuit en moet eskimoteren. Daarna volgt weer 2 kilometer rustiger wildwater met een paar lekkere surfplekken.
Dan zie ik in de verte de wanden stijler worden en de rivier verdwijnt uit het zicht, links en rechts liggen grote blokken en het water perst zich met veel macht naar beneden
Voorzichtig naderen we tot vlak voor de eerste passage. Vanuit de boot is de route niet te bepalen, uitstappen dus (links).
Ik klauter door het struikgewas een eind naar boven en kan net over het blok heen de rest van het verloop zien. Het dendert wel fors naar beneden maar er zitten geen rare dingen in, gewoon gaan dus.
Als ik midden in de eerste passage zit blijkt deze de eerste van een hele serie te zijn, grote golven en walzen dienen zich achter alkaar op een presenteerblaadje aan. Dit is geen stukje voor een dobberaar want de walzen zijn breed diep en zuigend. Op tempo traverseer ik tussen de walzen door van links naar rechts en weer terug, eentje haal ik niet en ik knal er via het randje doorheen. Geen probleem, de wals houdt daar gelukkig niet erg vast.
Na zo'n 400 meter denderen door golven en walzen vind ik een groot keerwater en heb weer tijd om op de anderen te letten. Erik en Coen komen al snel met grote ogen en grijns achter me aan. Erik heeft een aantal van de walzen maar gewoon rechtdoor genomen. Dat ging ook goed.
Een paar keerwaters verder versmalt de Albula weer tussen twee grote rotsblokken door en een boom steekt, zo op het eerste gezicht dwars in de stroom. Snel landen we links aan om te verkennen. De boom ligt gelukkig veel hoger dan we in eerste instantie konden zien en na de eerste passage kunnen we het volgende vervol vol tempo links voor een grote wals langs.
Ook nu varen we de passages weer zonder problemen, het gaat hard, de golven zijn groot en de walzen van een kaliber dat je er een WK rodeo in kunt houden, maar als je eenmaal aan de snelheid en de kracht gewend bent, is het alleen maar leuk varen, bijna alles is vanuit te overzien en als je netjes vaart kun je alle problemen eenvoudig ontwijken.
Na nog zo'n 2 kilometer stevig wildwater is onze superride ten einde en met grote grijnzen stappen we uit bij de brug boven Tiefencastel (niet doorvaren, in het dorp hoge wanden en een gevaarlijke stuw). Hetwater begint alweer iets te dalen, we hebben precies mazzel gehad.
Voldaan rijden we terug naar Nederland en zijn net over tienen terug in Lent. Op deze manier zijn lange weekeinden varen een genot!
Traject: Brug over de Landwasser tot brug net voor Tiefencastel. 8 km WW III-IV.
Peilschaal: stijgend van 30 tot 40 kuub, precies goed getroffen.
Menno
