Uitvalsbasis: Tena
Rivers: Tooooo many; voor ons Jantunyaku & upper Mishualli (lower & middle section of upper Mis)
Algemene info gebied
Tena is een gezellige uitvalsbasis voor kayakken in Equador. Gewoon zelf instappen. Of ga naar het waterfront 'Tortuga cafe' om kayakkers te ontmoeten, of meld je bij 1 van de vaak verhuizende kayakbedrijven: aguaXtreme, Riverpeople (Dent family, moved to een dorpje stukje noordelijker, naam vergeten), caveman adventure, veel freelance gidsen/mede kayakkers zo nodig. Equipment vaak ook te regelen via via voor een klein prijsje. Probeer ook uitvalsbasis Baeze mocht je op niveau varen, we hebben ons laten vertellen dat daar een aantal extreme trajecten te varen zijn. Plan ruim tijd in want waterlevels zijn in de Andes uiteraard onvoorspelbaar met de dag.
Rivermap van omgeving Tena hier bijgevoegd. Omschrijvingen die in mijn hoofd opkomen (disclaimer: alles afhankelijk van waterstand of course, totaal geen volledige info, en ook afhankelijk van geheugen van dingen die we hier en daar opgevangen hebben ...)
Rio Napo, Rio Mishualli lower: big water, not too exciting
Rio Anzu: big water ranging from III at the top to I at the bottom
Rio Jatunyaku: III aflopend, big water, passages afgewisseld met rustige stukken: eigen ervaring= huge waves, huge fun. For all levels with a bit of experience: More or less holes depending on water level. Noemenswaardig: 'welcome to the jungle'. Genoeg chicken lines voor beginners. Genoeg spelen, surfen, vliegen, rollercoasters etc voor de rest.
Rio Pano: IV
Rio Tena: III-II boven
RIo Jondachi & Hollin: PRACHTIG!!!!! anyway; boven V (voor wild water kriebels kijk: https://www.youtube.com/watch?v=j9o5EDPVKBU), midden IV, lower III overlopend in bredere Hollin III/passages IV.
Rio Mishualli upper, ook wel liefkozend ' upper Mis' genoemd: omschreven als constante IV, III+ of 'bij laag water vergelijkbaar met de midden Guil bij laag water' : eigen ervaring (2e stuk ervan): super mooi (denk blauw water -varierend tot groen of bruin afhankelijk van wat er naar beneden komt-, met grote hoeveelheid rode rotsen bespikkeld en jungle groen aan beide kanten. Boof-paradise, overzichtelijk.
Verslag Jatunyaku & upper Mis
We komen aan in Tena op een druilerige dag en proberen contact te leggen met de kano bedrijfjes aldaar. Caveman is verhuisd, Riverpeople is verhuisd, aguaXtreme is uit varen. We leggen contact met Andres (zeker opzoeken mocht je daar zijn), voormalig eigenaar Caveman, die nog wel freelanced en vaart. Hij wil wel gids voor ons zijn maar vraagt veel geld, eigenlijk is hij ook veeel te druk met Jondachi fest organiseren, een fest georganiseerd om deze prachtige rivier te behoeden voor een geplande hydroelectric dam :(((((( . Evenals Abby Dent waarmee we al eerder contact hadden via facebook en die we nu op straat tegenkomen. Ze heeft overigens een prachtige basic lodge in de jungle waar ze ook haar kayakking for girls clubhuis heeft, dus aanrader voor wie die kant op wil. 2e hands spullen te gebruiken voor kleine fee.
Wij achten onszelf echter van het niveau dat we toch enige guidance en viscapaciteit nodig hebben en we gaan op zoek naar een gids; Gregory. Wat gaan we doen? Hein heeft zoiets van: we zien wel wat ze van ons niveau vinden en dan horen we wel waar we heen gaan. Ik heb youtube filmpjes zitten kijken voor vertrek en ik weet het wel: Het Grote Doel: Jondachi!! Lower Jondachi/Hollin moet toch net te doen zijn voor ons??!! En zo niet dan gaan we vast niet dood! Helaas uiteindelijk niet gelukt wegens weersomstandigheden (en dat toch ook de dood tot de mogelijkheden behoord heb ik overigens later die week aan den lijve ondervonden, maar dat moet je me maar persoonlijk vragen).
De volgende dag kunnen we meteen gaan. Ze willen ons dag 1 Anzu laten varen en dag 2 Jatunyaku als het goed gaat, maar wij menen dat beginnen bij Jatunyaku best kan (we hebben maar een paar dagen de tijd! en Jondachi is tenslotte het doel). We beginnen dus met Jatunyaku. Twee Alaskanen varen mee op een raft met de gids, en er is een safety kayakker. Eerste passage varen we nog achter de safety kayakker aan, maar dit gaat prima en verder gaat het zo: Gregory roept voor een passage naar ons waar er gaten zitten, en dan varen we m. (op dit formaatje rivier doen wat nieuwe begrippen de intrede voor ons: er is namelijk niet alleen een 'rechts', maar ook een 'een beetje rechts', en een 'centrum rechts' en dan pas 'centrum', en zelfde verhaal links uiteraard). Alles is eigenlijk wat we gewend zijn maar dan 10x groter. Golfje?; paar meter, lekker vanaf boofen. Surfen?; staande golven. Of bijvoorbeeld in een soort enorm grote brede 'permanente branding' lekker 'stroomopwaarts' gesurft (hoe zeg je dat??). Gat? enormous! en nog even een leermomentje: die dingen bewegen!! niet een paar centimeter, maar een paar meter. Een groot gevaar zit hem in de 'safety' kayakker, een gastje van 17 die zich het liefst voorwaards, achterwaards, zijwaards in elke golf gooit en daarbij 9 van de 10 keer op zijn kop beland, uiteraard vlak voor onze neus. Jammer. Ach, het test wel je reactievermogen.
Het oordeel: we doen het veel beter dan verwacht en we kunnen morgen naar de upper Mis (en de dag daarna naar de Jondachi naar verhoopt). We horen dat de gids dit tegen verschillende personen vertelt, en elke keer is het antwoord (voor zover wij dat kunnen opmaken uit het Spaans): 'hoezo? die mensen willen toch lower Jondachi? als ze Mis kunnen, kunnen ze toch ook lower Jondachi?' Uiteindelijk komt de aap uit de mouw: Jondachi is een kloof, alleen te bereiken met een half uur sjouwen door de jungle. Instappen= afmaken. De upper Mis ligt geheel aan de weg, en is wat dat betreft haalbaarder en veiliger. Prima!
Volgende dag helaas stortregen en aan de bruine Tena is al te zien dat wij vandaag een rustdag hebben. Volgende dag is het water weer ok, en we doen voor de lunch de lower section van de upper Mis, en na de lunch stappen we wat hoger in.
Ik schrijf dit stuk naar goede Batavierse gewoonte; wie zwemt schrijft. Ik ben de tel kwijt geraakt maar ik denk dat ik wel bijna tien keer gezwommen heb. Sommigen zullen zich afvragen: Rol jij niet? Hoe kan dat? Zelf geef ik uiteraard de schuld aan een te logge boot (diesel 75) die lek was (constant in een laag water zitten), in combinatie met een te kleine peddel (kleinste formaat Werner waarvan minstens nog een kwart al afgeschuurd was). Het resultaat was: geen perfecte lijn varen =geen compensatie. En geen perfecte rol= geen compensatie. (Daarnaast het vage maar wel bekende 'niet lekker in je boot zitten' en een formaatje meer verblokking/dorpjes heeft vast meegespeeld). Hoe dan ook was het 'KEI' gaaf!! Mooie passages. We leren wat 'boogie water' betekent, namelijk of: ' nu komt een stuk waar weinig in zit' / of: 'dit is wel een passage en er zit wel wat, maar die kunnen jullie wel; succes' . Over het algemeen vrij continue passages met veel verblokking. Perfect om te leren (sideways) boofen, een onderdeel wat ik nooit echt heb geleerd om eerlijk te zijn. Cool om gecontroleerd zo'n passage te varen, wat ook steeds vaker lukte gedurende de dag. Maar ook: Het advies van de gids was 'when you see a nice rock, do a little boofy!'... OK dan als jij het zegt... ... ...Verkeerd aanvaren en op zijn kop belanden; Goed aanvaren, lekker boofy, niet steunen en op zijn kop belanden; Lekker de steen opvaren, lekker schuin eraf, lekker het keerwater in en in een wals gezogen worden; Op zijn kop de wals in gezogen worden; en meer combinaties van bovenstaande. Need I say more... ;)
Een dag niet gezwommen is een dag niet geleerd? Na de lunch stappen we gewoon nog een stuk hoger in, en we eindigen weer op dezelfde plek. Maakt niet uit, dit stuk zou voor ons leuk genoeg zijn om tien keer te varen als we daarvoor de energie hadden.
De volgende dag willen we Jondachi doen, maar het stortregent weer en die dag kan daar niemand varen. We hebben nog maar een paar dagen in Equador. Moeilijke keus maar we willen niet nog een dag wachten of de dag erna eventueel wel beter is, dus we reizen verder naar nog een laatste, niet kayak- gerelateerde, bestemming.
