Vaarders: John, Lucas, Patrick, Elke, Bram, Ineke
Het eind van mijn allereerste BASF week komt in zicht. Ik heb er van genoten, alles was goed geregeld, lekker eten, leuke mensen, fijne camping, prachtig weer en nog mooier water en uitzichten!
In het zonnige Sort was het heerlijk om de eerste dagen rustig aan te beginnen op laag water, om in de loop van de week zelfs met de pro's mee te mogen!
Stiekem hoopte ik er met een aantal keer rollen goed vanaf te komen, maar dat ik dit stuk schrijf wijst er al op dat ik te vroeg juichte..
Op de laatste dag gingen we toch nog even een keer over de slalombaan.
Als extra uitdaging mocht ik Sanne's Kingpin uit proberen.
Dat leek de ultieme test om te kijken of ik nou netjes gepeddeld had tijdens de week of dat mijn lieve Diesel 65 me vooral gered had van zwempartijen.
Een nieuwe boot uitproberen was heel geschikt in het rustige water van de ochtend (voor het vrijgelaten water van de stuw er echt wildwater van maakt).
En het fijne was dat er op zaterdag pas later hoogwater komt, dit gaat met een Spaanse vertraging van ruwweg een uur? Ongeveer, dat schijnt per week een beetje te verschillen.
Het leuke aan de kleine Kingpin is dat hij direct reageerde op wat ik deed, of niet deed. Dus regelmatig was het water de baas en lag ik op de kop.
Maaaaar, een Kingpin is een heerlijk bootje om in te rollen, dus zwemmen no way!
Conclusie: ik ging een keer of 5 om, dus ja, lang leve de Diesel.
Toen het water steeg, op zaterdag iets later dan normaal, ruilde ik met Elke van boot, zij de Kingpin, ik mn Diesel terug.
Het plan was om eens te kijken bij de wals helemaal aan het begin van de baan.
Een jaar geleden had ik iedereen voor gek verklaard die zou zeggen dat ik daar ooit in zou varen.
De gevorderden vonden het namelijk een leuke wals en de freestylers onder ons hadden hem als plek uitgezocht om hun loops te oefenen.
Misschien was het de fijne week, het enthousiasme van Elke of overheerste de ontspanning na een week vakantie, de angst die er anders wel eens is. Of een combi daarvan.
Hoe dan ook, het leek mij een goed plan om eens te kijken of ik in die wals kon hangen.
Nadat Elke het netjes had voorgedaan, ik in mijn geheugen had gegraven hoe Hein het me op de Erft had uitgelegd en ik een beetje moed bij elkaar had geraapt, ging ik vanaf rechts de wals in.
Opgekant en met een steun klaar ging dat verrassend goed. Leeeeuk! :D :D
Dus nog een keer vanaf rechts, en nog een keer.
En toen leek het mij een goed idee om er eens van de andere kant in te gaan.
Steun klaar. Check.
Opgekant invaren. Check.
Opgekant blijven. Eeh.
Floep mn boot op de kop.
Na twee rolpogingen, die niet zo makkelijk gingen als in de Kingpin, gaf ik het op, misschien was een week varen toch wel vermoeiend..
Dus ja, tijdens de laatste keer de slalombaan af aan het eind van de week tóch nog gezwommen.
Maar dat mag de pret niet drukken! Is het al bijna juli 2019? Ik wil weer zo'n week!
Ineke
Ps. Lucas voer deze dag voor het eerst de hele slalombaan af zónder zwemmen! Wooohooo!
Koninginnestuk als Toetje
Het einde van de BASF werd voor anderen nog wat anders afgesloten: nl nog ff het Koninginnestuk herhalen. (Of voor de eerste keer, voor degenen die dat nog niet gedaan hadden).
Vaarders: Cees, Sanne, Hester, Hein, Marije, Eva, Jeroen, Rien
Nu het voor een aantal gisteren toch was meegevallen op het Koninginnestuk (Ja het is veel water, maar dat zijn voornamelijk veel golventreinen), was dit een mooie afsluiter om nog ff mee te pakken voor wie wilde.
Cees waar is je boot
Ook het weer deed nog even lekker mee, en vol goede moed een wat groter bootje aangetrokken, om even lekker los te kunnen gaan. De eerste echte grote passage was dan ook meteen ff pittig, waarbij e.e.a. Toch nog even bekeken moest worden, de juiste lijn gezocht, en een voorbeeldje gevaren moest worden. Helaas kon niet iedereen de stopper goed ontwijken, Marije was de eerste die tegengehouden werd, en haar bootje niet meer overeind kreeg. De rest week daarna meer uit naar rechts, maar werd ook daar flink afgeremd door de laatste wals.
Voor de rest waren er lekkere lange passages, met zoals gezegd veel golven, af en toe leuke, maar toch iets te pittige keerwaters, die niet altijd even handig zijn als Eva achter je aan vaart. Daardoor zat ze ineens achter Rien, en kreeg zowat alle gaten voor haar smiezen. Wat dan weer grote oogjes opleverde. Gelukkig kon ze einde van de dag ook nog lachen ;)
Een mooie, waardige afsluiter van een zeer geslaagde en gezellige week. Hierna konden er nieuwe vakantieplannen gesmeed worden door de rest, aangezien iedereen zijn zomervakantie hieromheen geplant heeft. In verschillende groepjes ging men nog verder werken aan een donkerdere huidskleur, vlakwaterskills, huttentochten, raftskills, een groter tapas-vocabulaire, kaartlees-vaardigheden, en andere fratsen!
Congost de Rebei
raftcrew
Wandelen
