Vaarders: Jeroen, Cees, Rien, Bram, Stephan, Marije, gekke Spanjaard
Na flink wat discussie over wie er wel of niet mee zou mogen de avond ervoor, en de nodige groteske verhalen die de ronde deden, waren er ‘s ochtends nog maar 6 kleine visjes over die nog wel durfde….. de rest zij “ik ga niet mee……”.
Tijdens het lange ombouwen kwam er een willekeurige Spanjaard aanlopen met boot, zwemvest en zelfs spanbanden. Uiteraard hebben we tolk Elke erop afgestuurd. Sprak prima Engels natuurlijk, maar dat zijn details. Of ‘ie met ons mee naar boven kon rijden, het maakte hem niet uit waar precies naartoe. Hij was van plan de hele Pallaresa af te soppen, en had z’n auto al beneden staan. Was z’n hobby blijkbaar… gekke mensen. Anyway, hij paste er nog bij, dus kon mee. Onderweg natuurlijk Marije met hem laten aanpappen, mooie verhalen. Hij wilde toen ineens wel een stuk met ons mee varen. Handig!
Onze Gekke Spanjaard wist in deze rivier elke steen. Erg fijn, want hij wist ook de ‘easy line’ en voor Cees de ‘funny line’... hij had na 0 bochten al door dat de ‘easy line’ voor mij, Stephan en Rien waren, en de funny line voor Cees. En funny waren ze. We hebben Cees zelden zoveel zien steunen. Voor mij waren de ‘easy line’ al interessant genoeg! Er zaten een paar mooie grote passages in, waaronder ook een heel stuk met lekker grote golven en gaten. Ik kreeg nog een keer mooie feedback van Marije, of ik wel kon proberen niet te ver vooruit te varen, of ik hier en daar ook een keerwater wilde pakken. Reken maar dat dat ook zeker de bedoeling was… anyway, genoeg reden om te schrijven (lees: niemand is gaan zwemmen, en er moet tóch een stukje komen he ;))
Het enige waar we echt voor gewaarschuwd waren was de stuw. Die zit zo’n 2 km na Rialp, net voor de camping, en valt goed nogal op. De stuw is onbevaarbaar (“I know of nobody who does that”), de 5 meter lang schuim geeft wel aan waarom.
-- Bram
Zo ging de rest een alternatief programma verzinnen voor die dag. Voor een enkeling (Jacques) was dat reden om de terugweg al te beginnen en afscheid te nemen van de groep. Voor allen een zeer geslaagde week naar eigen zeggen.
Met een klein groepje zijn we dus als alternatief toch maar weer eens de heerlijke tapas’ capaciteiten van de Spaanse koks gaan beproeven. Dat blijft toch wel echt een voordeel van deze contreien.
Nadat we terug waren van Sort, konden Elke en ik de verleiding toch niet weerstaan om ons toch nog eens op de slalombaan te gaan uitleven. Dus, speelbootjes aan, neusklem op, en gaan met die banaan! Elke heeft zich kostelijk vermaakt in de Kingpin, ik in mijn pyranha, later sloten er nog een paar mensen aan, die nog wat energie over hadden. Ook dit is toch wel lekker, om gewoon een slalombaan ‘naast’ de camping te hebben, met leuk water.
‘S Avonds hadden we nog een andere leuke verrassing: er zou vrij dichtbij nog een heuse maanverduistering plaatsvinden. Dus Bobs aangewezen, het nodige party-materiaal mee, en hop we crossen met 4 auto’s de heuvels in (‘slechts’ 3 kwartier rijden), waar we vervolgens toch ietwat teleurgesteld aankwamen, want: wolken! De lokale Spaanse bevolking vond ons dan ook enigszins raar, dat we helemaal omhoog kwamen rijden om de maan te zien! Maar…..ons wachten werd uiteindelijk beloond, en na een half uurtje trokken de wolken weg, de mensen hun Sterrenkundige-apps naar voren, en werd de eerste rode vlek in de lucht gesignaleerd. Daarna werd de rode maan steeds beter zichtbaar. Moeilijk goed op de foto te krijgen, maar is toch enigszins gelukt. Anyway. Wij blij.
Traject: Koninginnestuk, instap Llavorsí, uitstap camping Sort
