BASF Dag 4 - Slalombaan t/m Ribera de Montardit | en | Baro t/m (Noguera Pallaresa)
Woensdag 25 juli 2018
Verslag ochtend: Slalombaan Sort
Instap: Camping Noguera Pallaresa
Uitstap 1: Slalombaan Sort
Vaarders: Josh, Laura, Marije, Hester, Nora, Rien (Canadees) en Patrick.
Uitstap 2: Ribera de Montardit (Carrer Borda d'Arnaldo (=einde zandpad): 42.3818983,1.1171331)
Vaarders: Marcel, Laura, Marije en Patrick.
Gisteren had Marije een hele tijdsplanning gemaakt en het luisterde best wel precies, hulde daarvoor!!
Masterplanner
In de ochtend voeren Josh met Marije, Laura met Patrick en Hester met Nora naar de slalombaan. Rien had besloten zijn canadees eens uit te proberen.
Tot aan de slalombaan helemaal niks aan het handje, mooie keerwaters varen en vooral veel plezier hebben, want het is tenslotte leuk !!
Daarheen!
Kom maar...
Bij de slalombaan aangekomen zouden we allemaal de "shute" gaan varen. Dit is een klein verval aan de rechterkant die we deze naam hebben gegeven.
Allemaal voeren we m prima af. Josh, Laura en Nora hebben m een paar keer gevaren. Toppertjes in de maak !!!
Anticiperen
En Bam!
Laura de baan af
Laura de chute af
Douche
Supervette actie
Patrick
Verslag ochtend middag - Baro t/m Gerri de la Sal
Instap: Baro (meteen na het plaatsnaambord ‘Baro’ links de brugover: 42.359927, 1.086224)
Uitstap: Gerri de la Sal (parkeerplaats links van de weg, begin van het dorp, 42.324706, 1.065880)
Team 1: Bram, Marije, Annelie, Ineke, Patrick en Cees
Team 2: Hester, Sanne, Elke, Stephan, Rien, Jacques
Dan mijn eigen verhaal, want ik schrijf natuurlijk niet zonder reden. Daar waar ik gisteren nog heel cocky mijn twee vingers in de neus stak toen ik een passage naar beneden kwam, ging dat vandaag toch niet helemaal op...... We hadden al best wel leuke dingen gevaren en werkelijk alle respect voor de mensen die dit jaar voor het eerst mee zijn gegaan !! Het idee van de BASF is toch nog altijd dat we allemaal plezier beleven aan het varen en dat is vandaag, naar mijn mening, andermaal gelukt !!! Maar goed, ik dwaal af..... Er komt een passage, als ik me niet vergis heet deze de "Pastis". Bram en Marije gingen eerst verkennen en later voegde Cees zich daar nog bij. Het duurde en duurde..... Het tweede groepje kwam ook al bij ons liggen..... Hester ging ook maar eens kijken, zo lang duurde het. Ik mocht ook komen kijken. Cees had een lijn in gedachten en nadat we die besproken hadden was ik van mening dat ik deze moest kunnen varen. Marije en Hester waren al ingestapt om met de rest de chicken-line te varen die, naar ik later begreep slalom-technisch toch nog best uitdagend was.
Even benen strekken
Jacques voer de Pastis ook, alleen niet helemaal de lijn die wij in gedachten hadden. Uiteindelijk had hij er nog een rol voor nodig, maar kwam wel naar beneden. Toen voer Cees m nog voor...... Ging helemaal prima !! Ik weet nog dat ik dacht..... dit ga ik gewoon doen. Boot nog een stukje stroomopwaarts getrokken en ingestapt. Even kijken welke steen ik ook alweer moest hebben..... Even slikken en onderweg naar die steen.... die moest ik zonodig weer achterste voren varen... dus het stresslevel was enigzins opgelopen. Rechts van die hoge rug, net naast die spuit, het lukte me allemaal..... daarna nog wat flinke golven en dan was ik er...... Die laatste golf leek voor mijn gevoel wel een witte muur.... Naar verluid heb ik daar echt niet meer gepeddeld, zo erg was ik onder de indruk.... Omgeslagen en niet eens een poging gedaan te rollen, damn..... Ik kon vrij gemakkelijk aan de kant komen met hulp van Jacques terwijl Hester en Cees mijn boot aan de kant brachten. DAMN wat voelde dat goed !!! Nog even een himalaya start er achteraan en we konden weer onderweg. Mijn batterij-leveltje was behoorlijk geslonken. Daarna nog echt leuke dingen gevaren. Het is hier echt wel leuk.
Moe maar heel zeker wel voldaan schrijf ik nog diezelfde avond dit verslag.... nu is het nog lekker vers.... ik geniet nog steeds....
ff pauze
Patrick
Mijn eerste BASF en ik heb onder leiding van Sanne en Marije de afgelopen dagen heel veel nieuwe dingen geleerd. Vaak met grote ogen, maar ook met steeds meer plezier. Maar dan nog, er was voor mij geen twijfel over welke route ik de "Pastiche" zou afvaren!
Na al het wachten was ik aardig zenuwachtig geworden, maar er zou een gemakkelijkere "chickenline" zijn. Zo gezegd, zo gedaan. Marije, Bram en Hester gingen voor en daarna kwam ik. Ik zag vooral veel rotsen en mocht al slalommend van links naar rechts en terug het stuk varen. Halverwege ging Hester in een keerwater liggen, maar die haalde ik niet....
Blijven peddelen! Maar het aantal rotsen werd er niet minder op en moet ik nu links of rechts er langs? Ik koos rechts, maar zodra ik die keuze had gemaakt wist ik dat, dit geen handige keuze was. De eerste rotsen op het stuk kwam ik langs, maar op een begeven moment waren er wel rotsen en geen peddel meer in het water.
Tok, tok, wie is daar? Meneer rots. Poging tot rollen? Ehm, toch maar niet met al die rotsen! Dus uitstappen. Gelukkig redde Marije mijn peddel en even later hadden Bram en Marije ook mijn boot ook aan de kant.
Hoi Ineke
Hoi Team
Lekker weer instappen en verder. De rest van de route was een stuk overzichtelijker dan de chickenline, op één passage na. Sanne zag mijn grote ogen en vroeg of ze moest voorvaren. Graag! Uiteindelijk bleek die route makkelijker te zijn, dan ik hem van te voren inschatte. In het keerwater liggend, hoorde ik 5 mensen roepen "zwemmer". Echter die riepen veel te vroeg! Ineke wou even afkoelen in het water, maar bij de tweede poging rollen kwam ze keurig boven.
Ook ik kwam moe, maar voldaan van het water. Wanneer gaan we weer?
Rien heeft het naar zijn zin
Annelie
