Alpenweek Soca mei 2000
De Soca in Slovenie. Een van de meest lieflijke kanogebieden in Europa. Nog redelijk behouden voor het massatoerisme, er is gelukkig niet veel meer te doen dan kanoen, raften en wandelen. In het gebied stromen rond Bovec de twee hoofdrivieren waar het in dit gebied om gaat: De Soca en de Koritnica. De Koritnica komt vlak boven Bovec in de Soca uit. Direct bij deze monding is een verzameling van 3 campings gelegen. Camp Kovec, direct onnderaan de monding van de Koritnica in de Soca, Camp Lisa, Boven aan de Koritnoca en daar tussen in Camp Toni.
Camp Toni is ons doel, goed uitgerust met douches, toiletten, lijnen om spullen onder te drogen en vriendelijke eigenaren (Vesna en Bojan).
Zaterdagochtend wordt er vroeg vertrokken in Nijmegen. Net over de Sloveens grens probeert Martje (of was het Megje) nog of je de hele Passo Predil op de remmen nar beneden kunt. Conclusie: Had ze waarschijnlijk niet gehaald. Halverweg grijpen de achtervolgers in en de auto wordt door John met behulp van de motor compressie en nasmeulende remvoeringen naar beneden gebracht. Tussen zes en acht stroomt de camping vol. Eenmaal compleet wordt het restaurant in Kal Koritnoca bezocht. Ze denken eerst dat ik kom reserveren voor 25 man. Even later wordt duidelijk dat die 25 man nu al op de stoep staan. Geen nood. De discozaal wordt ingericht en even later worden de Lubjana Schnitzels besteld. Perfecte eettent. Eten komt snel, het is veel en goedkoop en ze kijken niet op van een groep van 25 man meer of minder. Groot voordeel is ook dat je ernaar toe kan lopen aan de overkant van de Soca. Even een paar bruggetjes over en dan 15 minuten lopen.
De volgende dag besluiten we een invaar dagje te houden. Een klein eindje boven de camping wordt ingestapt bij de houtlift, net onder de 3-e kloof van de Soca. Vandaar af heb je tot aan de brug bij Kal Koritnica (bij elkaar denk ik net 4 km) tientallen speelplekken, keerwaters, surfgolven, loopgaatjes en ga maar door.
Iedereen van onervaren tot expert (hadden we die dan?) kan zich een dag lang vermaken. Ben je het halverwege zat, dan stap je uit bij de camping. De niet vaarders hebben daar vandaag een smeerploeg ingericht zodat we in het gras in het zonnetje het brood zo tussen de tanden geduwd krijgen, Wilma, Mariska, Martje, Megje, Boukje HULDE, volgend jaar mogen jullie weer mee! Eenmaal aangekomen op het uitstappunt schijnt de zon uitbundig en is het tijd voor een drankje en een HAPJE op het terras van het Prijon testcenter.
De volgende dag het kerkhof (alleen maar omdat er een kerkhof bij het uitstappunt staat. Eerst vanaf het Raftinstappunt (die zie je in het voorjaar gelukkig niet) lekker invaren tot de steengroeve. Het water wordt steeds een tikkie moeilijker tot uiteindelijk een WW III- niveau. Vanaf de lunchplek gaat het het mooiste speelstuk van de Soca in, direct, bij deze waterstand, stevige versnellingen tot WW III+. Het is af en toe wel even slikken voor de nog niet zo ervaren vaarders onder ons. Teun en Martin gaan zo af en toe met hele grote ogen en opgeblazen wangen naar beneden. Zo af en toe een stevige zwempartij maar uiteindelijk komt alles heelhuids beneden. Bij het uitstappunt nog even verlekkerd kijken naar het slalomparcours (bij deze waterstand toch wel een volle klasse WW IV).
Spullen te drogen hangen en daarna eten klaar maken. Er zijn genoeg padvinders die het vuur kunnen bedienen. We hebben nu al twee dagen gevaren in de stralende zon. Als dit zo doorgaat wordt het een topweek.
Dinsdag is iedereen naar mijn mening voldoende ingevaren om de Koritnica te gaan varen. Daar is het allemaal wat krapper en wordt er meer van de techniek gevraagd. Varen op het kerkhof is wel mooi en indrukwekkend, het is zo ruim dat je je nog wel een foutje kunt permitteren. De Koritnica gaat bij deze waterstand toch wel lekker krap en snel naar beneden.
Alles loopt uitstekend, het eerste kloofje kost wel flink wat tijd omdat iedereen er een voor een voor de foto en de zekerheid doorheen geloodst wordt. Aan het einde komt de beroemde S-bocht. Een lange bobbaan onderlangs de camping met wat flinke bochten en walzen in de hoofdstroom. Als je pech hebt wordt je in de buitenbocht op de kijken gezet. De hele ploeg vaart het onder toeziend oog van opperfilmer Wilma netjes af. Uiteindelijk levert dit en alle speelactiviteiten in de surfgolf middenin de S-bocht (die is er in de zomer niet) schitterend materiaal voor een kwartiertje widwater film. Het enige nadeel is dat het nu wel is gaan regenen. Maar ja, we zitten in de boot dus wat bomt het. Het is de enige bui die we de hele week hebben gehad.
Eenmaal terug op de camping liggen daar her en der plassen. Volgens goed Mennoiaans gebruik hijs je dan de broek wat op, neemt een aanloop en springt omhoog om rechtstandig flat op de Teva's in de plas te landen. Heerlijk, spetteren, ik ben weer thuis. Hans wil ook. Nog niet helemaal ingewijd is de verfijnde spettertechnieken is zijn voorwaartse snelheid te hoog, de voetjes schieten eronder uit en hij land plat op de kont in de plas. Hilariteit alom.
Van het een komt uiteraard het ander. Menno begeeft zich binnen handbereik van Hans en even later is de worstelpartij in volle gang. Ik erin, jij ook. De houdgreep om het hoofd van Hans zit goed. Hij begint al een beetje te piepen. "Ik krijg geen adem" zegt de smiecht. Vriendelijk als ik ben geef ik hem wat ruimte. Haaaa! 'k heb je. Even later lig ik erin. Dom, vertrouw nooit een hoge Staay. Even later kunnen deze twee animatoren (gladiatoren?) de derrie uit hun kleding gaan spoelen.
Woensdag splitsen we op, een groepje wil de boven Soca met daarin de blokkendoos en de Mangelkloof varen, een aantal anderen gaat de Koritnica nog een keer doen. Jan en Wilma gaan met de auto een uitstap maken en wij "passen" op de hond.
In de Mangelkloof besluit het grootste deel uiteindelijk toch maar om om te dragen. Alleen John heeft nog iets goed te maken, in een ver verleden is hij hier verschrikkelijk op z'n bakkes gegaan en hij wil het nu wel eens over doen. DE Mangel staat lekker hoog dus glijdt hij soepel door de moeilijkste passage (de invaart heen. Waarom dragen wij dit eigenlijk om?
Die avond weer uit eten, Bovec is wel ver lopen, laten we maar weer naar Kal Koritnica gaan. Nu ook met toetje want Menno en Gert-Jan moeten nog laten zien waar Brandsport instructeurs beroemd om waren, hun eetgedrag.
De palatschinken mit Chokolade nodigt uit tot zeer dubieus eetgedrag.
Donderdag besluiten we met een beperkte groep de kloof onder de grote kloof van de Soca te gaan varen. Die is mooi en net een graad moeilijke dan het kerkhof. Veel WW IV in het begin. Enig nadeel is dat je eerst met je boot op je nek 200 meter steil moet afdalen. Het is echter de moeite waard. Ruud gaat mee langs de kant (meestal bovenlangs) met de spiegelreflex voor het beter fotowerk. De overigen gaan wandelen in de omgeving. Er loopt een hele mooie route langs de Koritnica omhaag naar Fort Kluze en vandaar weer naar boven en dan bovenlangs terug naar Bovec. Er staat lekker veel druk op het water. Zeker het eerste deel van de wijde kloof is pittig. Alles is echter wel overzichtelijk.
Mooie loopgaatje en natuurlijk net daar waar Ruud bij het water kon komen.
Het laatste deel is wat minder moeilijk maar wel schitterend qua landschap.
Die avond is het kippenavond, volgens Staays recept. Ook ditmaal weer een feest!
De laatste dag varen we met z'n allen, het kerkhof en daarna, voor de liefhebbers het slalomparcours.
Alles gaat perfect, 2 uur regen en de rest van de week zon, zo mag het altijd Alpenweek zijn! Nu nog even het Restaurant opzoeken en na een heerlijke Lubjana Schnitzel, Grooses Bier en palatschinken mit Chokolade de tent in en de volgende dag weer terug naar Nederland karren.
Menno
