Batavieren alpenweek 2005
Maandag: Koritnica & Soca tot Prijon testcenter in Cezsoca
Ervaringen van Stefan op de Koritnica:
Nog nagrinnikend van de adrenaline-shock van de eerste dag op ECHT Alpenwater (gevoelsmatig schrijf je Alpenwater met een hoofdletter) strompel ik, alsof ik moet poepen volgens Havermaud (!?!), van de tent naar het camping-terras. Daar zou koffie te krijgen zijn. Als ik mijn ogenleden met al mijn kracht omhoog hijs, zie ik dat er een waar cappucino-fuif aan de gang is in de volle ochtendzon: heeerlijk!
Na een verrukkelijk ontbijt (die dikke broodkorst is niet doorheen te kooomen met je mes, daar moeten we nog wat op verzinnen…), binden we de boten op en snellen we ons naar het instappunt aan de Koritnica. Onder een blakerende zon vervolgens Oud-Sloveens rotsen-knotsen met je boot en toebehoren op je nek over een steil pad naar het water. Na een half uurtje vaar ik met Mayke (voorvaarster), Ron, Folkert en Arne (hekkesluiter) het tè mooie water van de Koritnica af.
Stefan in het eerste kloofje van de Koritnica
De tocht begint meteen pittig: de rivier is tamelijk smal, de keerwaters zijn dun bezaaid en vaak niet erg groot, waardoor menigeen na de eerste bocht meteen op zijn dak gaat. De rivier is medegenloos vandaag. Je zit nog maar net op het water en vaart met een licht omhoogstaand spatzeil en open mond van al het water- en natuurschoon en hup, daar moet je meteen door het eerste kloofje van de Koritnica.
Ron is ongetwijfeld ook ondersteboven van al het schoon, want hij vaart zo alle keerwaters voor het kloofje voorbij en schiet zo de kloof in. Arne heeft blijkbaar al vaker zoveel schoon om zich heen gehad: hij blijft koel, schakelt zijn turbo in en vaart als een speer achter Ron aan. Loopt allemaal goed af. Daarna mag ik ook. Oioioi! Jammer dat moeder natuur het kloofje niet langer heeft gemaakt.
Folkert heeft duidelijk te weinig gegeten tijdens het ontbijt, hij hapt in het begin van de tocht nog regelmatig naar forellen, zonder succes. Na een energiereepje gaat het echter weer een stuk beter. De rest van de tocht verloopt lekker, we kunnen er geen genoeg van krijgen. Vandaag begin ik voor het eerst door te krijgen hoe de Dufec effectief te gebruiken tijdens keerwaters in- en uitvaren. Af en toe zet ik hem bij het keerwater invaren wat te vroeg in en zak er zo doorheen….hoge steun, nog een, en nog een… Ik kom er altijd wel, maar ik moet toch echt aan die lage steun gaan werken.
Later tijdens de week wordt daar erg goed mee geoefend onder leiding van Daan, en merk ik dat ik de lage steun veel vaker inzet waar ik voorheen meteen op de hoge terugviel. Mooi, Daan bedankt! Aan het einde van de tocht, vlak voor het uitstappunt bij het Prijon testcenter in Cezsoca komen we bij een lange golvenpassage met een flink verval. Van een afstand ziet het er gewoon wel leuk uit, maar toen ik er eenmaal inzat………drie woorden: oi oi oi! Wat een feest! Het laatste stukje uitvaren naar het uitstappunt is dan echt niet leuk: in de verte zie je het uitstappunt al en je weet dat het daar over en uit is.
Rien op laatste golf passages voor het Prijon testcenter
Eén troost: het Terras. Ik kan me, wellicht heeft het wat met het terras te maken, en aan dagboeken doe ik niet, niet meer zo goed herinneren wat zich ’s avonds allemaal afspeelde, maar wat eigenlijk voor alle avonden gold: heerlijk eten, lekker bier, sauneren, beregezellig, leuke groep. Bij deze iedereen bedankt voor hun bijdrage!
Stefanus vuur uit zijn anus
Ervaringen van Folkert op de Koritnica:
Laat ik beginnen te zeggen dat het voornaamste verschil tussen een outside – in verslag is en een inside-out beginner-verslag dat de eerstgenoemde 1 keer in de boot stapt en veelvuldig zijn of haar hart kan ophalen aan de wonderschone natuur die zich boven de waterspiegel bevindt van zowel Soca als Koritnica in Slovenie. De als tweede genoemde stapt ietsjes vaker in de boot en kan ook zeer veel genieten boven water, maar heeft als grote voordeel dat hij (in dit geval) ook de onderwater wereld kan verkennen. En dat is, zeker in het geval van de Soca of Koritnica een pluspunt aangezien het daar onder water bijna net zo mooi is als boven water, geperfectioneerd door het zonnige heldere weer en weinig neerslag in de recente dagen ervoor. En zeker als je van vissen houdt zoals ik (mooie forellen) dan loopt het water je letterlijk in je mond (wat dan weer minder handig is….) Het tweede verschil is natuurlijk dat eerstgenoemde een los aanhangsel is ergens uit een uithoek (bijvoorbeeld Groningen) en als tweede genoemd een enige echte 100% puur Batavier is. Het derde verschil is dat de als tweede genoemde niet altijd de kans heeft om mooie foto’s te maken onderweg, helaas dus.
Goed, maar na een goede nacht en vol met zelfvertrouwen na mijn eerste dag in Alpenwater (niet 1 keer omgegaan) dan maar op naar de Koritnica! Prachtig weer, mooie kudde Batavieren (incl. aanhangsels) en goed water. Na een enerverende tocht langs een typisch Sloveens wandelpad naar beneden (ben bang dat deze na het EU lidmaatschap over een paar jaar geasfalteerd is) aangekomen bij de rivier. Menno: “Ja jongens, zelfde groepjes als gisteren, het water staat laag, de kloof is helemaal weg, ach toch, en bovendien qua klasse minstens 1 lager als het stuk op de Soca gisteren: Kortom peanuts!” Soms moet je het niet zo serieus nemen, want met deze informatie stap je wel relaxed in je boot maar ietsjes minder als je gelijk een keienpassage afdendert, om gaat, maar niet helemaal vanwege wat steentjes op de bodem, half op de kop wat narolt en het instappunt zeker wel 36 meter achter je ziet liggen. Je hoeft dan immers nog maar een kilometer of 9. Waar hebben we het over?
Ik ging om dus, maar had daarna een mooie plek om de kloof te overzien (tactisch besluit dus). Mooie kloof, beetje smal, en dus niet te breed peddelen en ik kwam er goed doorheen.
Vervolgens tikje overmoedig en even vergeten dat je een steen altijd moet omarmen (ook al is die steen 25 keer zo hoog als je zelf, zeg maar een heuse wand die je niet echt makkelijk kan knuffelen), toen even de temperatuur gecheckt onder water (je wilt het toch altijd zelf zeker weten he) en hupakee weer verder (na wat overpeinzingen langs de kant, ja dat wel). Ik mag blijkbaar altijd graag beredeneren waarom en hoe iets “mis” ging zodat ik dat dan ook wel meteen weer kan rechtzetten in het te volgen traject (bepaald ambitie gevoel denk ik of zo?).
Ik geloof dat Sem trouwens nog een werplijn ging gooien, dat deed ie goed maar ik keek inmiddels naar de andere kant (daar was het ook zo mooi). Toch bedankt Sem. Etienne had inmiddels een paar keer de watertemperatuur lijfelijk gecheckt en vond het wel welletjes voor vandaag. Dit eerste stuk was toch wel heftig voor beginners, (de opbouw was prima alleen verkeerd om zeg maar). Ron was zoals altijd solidair met Etienne en ging met hem mee. Nu wel, het stuk daarna werd het wat leuker (langer in de boot), prachtige rivier en prachtige keerwaters die aan je voorbij schoten…..Nee, dat was mooie oefening, om die kleine keerwaters te halen en liefst tegelijkertijd de stenen te ontwijken die er richting de lunch steeds meer kwamen of leken te komen. Lekker lunchen voor de brug in het zonnetje en daarna verder; keien hobbelen en nog een mooi verval, alweer aan het begin…... Wederom ging de passage bij mij weer prima waarna ik op een (extreem!) rustig punt een eindje verder weer kon genieten van het onderwaterlandschap (dat is toch raarrrrrrrrr). Het stuk daarna tot de Soca is prachtig en afwisselend (snelle stroom, kleine en grote keerwaters, lieve en minder lieve steentjes, leuke batavieren, mooi dal etc). Back op de moeder Soca nog even poseren en eskimo rol oefenen in dat prachtige keerwater in zo’n bocht van de rivier, omhuld door rotsen, een watervalletje en varens tussen de rotsen (heeft vast ook een naam) en nog flink oefenen in het keerwaters pakken. Wat een prachtige wereld daar.
Natuurlijk nog even genieten op de grote golf niet ver voor het uistappunt waarin je je weliswaar een beetje een speelbal voelt van het water, maar de run-through wel echt een kick geeft. Toen was het meer serieuze deel (nou ja) van de dag voorbij en begon fase 2 het bier drinken en evalueren en bla bla bla. Bier drinken is een goed gebruik in Slovenië (hulde) en als het zonnetje zo lekker schijnt als toen die middag dan is er geen betere tijdsbesteding te bedenken volgens mij. Tot……het moment dat je honger krijgt. Gelukkig kon ik taxi rijden met de 4 sterren bus uit Groningen van broertje Rommert en Havermaud. Havermaud was omgedoopt tot chauffeur en weldra was het spoedig genieten van een voortreffelijk nasi maal, met grote dank aan de chef kok Hans. Een prachtige dag met letterlijk en figuurlijk alle ingrediënten die een (beginnend) kayakker op zijn favoriete menu heeft staan.
Boomknuffelaar1 Folkert
Impressies van (Haver)Maud:
Na een heerlijke wandeling van een minuut of vijftien, met de kayak op de schouders is het genieten geblazen van een machtig mooie omgeving. Prachtig besneeuwde bergen op de achtergrond, een lekker zonnetje en een goede waterstand.
De sfeer is goed, een aantal Batavieren zijn bereid om 2 boten naar beneden te sjouwen voor degenen die de ‘shuttle’ regelen.
Rommert (ook wel ouwe, Zandhagedis of Gordel genaamd), Sam (vetpens of speknek) en ik (Maud) dragen vandaag zorg voor het vastleggen van mooie momenten. We installeren de camera aan het einde van het kloofje. Naast vaarders, worden ook boten, peddels en kanoschoentjes door de kloof gespoeld. Ook Helmut Lotte maakt gebruik van de mogelijkheid om zelf door de kloof te spoelen.
Ook boven de kloof heb ik nog wat opnames gemaakt. Ron maakt gretig gebruik van de aangeleerde lage steun, hij mist een keerwater en schiet hij met een ongekende snelheid de kloof in. Ron neemt afscheid van de kloof en maakt van blijdschap een eskimo-rol.
Boomknuffelaar Folkert (oftewel rivierkreeft) neemt met Joost de vaarlijnen door en vaart met succes door de kloof.
Direct naar de kloof neemt Folkert nog ff een kijkje of het uitzicht onder water ook bijzonder is.
Halverwege de kloof, een prachtige plek onder een brug, besluiten we nog wat opnames te maken. Er is onduidelijkheid over het on/off knopje van de camera. De opnames zijn dan ook helaas onbruikbaar:-<
Arne, Mayke, Folkert, Stefan en Joost in de tweede kloof van de Koritnica
Na de lunch nemen Rommert en Sem het filmen voor de rekening. Ik spoel bij het traverseren door en besluit om met de eerste groepje mee te varen. Lotte vind het varen toch wat eenzijdig worden en besluit naar het Prion testcenter te wandelen (in kano-kleding/ op kanoschoentjes). Roel maakt zijn eerste rock-spash (een nieuw woord voor mij).
Hans en Menno spelen "de reddertjes" voor Gezien die "wandje hangen" bij de kloofingang had geoefend
Tijdens de laatste passage voor de samenkomst van Kortinica in Soca is het goed opletten. Daar wordt druk geoefend met werplijnen en voordat je het weet ben je spin in een web
Gezien in actie
Voor een aantal beginnende Bata’s begon dag twee vrij extreem. Maar door verantwoorde begeleiding, de snelle vissers en het mooie weer was deze dag toch een suxes. Bij aankomst bij wordt er een lekker biertje gedronken op het terras. Sem, Rommert, Folkert, Stefan en ik besluiten om onderweg nog een biertje te drinken…en daarna nog een……nog eentje …nog eentje dan……….de laatste.
Na het nuttigen van het heerlijke diner, het afwassen onder begeleiding van gitaarmuziek en zang is het sauneren geblazen.
Maud
Hoofdpagina | zaterdag | zondag | maandag | dinsdag | woensdag |donderdag | vrijdag
