Nu met film.
Dag 6: Vaartraject Soca vanaf de brug Zaga (monding van de Slap Boka) tot het slalom parcours in Trnovo. peilschaal Log Čezsoški - Soča: 42 m3 (iets lager dan dinsdag)(1m52 op het peil bij de instap, red.)
Gisteren een dagje rust gehad, vandaag de 1001 keerwaters. Daar waar ik eerder deze week nog bij de lunchplek naar boven ben gelopen wist ik zeker dat ik die weg in ieder geval niet meer wilde bewandelen. Dus daadwerkelijk al die keerwaters op het programma vandaag.
Ik had me er na een rustdag al op ingesteld maar of dat nu de optimale voorbereiding is geweest zal bij de uitstap moeten blijken. Het eerste deel was dus eigenlijk een beetje afsoppen, niet teveel doen want je energie heb je na de lunch hard zat nodig. Zo gezegd zo gedaan. Tot zover ging eigenlijk alles wel prima. Helaasch kwam daarna weer dat vreselijke woordje.... dat ene simpele woordje waar ik toch wel last van heb gehad..... ze waren er in overvloed en ik kon er niet altijd even goed mee omgaan.... dat heeft op een of andere wijze mijn zelfvertrouwen later op het traject aangetast.....
Maar goed, laat ik niet op de feiten vooruit lopen. In den beginne ging het eigenlijk best prima, maar gaandeweg begon ik steeds minder goed te varen, keerwaters nam ik niet goed, zelfs niet na alle goede adviezen die ik van mijn vaarmaatjes kreeg. Onderweg kregen we wat uitdagingen en die gingen eigenlijk wel en eigenlijk ook niet..... Een achtje varen tussen twee rotsen lukte me op de terugweg gewoon niet..... gewoon nog een keer proberen, nu met Gert als vaarlijder voorop (@ redactie: geen typevout ;-)).
ps. de getoonde beelden komen in geen enkele vorm over
een met het verhaal :)
Langzamerhand was ik dusdanig aan het klungelen dat ik mijn eerste waterloo heb gevonden. Pluspuntje is wel dat ik tot twee keer toe een rolpoging heb ingezet..... Eerste ....ja..... want er kwam ook nog een tweede. Ik denk dat ik bij de eerste zwempartij door een lokale vaarder aan de kant ben gebracht terwijl Gert mijn boot een keerwater lager aan de kant had gekregen. Even uitpuffen terwijl Gert de rest op zou halen. Ik begreep dat ik zo'n 200 meter zwemmend heb afgelegd.....Niks aan de hand, deukje in mijn ego en vol goed moed gewoon weer ingestapt. Maar toen kwam die tweede zwempartij...... weer dat ene k***e woord..... Ook hier wel weer een rolpoging ingezet, maar het mocht niet baten...Het duurde andermaal even voordat ik aan de kant was. De stroming was best sterk te noemen.
Op de voorpunt van Gert nog een keerwater verder gebracht en andermaal ingestapt. Die tweede deuk in mijn ego was min of meer de druppel die mijn zelfvertrouwen nagenoeg weg heeft genomen. Ik weet dat ik tot drie keer toe heb gevraagd of ik ergens uit kon stappen..... kon niet..... (redactie: kan wel, maar verlaten van uitstapplek slechts semi verticaal of horizontaal per water taxi)
Bij de laatste keer dat ik vroeg kreeg ik de melding dat we er bijna zouden zijn, we waren immers bij de start van de afvaart ...... Ik ben uitgestapt en naar boven gelopen. Op de vraag hoe het ging weet ik dat ik nog zei dat ik er nog niet over wilde praten... Waar het vandaan kwam weet ik niet maar het vocht dreef me in de ogen. Ik dank al mijn vaarmaatjes van vandaag voor hun leiderschap en het hozen van mijn boot.
Owja, dat ene k***e woord..... ze zijn echt niet leuk..... "paddo's"......
Patrick
Kzie geen paddo...
Redactie: Paddo: "Paddo is de in de loop van de jaren 1990 in Nederland en Vlaanderen populair geworden verzamelnaam voor de psilocybine en psilocine-houdende paddenstoelsoorten, een groep die vooral bekend is om haar hallucinogene en ook psychedelische werking. Andere, internationaal bekende bijnamen zijn: Psilo, Shroom en Magic Mushroom. Zoals ook met andere hallucinogene drugs het geval is, bijvoorbeeld met de synthetische stof LSD, kunnen ze vanwege met name de visuele effecten en veranderingen in sfeerbeleving door de liefhebbers enerzijds 'profaan' worden gebruikt als genotmiddel, maar anderzijds door ervaren en ingewijde gebruikers ook met diepere bedoelingen: als middel om bijvoorbeeld psychologische, filosofische en spirituele inzichten te verwerven. De benaming paddo betreft Psilocybe paddenstoelen en verwante paddenstoelsoorten: deze soorten bevatten voornamelijk de werkzame bestanddelen psilocybine en psilocine."
Tsjaaaa, need we say more...
1001 keerwaters, allemaal heb ik ze natuurlijk weer niet bezocht. Maar ik heb er ook geen gemist als ik er heen wilde. kortom het varen lukte prima, was spannend en met het mooie weer, weer een genot. Twee keer gezwommen door paddo's, jammer, maar heeft gelukkig mijn rust en vertrouwen voor de rest van de tocht niet volledig ontnomen. Met Anke of Marije als voorvaarder ben ik vakkundig en zeer beheerst door de moeilijke passages geleid en heb ik weer een vaardag gehad. Top
Rien.
ikzelf had me vooraf al voorgenomen vier van de zeven dagen mee te varen. De rest van de week zou ik me voordoen als de toerist. Behalve wildwatervaren, genoeg te doen in het mooie Slovenië.
Nou, de vier deelgenomen vaardagen op de Soca en Koritnica waren mijn inziens goed verlopen, afgezien van twee stervende-zwanen-acties, zoals ze dat noemen binnen de Batavier. Hier zal ik niet verder over uitweiden. Niet interessant!
John’s definitie van een stervende-zwaan-actie: Denken dat je er bent en dan net die laatste peddelslag, steun of opkant-actie vergeten in relatief makkelijk water.....dromer.
Ergo, dinsdag zou mijn laatste vaardag zijn. Tevreden gevoel! Het plan voor de volgende dag was snel gemaakt met nog drie niet meevaarders, gezellig lanterfanten en koffie drinken in Kobarid en daarna boodschappendienst.
Van dit laatste kwam weinig terecht, dag van de Arbeid, winkels dicht na twaalven. Hoe anders is dit in de 24 uurs economie van Nederland. Een gevolg van onmacht, schijnheiligheid en teloorgang van sociaal democratie. De te trage start van de dag en het te lang blijven zitten bij het eet en koffie tentje leidde tot een avond uiteten met de groep Bourgondiërs uit het Nijmeegse.
druk druk druk
Die avond, aan tafel bij het restaurant in buurt van het Prion buitensportcentrum, waren de meest aangewezen mensen gewoontegetrouw druk druk druk met de vaarplannen van de volgende dag. Er werdt gewikt en gewogen. Vertrekken bij de camping, nog een keer de “blokkendoos” en “mangel” of 1000 en 1 keerwaters. Beide zijn Soca trajecten. De keuze viel op 1000 en 1 keerwaters. Gezien de iets lagere waterstand, minder druk, moest iedereen geacht worden dit stuk te kunnen varen. Geen excuus mogelijk, ik ook. Tenslotte hebben we de dik 1200 km plus file-leed in zuid Duitsland niet ondergaan om de hangoudere uit te hangen. Daar kwam nog bij dat de eerste nietvaardag niet de zingeving gaf die ik ervan had verwacht. Dus varen de volgende dag.
Het ontbijt en randactiviteiten, meestal dienstdoende als een soort breindoping om betere vaarprestaties te kunnen leveren gaven niet dat concentratie bevorderde lekkere gevoel vooraf van dat zal ik wel ff doen. Het bleef knagen, waar ga ik aan beginnen, 1000 en 1 keerwaters. Hoog debiet en een flink geblokt en veel paddestoelenwater bevattend stuk, kraakhelder water. Maar, bij vlagen voelde ik me ook op een nieuwe manier ontspannen. Een onbedwingbare drang om te gaan varen maar met een beetje een knoop in mijn maag.
Het eerste stuk is makkelijk en we soppen af zonder al te veel inspanning naar de lunchplek vlak voor de met landelijke eenvoud en lieflijk gelegen ingang van 1000 en 1. De ons omringende bergen en bossen zijn groots.
Mijn aandacht is echter gefocust op de rotsen in het water en de doolhof aan stromingen daar om heen. Echt honger heb ik niet. Moet ik nou links of rechts naar binnen, dat houdt me bezig. Andere groepen kayakkers doen beiden, maar veel wijzer wordt ik hier niet van. Vanaf de lunchplek is er geen goed overzicht van het begin.
Groepjes van 5 worden gemaakt en ik vaar achter Menno aan. Het advies is peddelen en nog eens peddelen, hou druk op de peddel! We pakken het eerste keerwater rechts. Daarna komt er voor mijn doen een behoorlijk imposante golftrein, hier gaat het voor de eerste keer mis. Ik steek de peddel niet diep genoeg in het water waardoor ik snelheid en evenwicht verlies en ga op mijn dak. Jammer.
Even denk ik aan stoppen, maar dat is geen optie. We varen in een kloof. Opnieuw, instappen en zelfvertrouwen terugpakken. Ik hervind me behoorlijk. Bij vlagen ben ik blij dat ik er aan ben begonnen, het geeft me een kick ook al zit ik zo nu en dan stuntelig in de boot. Dit laatste komt vooral door het paddestoelenwater in de vele keerwaters. Hoeveel, ik heb ze niet geteld. Na een tijd, volgt er een tweede golftrein en alweer gaat het mis, zelfde fout, hardleers!
net voor bij :)
Weer instappen en op naar het strandje, het uitstappunt. Ik merk dat ik gaande de tocht behoorlijk wat kracht ben verloren. Wat volgt is een laatste stervende-zwaan-actie in het laatste meest rustige keerwater vlak voor het strandje. Gevolg, tijdens winteravonden aan de bar zullen hier nog de nodige keren over worden gegrinnikt. Het zij zo.
Toch blij dat ik ben ingestapt. 1000 en 1 was voor mij een mooi uitdagend stuk. Maar voor een volgende keer zal ik toch mijn techniek moeten bijschaven en zorgen voor meer uithoudingsvermogen en kracht. Vijf van de zeven dagen gevaren. Top. Tenslotte: dank voor de vaarleiding en organisatie. Het was een schitterende Alpenweek.
Test van de verticale rol
John
Slalomparcours ziet er top uit, wel net een maatje te groot voor vandaag
Einde slalomparcours, begin grote kloof
