Schotland, de Nith
vaarders: Lennart,Harry, Menno, Ralf, Michiel en Frits
Onze overtocht is voorspoedig verlopen. Op de boot had de helft hun eigen eten meegenomen, de overigen hebben een lopend buffet verorbert.
Pas in de morgen komen we erachter hoe het doorspoelen van het toilet werkt, dus daar wordt dankbaar gebruik van gemaakt.
Vers van de ferry rijden we richting Fort Williams. We zien heel veel auto's met boten op het dak rijden, het jaarlijkse Tyne river festival word dit weekend gehouden.
Het plan is om op onze route nog een riviertje te varen, maar de Tyne is wat te lafjes voor ons. De keus valt op de Nith, volgens het schotse rivierenboekje kunnen we hier een aantal leuke klasse IV passages verwachten.
Water heeft 'ie zat, en we kleden ons om op een koude parkeerplaats. We worden gewaarschuwd door een local dat er veel vissers zullen zijn.
We stappen in en testen ons bootgevoel op de eerste golven en lichte passages. Al gelijk word er gespeeld en gesurft. Na een tijdje nog steeds geen dikke passages tegengekomen worden we enigzins sceptisch over de te verwachten klasse IV's.
Helemaal als we de vermelde kloof invaren en er zit alleen een enkele lichte passage in.
Wel komen we onderweg inderdaad veel vissers tegen, waar we overduidelijk met een wijde boog omheen varen.
Of het daardoor komt weten we niet, maar alle vissers zijn uitermate vriendelijk, begroeten ons vrolijk en enkelen roepen wat geïnteresseerde vragen vanaf de overkant.
Een verschil van dag en nacht met de meeste vissers op de Franse rivieren, die je vaak erg kwaad benaderen. Ook vaart er nog een flinke groep jeugdige vaarders naar hetzelfde uitstappunt.
Bij de uitstap gekomen, verbazen we ons nog steeds over de rivierbeschrijving, die ons toch een volle klasse meer had beloofd. Wel was het een landschappelijk mooi traject, en voor 4 van de 6 vaarders van onze groep een eerste kennismaking met het typische zwarte schotse water en verblokking, die hier een totaal eigen karakter geven aan de rivieren.
We rijden snel door naar onze bestemming, het youth-hostel aan de Nevis in Fort William, waar Lennart en ik 2 jaar geleden ook verbleven.
We zijn wat aan de late kant om nog wat te eten te vinden, maar het Indian restaurant is nog open, en we schuiven aan om onze buikjes te vullen.
Harry
