Schotland, de Allt Kinglas en de Orchy
De woordenlijst van het schotse kanoboek is enigzins uit balans, 50 rivieren met een A en dan nog een paar verstrooid over de rest van het alfabet.
Iedere wildwater-uitdaging in dit gebied (denk aan falls en slides, class IV en daarboven) is een sloot die zoiets heet als: Allt huppeldepup. Allt Chagerijn, Allt Gleezacht Drin maar ook een mooie als de Allt Kinglass. En laat die laatste nou aan het begin van de Orchy liggen....
De Orchy is onze laatste redding, het is strak blauw en relatief warm. Er gebeurt niets meer met de waterstand, behalve zakken. Deze "big volume"-rivier die overeenkomsten heeft met de Zambezi :), heeft als een van de grootste rivieren hier in de buurt in ieder geval nog een beetje water. Op de terugweg van de Falloch gister, hebben we de Kinglas en de Orchy nog even verkend. Die avond bespreken we het "opstaan-proces "van Harry nog even precies, en besluiten we bij wederom geen regen deze beide rivieren te zullen varen.
De weg er naar toe is een ware schotse hel, laagstaande zon vol in je smoel en geen zonnebril. Ja, die had ik niet meegenomen op deze vakantie... Menno in de achterste auto heeft het zwaar en vindt bij wijze van uitzondering zijn eigen (rij)gedrag ronduit gevaarlijk, en we gaan op zoek naar een zonnebril voor hem. 5 winkels en pompstations verder treffen we een leeggeplunderd bakje , met alleen nog een enkele roze en ultra lichte bril. Graag zien we onze grote vriend met zo'n brilletje op, maar het is gewoon niet donker genoeg. Dan... in een stoffig hoekje van de winkel vind de uitbaatster toch nog een armani-style bril die donker genoeg is en redt zo de dag :).
Veilig komen we dus aan, bij de Alt Kinglas. Het water is nóg lager dan gisteren, het word nu wel krabben op deze toevloeier. Toch stappen we in want we willen nog steeds die slides af! Het omkleden is fantastisch, in een strak zonnetje wachten we het omrijden van de autos af en lopen Frits en Harry nog een keertje langs de A.K.
Eenmaal op het water zijn de passages toch wel erg boney. We schuren over de stenen, dit is geen varen meer. Graag hadden we wat meer water onder onze kont gehad. Maar het zonnetje en de mooie kleine slides maken een hoop goed. Zo glijden en krabben we ons een weg naar de monding in de Orchy.
De Orchy heeft vandaag 1 extra moeilijkheidsgraad, de zon staat ons vol in het gezicht en een horizonlijn is nog maar net te ontdekken. En horizonlijnen, daar gaat het hier juist om op deze rivier. Tussen de vlakke stukken zit er regelmatig een stevige passage, rivierbreed met vaak meerdere mogelijke lijnen. Vaak moeten we er uit om dat we de passages, mede door de zon tegen, niet vanuit de boot kunnen zien. Wel worden de passages enigszins makkelijker door het ook hier aanwezige lage water. Toen Harry hier 2 jaar geleden was, was het toch een heel stuk dikker.
Nu hebben de grootste passages altijd wel een overzichtelijke lijn of een goed te pakken chickenrun. Nadeel van de regelmatige uitstap is dat iedereen opeens op de kant staat te kijken, zijn eigen lijnen verzint en dat kost tijd. Als tegen tweeën de zon achter de glooiende heuvels van Glen Orchy begint te verdwijnen is het opeens minder aangenaam, het verkennen is wel makkelijker.
Zo niet de "Eas a Chathaidt" een lage kloof met in het midden en enorm blok en links en rechts interessante lijnen. Deze wil je echt verkennen! links is een double-drop, de eerste met een dik gat eronder, het water loopt hier schuin terug, dan over de volgende rand, en over een grote bobbaan naar beneden, en dan scherp rechtsaf. De rechterlijn doet het in 1 keer, 5 meter valt het volume-water recht naar beneden. Links ligt er een groot rotsblok waar een groot deel van het water opdondert, en rechts een groot gat en boils. Rechts is een window van 1 meter breed waarover een bevaring succesvol kan zijn. wij dragen, Frits vaart (op rechts). Harry heeft later spijt dat 'ie m niet gevaren heeft, en heeft dus weer een excuus om terug naar Schotland te gaan.
Na nog een stukje vlak, komen we bij de laatste passage. Sommigen hebben er zoveel zin in, dat ze 'm zelfs 3 keer varen. Het is inmiddels zo koud geworden, dat het drijvende "schuim" in ijsbergen is veranderd. Na het omkleden, zijn de peddels aan elkaar vast gevroren en hebben de boten last van ijzel.
Menno,Harry,Frits
