De Defereggenbach in september 2008
(bovenste deel en de Wasserfall strecke)
We trekken met Nirjhara door Oostenrijk. Na op de heenreis de eerste kloof van de Lech en de Teufelschlucht van de Saalach gevaren te hebben zijn we nu eindelijk op de Verfechtertagen aan de Isel aangekomen. Daar hebben we gisteren de Virgenschlucht en de bovenloop van de Isel gevaren.
Toen was het alweer Zaterdag en onze laatste vaardag. Het heeft de hele nacht doorgeregend, gelukkig niet te hard. Want we gaan vandaag de "Wasserfall-strecke" van de Defereggenbach doen. Iedereen zoekt zijn natte zooitje kleding bij elkaar, van sommigen ligt het nog gewoon in de boot, want ophangen en drogen was er gister door de regen niet bij.
We rijden met de bus omhoog vanaf de Isel en langs de Defereggenbach, lekker steil. Dan komen we langs herkenbare punten in de rivier, en ik zie dat de waterstand aanzienlijk lager is dan een maand geleden, toen ik hier met Hans was. Het stuk ww-4 waar Arnold ging zwemmen staat nu erg laag en veel van de verblokking ligt droog. We rijden nog een flink eind hoger, tot waar de pas naar Italië begint.
Daar gaat een privat-tolweggetje verder langs de rechterkant van de rivier (vanuit de auto dan hé :) ) Voor één euro p.p. mogen we verder. Bij een ruime parkeerplek aan het water, waar een zijriviertje flink wat water aanvoert, kleden we om. Hoger instappen kan wel (en is normaal ook de bedoeling), er ligt daar nog 2 km extra wildwater, maar er is hierboven echt te weinig water.
Het water is eigenlijk te laag, maar er zit een behoorlijk verval in dit stuk van de Defereggenbach. Met wat meer water wordt dit al snel een hele dikke IV of zelfs een V. En dan is het misschien weer net te stevig. Dus we stappen toch in, Thomas en Bruno uitgezonderd. Thomas is een beetje brak, en Bruno wil zijn "al-kapotte-maar-weer-gerepareerde" boot het onvermijdelijke keienrijen besparen. Zij zullen een 3-tal kilometertjes lager instappen.
De eerste paarhonderd meter valt het verval nog mee
Het hele traject van vandaag zal zowieso maar 3 a 4 km zijn. De rest stapt in op alweer een geweldig leuke sloot.
Ondanks de flipperkast-effecten is het leuk naar beneden te varen, en er zitten best nog wel een paar hele mooie passages in, waarvan een enkele al vooruit verkend wordt door Thomas en Bruno, die met ons mee rijden over de weg.
We moeten wel goed opletten, er zit een onbevaarbare passage in het begin. Die komen we dan ook al vlot tegen. Met een korte blik is inderdaad al snel duidelijk dat we deze maar niet doen. Het water valt door een smalle spleet in 2 trappen naar beneden, met gaten achter elke trap. Om het geheel mooi te af te maken nog wat puntige pin-blokken erin, zodat je zeker weet dat dit niet echt een aanrader is.
De trog/waterval, met een verdekte aanvaart, opgepast dus!
We stappen eronder weer in, en Bruno rijdt naar het volgende instappunt bij het begin van het tolweggetje. Wij komen nog langs wat leuke passages, Den Voenkel stuitert nog wat ondersteboven over wat blokken en zwemt een keertje, een passage met een boom wordt door de meesten langs de boom gevaren, maar dat gaat niet zo mooi en Menno en ik varen er onderdoor, daar is ruimte zat voor.
Ook zit er nog een boom overdwars in de sloot, maar we kunnen al keien-glijend langs een aftakkingkje rechts er veilig omheen.
Dan komen we bij het punt waar Bruno en Thomas ook instappen, zij het Thomas na enige overtuiging onzerzijds.
Waiting for the bus
Op weg naar de wasserfälle!
Met iedereen varen we door, het blijft laag water, verblokt, en aardig verval. Dan komen we bij het doel van vandaag, de watervallen. Het zijn er 2 , waarvan er voor de eerste een flink gat met zog er pal voor zit. Niemand heeft hier zin in.
Bruno start op de "chicken" run, al heftig zat!
Wel is de chickenrun goed te doen. Je gaat dan op een schuine plaat langs de zijkant in je boot, na het zog, en laat je zo de slide opglijden. Je mist dan wel de mooie natuurlijke ramp aan het einde , maar je glijdt als vanzelf naar benee.
Vlak voor de take off over het randje van de eerste waterval
Thomas, Bruno en Birdy doen dit, maar omdat de 2e waterval (een dubbele) hierna vanaf hier niet te scouten is , doen de anderen de eerste ook niet en kiezen voor omlopen door de boshelling, de waterval zelf is lastig om te dragen.
Bruno gaat als eerste de tweede val af
De rest draagt
Uitvaart onder de tweede waterval
Door enige onduidelijkheid (jaja, zelfs buiten de Batavier is er wel eens onduidelijkheid!) verwacht ik dat iedereen naar de weg aan t klimmen is. Wim "spleet" loopt voor me omhoog en als ik wat later weer kijk, is hij verdwenen. Ik en Voenkel lopen met de boot op de nek verder omhoog naar de weg, maar daar aangekomen , zijn we de enigen. Dan ziet Voenkel diep onder ons nog net de rest verder varen. We overleggen of we dan toch maar weer naar beneden moeten klimmen, en samen het laatste stuk zullen varen. Net als we besluiten gewoon te wachten, zien we de rest ook omhoog klimmen vanuit het diepe dal. Wij ff blij dat we niet onderweg naar beneden zijn gegaan....
De zotten zijn er klaar mee!
Na nog een groepsfoto bij het plaatsje "Zotten", komen we op de camping terug. Kris is wat nuchterder dan de vorige dag. Savonds lopen we nog even naar Ainet om een schnitzeltje met bier te happen. De volgende morgen vroeg vertrekken we , om na een lange rij-dag vol duitse files bij Menno en mijn auto's aan te komen.
Daar ontdekken we een rum-achtige geur in mijn auto (plaatselijke vroege carnaval vierders hadden ook al opvallend veel interesse in het karretje). Een volle fles jus d'orange is omgekieperd over de vloer en heeft daar 5 dagen in de zon gelegen. Met allebei de ramen open rij ik door naar Amsterdam :)
Happy Boatin' & Be Safe, Menno en Harry
