Batavieren PnP tour juni 2003
By Ivo, Pancras and Menno
Ik heb vrije dagen te veel en met de nieuwe regels mogen ze niet meer oneindig doorgeschoven worden naar volgend jaar. Er zit niets anders op. Vakantie opnemen dus!
Reeds tijdens de Alpenweek aan de Verdon, eind april, lieten Ivo en Pancras weten wel oren te hebben naar een weekje varen in de week van Pinksteren. Het eerste plan is een rodeo en slalom weekje op de Franse slalombanen. Starten in Epinal en zo door sla-ommend naar Sault Brenaz en eventueel de Isre.
Ondertussen is Pancras nog een weekje naar Oostenrijk geweest en geeft aan toch wel diep onder de indruk te zijn van het water aldaar. Mmmmm... Oostenrijk, daar heb je ook wel een aantal leuke rodeo spots. Uiteindelijk zijn de plannen definitief en zaterdag vertrekken we om 7.00 uur uit Nijmegen met 3 rodeobootjes, zonder slalomboot, 1 fiets en 3 personen in een peugeot 205 diesel richting Oostenrijk. De exacte plannen zijn nog niet helemaal duidelijk maar met een kaart en een internet overzicht van alle rodeospots in Oostenrijk en Duitsland moeten we een heel eind komen.
De peugeot is compleet afgeladen maar ze (ja, het is duidelijk een vrouw, de redenatie daarachter moet ter bescherming van de privacy van de inzittenden echter achterwege blijven) doet het uitstekend, ze komt alleen niet boven de 120 uit. Het is al snel duidelijk dat we niet heel ver Oostenrijk in zullen komen en we besluiten om in Lofer aan de Saalach, vlak over de grens te gaan overnachten.
Daar aangekomen zetten we snel onze tentjes op en gaan op zoek naar de rodeospot in de Saalach. We lopen vanaf het station naar het slalomparcours in de Saalach, dat ziet er allemaal best leuk uit, maar we zien nog geen golf of wals die de classificatie "rodeo"verdient. Uiteindelijk vinden we de golf/wals helemaal vooraan, een stuk voor het slalomparcours. "Wat doen we, gaan we varen?". Wat weifelend maar toch instemmend knikt iedereen. Hier waren we tenslotte voor gekomen. Even later zitten we op het water. De rodeospot heeft rechts (surfers-right) een golf en links zit een wals waarin spins en cartwheels mogelijk moeten zijn. Dan moet je echter niet eerst 11 uur in de auto hebben gezeten... We worden flink gewassen en slechts heel af en toe lukt er een 360 of een halve wheel. Na een half uurtje spelen varen we het slalomparcours af en stappen net voor de Teufelssteg uit.
Moe maar voldaan wordt op de camping een Wiener Schnitzel met weizenbier soldaat gemaakt.
De volgende morgen wordt alles snel ingeladen, de camping afgerekend en voor 10 uur zitten we reeds op het water. De nachtrust heeft duidelijk geholpen. Ee wordt gesurft, geloopt, gespind, gewheelt en vooral veel gerold. De wals is veel krachtiger dan we van de Erft gewend zijn en ieder foutje wordt meedogenloos afgestrafd. Oefening baart echter kunst en om 13.00 uur stappen we met een voldaan gevoel uit de boot.
We verkennen nog even snel het moeilijke stuk wildwater naar de Teufelssteg en constateren dat ieder geval de eerste 500 meter een schitterende slalomparcours vormt waar goed op gespeeld kan worden zonder dat het gevaarlijk wordt. De zwaarste stukken zitten waarschijnlijk daarna. Dat bewaren we dus voor ons volgende bezoek.
Om 14.00 uur vertrekken we naar de Isel in Karinthi waar de surfwelle bij Ainet en de Dolomiten Welle in Lienz op ons wachten.
De golf bij Ainet is helemaal top! Een mooie gladde golf die met een flinke schuimkraag terugkrult. Ideaal voor front surfing, carven, spins en blunts. Helaas lukken die laatste twee ons nog niet zo heel vaak, meestal worden we er bij de tweede 180 graden uitgezet. Als je een keerwater te ver doorspoeld zo je normaal moeten uitstappen en terugdragen, daar hebben de locals echter wat op gevonden. Via een bruggetje met rollers kun je je boot naar het eerste keerwater omhoog trekken.
We zijn het er unaniem over eens "Super Welle!". Na een paar uur surfen zoeken we camping Falken in Lienz op. Er is een afdakje dus waarom zou je een tent opzetten?
In de Tiroler stuben wordt de plaatselijke Wiener schnitzel met Weizenbier getest; niks mis mee.
Maandagochtend, nadat we weer alles ingeladen hebben, zoeken we eerst de dolomiten Welle in Lienz op. Dit is een forse golf aan het begin van het dorp. Het water staat echter zo hoog dat de keerwaters al snel door gaan stromen. We besluiten deze golf maar te laten voor wat hij is, dat gaat ons veel te veel kracht kosten om iedere keer via het keerwater naar boven te peddelen. Mis je het keerwater, dan kan je pas een kilometer verder uitstappen.
We besluiten de Isel vanaf het Raftinstappunt bij de monding van de Kalserbach. Eerst een denderend stuk WW III met lange golftreinen. Puur genot met onze rodeobootjes. Er zitten diverse rodeospots in het stuk tot Ainet, bij de meesten ontbreekt echter een keerwater via welke je kunt invaren en bij een washout weer terug kunt komen bij de golf. Af en toe vinden we echter de ideale surfgolf.
We spelen tot ver in de middag door in de golf bij Ainet en vertrekken daarna naar de Lieser bij Spittal. Daar aangekomen blijkt de rodeogolf onder de Seebodenbrug amper een wals te zijn. Het water staat, in tegenstelling tot de Isel, verschrikkelijk laag. Hier gaan we dus niet varen. Omdat we geen zin hebben nog langer te rijden besluiten we de camping in Spittal te pakken en dinsdagochtend naar de Soca te rijden om daar het "kerkhof", het slalomparcours en de "kobarid strecke" te gaan varen
De Soca staat ook super laag. Zo laag heb ik het nog niet meegemaakt. Het blijkt daar al maanden niet meer serieus geregend te hebben. Verder niet getreurd, met onze rodeobootjes kun je op "het kerkhof" nog steeds fantastisch spelen in azuurblauw water. Even een terrasje pakken in Bovec, wat informatie inwinnen bij een voorbijkomende kanovaarder en vaarvergunningen bij het VVV kopen. 1.33 Euro per persoon per dag.
De buiten temperatuur is tegen de 35 graden dus ondanks de watertemperatuur gaan de korte mouwen aan.
Voor Ivo is het 10 jaar geleden dat hij hier is geweest en voor Pancras is het de eerste keer. We amuseren ons kostelijk. Het is wel druk maar veel spelers zitten er niet tussen dus we kunnen ons helemaal uitleven op de tolloze speelplekken.
Die avond een heerlijke calamari schotel voor 3 personen bij Martinov en een borrel voor de tent op kayakcamp Tony.
De volgende morgen zijn wel al voor 9.00 uur op pad naar de "Kobarid Strecke. Meer dan 100 meter hoogteverschil afdalen naar het water". Een paar liter zweet lichter komen we gebroken beneden. Het is echter iedere zweetdruppel volledig waard. Het traject is net een graadje moeilijker dan het "kerkhof", het water weer azuurblauw en de buiten temperatuur nog steeds 35 graden. Wat wil een mens nog meer...
Middenin de "Kobarid strecke" zit onze rechtvaardiging voor het aandoen van de Soca; een rodeo wals. Deze heeft bij deze waterstand echter te weinig allure om mooie moves te kunnen maken. De wals plakt onvoldoende en na de eerste halve wheel wordt je er al uitgespoeld.
Rond drie uur komen we uit het water en om 16.45 uur staan we alweer in vol ornaat aan de Koritnica. In 3 kwartier varen we die naar beneden. Het is duidelijk veel te lagen en er moet regelmatig een steentje meegepikt worden. Het blijft echter een schitterende omgeving om in te varen. Het water is zoals altijd doorzichtig en de oerwoudachtige natuur langs de kant diepgroen.
Voldaan wordt die avond de Sloveense Wiener Schnitzel bij Gostilna Vancar in Cezsoca getest, deze is groter dan in Oostenrijk en net zo lekker.
Donderdagochtend vertrekken we weer naar Oostenrijk om, op doorreis naar de golf in Plattling in Duitsland, ook nog even bij Kuchl aan de Salzach te gaan kijken. Daar moet ook een mooie golf zitten. Volgens de informatie van internet moet je hier weinig water (eind zomer, begin najaar) hebben om een mooie golf te krijgen maar we komen er toch vlak langs.
Eenmaal daar aangekomen zien we een, op het eerste gezicht, mooie wals waarin cartwheels en spins mogelijk moeten zijn. Snel kleden we om. Tijdens mijn eerste run is het me al direct duidelijk. Het water staat hartstikke hoog en spoelt daarom over een langgerekte rotsrichel heen en vormt daar een wals. Deze is echt extreem ondiep. De peddels krijgen flinke tikken en Pancras test ook de slagvastheid van zijn helm. Bij laag water blokkeert de rotsrichel de doorgang en perst het water zich door een smalle opening in het midden van de rivier, daar ontstaat dan een mooie rodeo golf. Nu is het dus twee keer niets, gevaarlijk voor materiaal, lijf en leden.
Door naar Plattling dus. Daar spelen we tot in de avond
Hier wordt duidelijk welke progressie Pancras deze week doorgemaakt heeft, soepel surft en spint hij door de golven. Hij heeft er gevoel voor. Ivo heeft duidelijk last van zijn oor (ontstoken) en de lengte van zijn boot. Maar goed dat hij die volgend jaar om gaat bouwen naar C1.
De volgende ochtend spelen we tot 11 uur in de golf en rijden daarna terug naar Nederland.
We zijn unaniem: "absolute TOP-week"
35 graden! Ivo dorst!
Menno
