Kitzbhler Alpen pinksteren 2004
Donderdagavond voor Pinksteren vertrekken we, Paul en ik in mijn Corolla en Coen en Mayke in het zeeblauwe koekblik. Deze nieuwste aanwinst is een moetje. Coen heeft richting Bemmel ruzie gekregen met een koe. De Dodge total loss maar gelukkig geen ongelukken. Van het verzekeringsgeld kon gelukkig snel het koekblik gekocht worden.
We hebben allemaal een dringende behoefte aan varen. Sommige van nature, anderen omdat ze nog een appeltje met het wilde water te schillen hebben. Doel is deze keer de Kitzbhler Alpen. Via de kanoliteratuur en het internet hebben we voldoende informatie over rivieren en waterstanden opgesnord om met een gerust hart voor 4 dagen naar de omgeving van Kitzbhl te durven vertrekken.
Na het werk even snel wat eten en om kwart over zeven zitten Paul en ik om de snelweg. Mayke en Koen zitten reeds in de buurt van Venlo. Het rijdt voorspoedig en vlak na 11 uur duiken we bij Karlsruhe de snelweg af omdat Mayke en Coen daar een "Creditcard hotel" hebben gevonden.
Voor 42 Euro hebben we een 2 persoons slaapkamer met extra stapelbed en voldoende vloerruimte voor een matje. Na een wijntje gaan we onder zeil.
Om 6 uur eruit en na een filevrije tocht rondom Mnchen zijn we vrijdagmiddag tegen 1 uur bij het uitstappunt van de Kaiserklamm in de Brandenburger Ache.
Kaiserklamm Brandenburger Ache
De Kaiserklamm staat te boek als 1 km wildwater V. Een van de Mooiste kloven van Oostenrijk. Het is niet zomaar een "Schlucht", nee het is een echte "Klamm". De wanden reizen vanuit het water loodrecht omhoog en er is bijna nergens ruimte om even uit te stappen en te verkennen. Eenmaal in de "klamm" kun je er maar op een enkele manier uit, stroomafwaarts per boot of zwemmend. Met al die onderspoelde wandjes is dat laatste echter niet aan te raden.
Er loopt een "trift steig" door de kloof. Dit pad zit zo'n 8 meter boven het water in de wand uitgehakt en werd vroeger gebruikt om boomstammen die vast zaten in de kloof te kunnen bereiken. Die bomen werden dat losgeprikt of gewrikt met grote stokken. Desnoods door bovenop een stam te springen en van daaraf andere stammen los te maken.
Dat gebeurde niet omdat men in die tijd bezorgd was over de veiligheid van potentile kanovaarders. Nee, de brandenburger Ache werd vroeger gebruikt als transportmiddel voor gekapte bomen. Deze werden vanuit de bossen stroomopwaarts in de rivier gegooid en kwamen dan uiteindelijk in de Inn uit vanwaar ze in grote vlotten verder getransporteerd werden.
Voor ons kanovaarders biedt zo'n "trift steig" een fantastische verkenningsmogelijkheid.
Nadat we de hele kloof hebben verkend komen we tot de conclusie, zo direct vanuit de auto en zonder deugdelijk invaarstuk, dit stuk te hoog gegrepen is voor onze groep. Het is wel laag water en de stroomversnellingen zien er niet moeilijker uit dan WW IV (alhoewel, we zitten weer 10 meter hoog boven het water te beoordelen en dan ziet alles er altijd makkelijker uit) maar de onderspoelingen en het feit dat je geen hulp van anderen kan verwachten doen ons toch afzien van een bevaring. Ik wil nog wel, maar niet in mijn eentje.
Pinegg en Wies klamm Brandenburger Ache
We stappen net onder de Kaiserklamm in om de volgende Pinegg en Wies klamm te varen. Twee eenvoudigere kloofjes van de Brandenburger Ache, bij elkaar 4 kilometer WW II-III-IV.
De invaart in de Pinegg Klamm is direct het moeilijkste van deze kloof. Een verval van 2 meter met een landing in een kom met schuim en een redelijk zog vraagt een nauwkeurige aanvaart zodat je over een schuin wegvallende stroomtong een goeie boof kan zetten. Paul besluit tot overdragen, Coen en ik komen er volgens plan af. Mayke vaart ook netjes het verval maar komt niet snel weg uit de schuimende kom en zakt daar door haar steun heen, eskimoteert, komt tegen de wand, gaat om, eskimoteert, weer tegen de wand, weer om. We zien haar ondersteboven voorbij de wand schuiven, ze heeft duidelijk besloten maar even te wachten, en komt even later net voor de volgende bocht in de kloof netjes boven. Het is duidelijk dat er nog wat aan de lage steun gewerkt moet worden.
Na de bocht zit nog een leuke stroomversnelling en daarna ben je de Pinegg kloof alweer uit. Bij elkaar niet langer dan 200 meter kloof. Mmmmm, als die andere net zo kort is?
Het traject tussen de twee kloofjes heeft wat weg van de boven Soca.
Halverwege loert het Riffl katarakt. Zonder veel ophef en aankondiging duikt de rivier door een rotsachtig kanaal. Bij hoog water kun je links ook afvaren. Nu moet je door het rechter kanaal. Vaar technisch levert dit weinig problemen op. De vaar literatuur waarschuwt echter wel dat er een risico aanwezig is dat je gepind wordt in het linker kanaal. Daar is iemand een tijdje geleden verongelukt.
De Wies klamm is veel langer en stukken interessanter dan de Pinegg Klamm. Diverse klovige stukken, verblokte passages en een schitterende groene natuur nodigen uit tot spelen en veel fotograferen en filmen.
We rijden door naar een camping in Hrbrunn aan de Kelchsauer Ache. Die heeft een droogruimte en een kroeg aan de overkant (volgens de Peter Knowles gids). Vooraf nog wel even in Hopfgarten inkopen doen. Daar blijkt wederom dat Oostenrijk een fantastisch peddelland is, een halve liter Weizenbier kost 45 Eurocent. Een treetje met 24 blikjes verdwijnt acuut achterin de auto.
De camping is rustig (de hele streek is rustig, het toeristenseizoen is overduidelijk nog niet begonnen), heeft inderdaad een droogruimte en inderdaad een Gasthof aan de overkant waar een goeie stevige schnitzel voor weinig geserveerd wordt (-;) Het gebied begint me steeds beter te bevallen.
Windauer Ache
`Zaterdag gaan we naar de Windauer Ache in de buurt van Westendorf (u weet wel, waar iedere skinde Hollander wel eens laveloos uit een Aprs Ski Bar is gerold).
Met de auto is het flink omrijden, alleen bij instappunt en uitstappunt kun je bij de rivier komen. Per mountainbike kun je geheel langs de rivier fietsen. Dat is ook vandaag een favoriete route. Het stikt er van de fietsende groepen toeristen.
De Windauer Ache slinger met een continu stevig verval van 23 promille door een diepe woudkloof. Het traject boven ons instappunt is WW IV, vanaf de brug bij het einde van de tolweg, WW III+.
We hebben niet al teveel water, maar de rivier is absoluut continu WW III, bochtig, snel en redelijk verblokt. Die WW III met een plusje wordt zeker gehaald. Af en toe moeten we er zelfs uit om onoverzichtelijke passage te verkennen omdat er her en der wel wat bomen in zitten.
Het eerste stuwtje dragen we allemaal over, er zit een boom in, het tweede stuwtje is eenvoudiger, we staan echter al aan de kant en hebben geen zin meer om op zo'n lastige plek weer in te stappen. Mayke zit nog in de boot en vaart de stuw wel. Een beetje aan de langzame kan en met weinig boof waardoor ze tot aan de nek in het water verdwijnt.
Omdat ik het juiste uitstappont niet kon vinden heb ik de auto bij de eerste brug op de Brixenthaler Ache gezet. Van dat punt weet ik in ieder geval zeker dat we er langs moeten komen. Op dit punt in Hopfgarten komen de Kelchsauer Ache, de Brixenthaler Ache en de Windauer Ache bij elkaar en ik kan ze niet goed uit elkaar halen.
Tijdens het varen blijkt dat we toch beter moeite hadden kunnen doen het juiste uitstappunt van de Windauer Ache te vinden, vlak nadat de Brixenthaler Ache als een klein zijstroompje erbij komt zitten we vast voor een enorme stuw waarbij de het water over een grote keienhelling meer dan 10 meter in de diepte stort.
Aan de overkant is een loodrechte wand, daar kunnen we er niet uit. We besluiten de stuw links gewoon te gaan varen, er staat heel weinig water op dus gevaarlijk kan het nooit worden. Achteraf gezien heeft het niets met varen te maken, we knallen op, tegen en over grote rotblokken en laten zo toch wel een flink aantal grammen plastic achter op de rivier. Maar leuk was het wel.
Al met al is de Windauer absoluut de moeite waard, zeker als er 5 tot 10 cm meer water staat, dan wordt het een flinke dendersloot.
Kelchsauer Ache
Omdat we rond 3 uur al klaar zijn met de Windauer Ache besluiten we eerst op de camping wat te eten en daarna de Kelchsauer Ache te gaan varen. Dan kunnen we vanavond op de camping uitstappen. Mayke besluit dat een rivier per dag wel genoeg is, zij brengt ons naar het instappunt bij een bruggetje 1 km boven Kelchsau.
Vanaf de weg ziet de Kelchsauer Ache er niet bijzonder uit. Toch staat hij te boek als WW IV met een plusje. Het zal wel laag water zijn of zo.
Eenmaal ingestapt blijkt de werkelijkheid toch anders, de Kelchsauer Ache heeft genoeg water, is continu verblokt, onoverzichtelijk en gaat knalhard naar beneden. Na een kilometer geeft Paul met grote ogen aan dat hij nu toch echt aan zijn tax zit. De rivier echter nog niet.
De eerste 4 kilometer dendert de Kelchsauer met bijna continu WW IV naar naar beneden met veel walzen, golven en verblokking in lange onoverzichtelijke passages. Gelukkig nog net overzichtelijk genoeg om vanuit de keerwaters te kunnen verkennen en sommige passages met een groot hart gewoon blind af te gaan. Je reflexen moeten dan wel goed zijn, er is geen ruimte voor fouten en eskimoteren is met deze watersnelheid en rotsdichtheid een roulette.
Bij de stuw net onder Kelchsau (verkennen bij stroomopwaarts rijden) dragen we om, deze ziet er net een tikkie te gevaarlijk uit, een vaarfout levert hier een pinrisico op en een optater van een rotsblok heb je zo te pakken. Rechts omdragen is eenvoudig.
Een kilometer lager komt een van de meest verblokte passages, in een verblokte bocht naar links moet vanuit een klein keerwater bovenin de buitenbocht (daarom al niet een van de makkelijkste) scherp naar links het verval afvaren zodat je niet dwars voor een paar grote keien komt. Ik passeer soepel.
Paul echter, met te weinig snelheid haalt de bocht niet en komt dwars voor een van de blokken. Ondersteboven spoelt hij er tussendoor. De eerste rol mislukt en bij de tweede rol zit hij al voor het volgende rotsblok. Deze maant hem hardhandig tot uitstappen. Paul boot en peddel gaan gescheiden verder. De peddel blijft al snel steken voor een blok, Paul klautert snel op de kant en ik ga achter zijn boot aan. Daar is met deze snelheid en verblokking echter niet veel mee te beginnen, af en toe een zet geven richting oever en op de juiste momenten afstand nemen en je concentreren op de rivier zodat je zelf overeind blijft is het enige. Een paar honderd meter verder kan ik de boot gelukkig in een buitenbocht klem varen voor een paar rotsblokken. Van daaruit kan Coen die, nadat hij de toch doorgespoelde peddel heeft geborgen, de boot bergen. Daar blijkt ook dat Coen zijn peddelblad heeft gebroken. Ergens heeft hij hem tussen twee blokken gestoken en pats! weg is de helft van het blad. Coen heeft gelukkig een reserve peddel in de boot.
Paul heeft last van zijn schouder maar kan de tocht wel vol maken.
Na nog een kilometer wordt de rivier een graad makkelijker maar blijft tot de camping gewoon leuk met grote onoverzichtelijke keienhellingen.
Wildschnauer Ache en Tiefenbach klamm in de Brandenburger Ache
Op zondag zijn we eerst de Wildschnauer Ache wezen verkennen. Hier zit een schitterende kloof in. Deze had echter geen water. Daarna rijden we door naar de Tiefenbach klamm in de Brandenburger Ache om die te verkennen en eventueel te gaan varen.
We verkennen het hele stuk vanaf de "trift steig" die ook daar helemaal door de kloof loopt, hier echter wel 15 meter hoog. De kloof is schitterend, normaal 3-4 kilometer WW IV-V met 1 passage VI ("de Strahl"). Nu denk ik (wederom van bovenaf bekeken) WW III-IV+ met nog steeds de Strahl in de buurt van WW VI.
Doel van de verkenning is om te zien of alle passages te verkennen en omdraagbaar zijn. Dat blijkt zonder problemen te kunnen, alleen de uitgangskloof is weer tussen loodrechte wanden, een beetje zoals de Kaiserklamm, maar dan wel makkelijker.
Voorzichtig stel ik voor "Varen?"
Paul en Mayke bedanken voor de eer. Met z'n tween door de Tiefenbach klamm? Dat vind ik nou weer net een beetje te veel zondigen tegen de veiligheidsregels. Drie man is hier toch wel het minimum. Het stikt er va nde onderspoelingen en passages waar je gepind kunt worden. Enige vaarhulp is dan wel gewenst. Met z'n tween begin je hier niets.
Jammer van het varen, maar alleen de verkenning door de kloof was al fantastisch. Jammer van al die pinkster toeristen.
Kelchsauer Ache revisited
Nu stappen we bij het begin van de tolweg bij Zwiesel in.
Coen en ik pakken nog een extra stukje mee en daarna denderen we met z'n vieren de Kelchsauer ache af.
De waterstand is vergelijkbaar met de eerste keer. Na 2 kilometer en de eerste echte heftige passages besluiten Mayke en Paul dat dit toch echt een maatje te moeilijk is en besluiten beiden uit te stappen.
Coen en ik gaan door en knallen van keerwater naar keerwater, continu door zonder pauze. Dit is kickeeeeeeennnnnnnnn!!!
Wat is dit een verschrikkelijk mooie sloot! Inpakken en meenemen naar Nederland zou ik zeggen.
Bij het uitstappunt, we zijn nu wat hoger uitgestapt omdat die laatste keien hellingen voor de camping toch wel wat hard aanvoelden door het plastic van de bodem heen, is er maar een echte optie voor een Batavier: "Nog een keer!
Het is echter strak blauw en op het terras van het Gasthof tegenover de camping hebben ze heerlijk weizenbier en lekker ijs. Ook dat is "Batavieren waardig"!
Die avond Schnitzel, Cordon Bleu, Grill teller, weizenbier, wijn en veel gezelligheid.
Rissbach
Vandaag (maandag) moeten we weer terug naar Nederland, dinsdag wacht werk en studie. Om toch nog te kunnen varen vertrekken we iets voor 7 uur richting Rissbach. Dat ligt reeds op de route naar huis.
Uniek in de Batavieren historie: om 9.10 uur 'sochtends zitten we op de rivier. DE Rissbach is een leuk riviertje in het Karwendel gebergte, in de buurt van Garmisch Partenkirchen. Ongeveer WW II-III met twee passages WW IV. Afsluitend een heel mooi kloofje waar je op tijd uit moet stappen om niet in de WW V-VI kloof van de Rissbach te "eindigen".
Belangrijkste ontdekking op deze rivier: Mayke heeft een ochtend humeur, tussen 9 en 10 was op het water niet aanspreekbaar (-;) Pas bij de eerste echte stroomversnelling een mooie verblokte S-bocht brak het zonnetje er een beetje doorheen. Als beloning mocht ze de passage voorvaren (-;) Totaal geen probleem.
Schrge Rippen, de tweede WW IV passage (bij normale waterstand, nu iets makkelijker), levert ook geen problemen op hoewel ze, heel stiekum, zat te overwegen om over te dragen. Ergo, voor elven moet Mayke van het wilde water afblijven.
Voor 12 uur zijn we op weg naar huis
Conclusie: Een heerlijk lang weekeinde. Niet super veel water maar heerlijk gevaren en een schitterende natuur.
De rivieren die wij gevaren hebben zijn in doorsnee net te hoog gegrepen voor een Alpenweek van de Batavier maar er zijn nog meer rivieren met eenvoudigere stukken in de buurt. Een beetje afhankelijk van de waterstand zou je hier met een clubweek naartoe kunnen.
Voor groepen die in mei, juni een stevige Alpenweek willen plannen kunnen in dit gebied absoluut terecht.
Trajecten en waterstanden (via www.Kajak.at):
28 mei: Brandenburger Ache Pinegg en Wies Klamm: 50 cm peilschaal Mariathal. Dit is een minimum stand. De benedenloop van de Brandenburger Ache is bij deze stand absoluut niet leuk.
29 mei: Kelchsauer Ache: 78 cm op peilschaal Hrbrunn. Ook dit is een minimumstand volgens het internet maar dan toch al heel erg leuk en heftig. Met hoger water wordt hij wat minder technisch, maar wel heel heftig.
30 mei: Brandenburger Ache Tiefenbach Klamm: 42 cm. Absoluut minimum, misschien mag je dan al helemaal niet meer varen, maar Tiefenbach klamm kan dan nog goed.
30 mei: Kelchsauer Ache: 84 cm op peilschaal Hrbrunn.
31 mei: Rissbach: 114 cm op peilschaal Rissbachklamm. Zit tussen laag en middel in. Naar ons oordeel moet je hem niet lager hebben. Wel voor een bevaring van de Rissbachklamm, dat wordt alleen in het najaar aanbevolen, bij echt laag water.
Vaar literatuur:
White Water Europe Book One North Alpes van Peter Knowles. Hier staat het gebied goed in beschreven. Alle info klopt, voor zover wij kunnen beoordelen.
DKV Auslandfhrer Zentral Europa. Voor de kleinere riviertjes in de buurt die door Peter Knowles niet genoemd worden.
Durch sterreichs Schluchten, Hans Matz. Voor de mooie plaatjes, het ultieme kloof-gevoel
Gebiedsinformatie Kitzbhler Alpen:
Camping: Hrbrunn. Hele jaar door open, ook wintercamping. Nu hartstikke rustig, in de zomer veel sta caravans, maar voldoende test veldjes. Uitstekend sanitair. Muntjes voor Douche. Drooghok en grote "gesellschaftsraum" erg handig als het 'savonds toch wel erg snel afkoelt (en dat doet het eind mei nog steeds). Gasthof ertegenover met goede Oostenrijkse kaart. Goeie porties. Schnitzel / Cordon Bleu voor ca. 9 Euro all in. Goedkoper kan ook nog. Grill teller is goed en groot genoeg voor een batavier (m.u.v. Platenburg, Jooren en vd Staay).
Er zitten nog 2 campings in Hopfgarten. Daar heb ik geen info over.
Voor 3 overnachtingen, 4 personen, 2 tenten, 2 auto's waren we 100 Euro kwijt. 9 euro pppd dus.
Inkopen: Hrbrunn is helemaal niets, een plukkie huizen, camping en gasthof. Bakker in Kelchsau, stroomop 4 km. Hopfgarten stroomaf is van alle gemakken voorzien. In de grote supermarkt op industrieterrein kost het weizenbier 45 Eurocent per halve liter (geen erdinger of paulaner, maar verder niets op aan te merken).
Rivieren:
Brandenburger Ache, 20 km WW III-IV-V: 40 minuten naar hoogste instappunt, 30 minuten naar laagste uitstappunt bij Mariathal in Kramsach.
Kelchsauer Ache, 7 km WW IV+-III: 10 minuten naar instappunt uitstappen bij camping. Supertrip!
Windauer Ache: 9 km WW III+: 25 minuten naar instappunt, 5 minuten naar uitstappunt in Hopfgarten.
Wildschonauer Ache, 6 km WW III-IV-V: Logistieke ramp. 30 minuten naar instappunt, dan helemaal terug en vanaf Hopfgarten 15 minuten naar uitstappunt, onder de schitterende Kundler Klamm, en dan weer helemaal terug. Ga niet proberen vanaf het instappunt stroomafwaarts de auto's om te rijden, dat is een uur onverhard door het bos langs afgronden, tegenliggers en mountainbikers en daarna weer terug.
Kossener Ache, niet gevaren, maar 50+ kilometers WW II-I. Schitterende Entenloch klamm.
Kohlenbach, 10 km WW I-II: Monding in Kssener Ache.
Reither Ache, 9 km WW III-IV: Interessant maar niet aan toe gekomen. Varen tot Kirchberg, niet verder.
Thierseer Ache, 10 KM WW II-III.
Weissach, 16 km WW II-III. Hele mooie kloof. Niet moeilijk.
Steinberger Ache, 10 km kloof WW II-III. Ultieme kloof gevoel , weg van iedereen in een van de kloven der kloven van Oostenrijk. Een echte oefenkloof omdat hij vaartechnisch niet zo moeilijk is. Richting instappunt Pinegg Klamm kom je over de monding in de Brandenburger Ache. Voor ultieme kloofgevoel moet wel gewerkt worden. Er zitten 2 onbevaarbare stukken in die overgesjouwd moeten worden. In totlaa moet je een lijn kunnen maken van 50 meter op boten omhoog en omlaag te takelen!
Ziller, WW IV-V etc. etc. Moeten we nog een keer uitproberen. Heeft ook interessante, maar gevaarlijke zijrivieren.
Uitwijk gebieden
Landeck: Ro-, Tri-, Sanna, Inn, tz, Pitzbach, Sill.
Lofer: Saalach, Lofer rodeospot, slalombaan en Teufelschlucht, Weissbach, Schwarzbach. Allemaal redelijk heftige sloten.
Garmisch Partenkirchen: Loisach, Rissbach, Walchen, Ammer, Krottenbach, Fermersbach en andere steile slootjes in Karwendelgebergte.
Doorsteken naar Karinthie met de Isel, Mll, Gail, Drau, Lieser kan natuurlijk ook.
Menno
