Nu ook met film.
Minijeugdtussendoorzomeralpenlangweekeind
De jeugd zei: "Pappen, zullen we niet eens gaan varen?" Hierbij verslag van een ingelast jeugd Alpen lang weekeind, waarbij de Bata-kids soms tot tranen toe ontroerd waren door de kwaliteit van het Alpenwater, maar met droge ogen de vaders op het verkeerde been zetten met hun nachtleven....
Het was midden juli 2007. Hans van der Staay postte eens wat en al gauw had zich een klein kerntje gevormd (Harrie ging namelijk mee). De zomervakantie was inmiddels redelijk gevorderd en de Batavierenkids liepen inmiddels met hun ziel onder de arm. Papa Cees melde aan de kids: ik heb goed nieuws en slecht nieuws, het zelfde gebeurde in huize Kok, alleen daar hadden ze goed nieuws en goed nieuws. Het goede nieuws was een extra buitenlandtrip. Het "slechte" dat er dan wel gevaren moest worden. Els ging mee als Margot mee ging en Benke zou ook wel mee gaan, met Arnold zou naast Alexander ook Frederik mee en alles kwam goed.
Uiteindelijk hadden we een ploegje van drie vaders (Arnold, Hans, Cees) één moeder (Harry) en 6 kids, (Martijn, Margot, Alexander, Frederik, Els en Benke). Bestemming Karnten / Oost Tirol. Lienz. Plaats waar ooit een Alpenweek (1993) heeft plaatsgevonden.
Op woensdag kwamen Hans, Harry en Arnold reeds aan. Fam. Staay en mama Harry hebben toen een stukje Drau gevaren, zie hieronder, S'nachts kwam Cees met Jantine's busje.
Harrie: Woensdag hebben we dus even lekker in kunnen varen op de Drau. Bijkomend voordeel was dat wij (Hans, Harry en Martijn) dan alweer een aantal kilometers voorsprong hadden op de rest van de ploeg (gna gna) Onze tocht was weliswaar kort, maar wel leuk.
Een stuk boven het slalomparcours ingestapt, en lekker naar beneden gespeeld, keerwaters pakken en een paar kleine surfjes. We moesten wel ff wennen na de lange rit, maar we werden vlot wakker van al dat water. Na een stukje varen kwamen we bij het slalomparcours waar wat leuke verblokking in zit. Mooie S-bochten om de verblokking heen. Margot had cameradienst en liep al plaatjes schietend met ons mee langs de rivier. Na een mooi walsje onder een brug en een surfje aldaar kwamen we uiteindelijk al veel te vlot bij onze uitstap aan de Drau-walze.
Mama Harry heeft de wals even verkend en die is supermooi, lekker dik, maar toch nog steeds vriendelijk. Op zn kop word je direct doorgespoeld. Ideale speelwals voor de betere rodeofreaks. We hadden maar 1 auto, want Herr Kok (ook wel bekend onder zn nieuw aangemeten naam: lachebekje :) ) was pas aangekomen terwijl wij op het water zaten. Dus liepen we gezamenlijk terug omhoog naar de bolide van Hans, en haalden hierna de boten op.
Terug op de camping zetten we de voortent van Hans op, net op tijd, want de regen begint. We zitten droog samen met de familie Kok en Hans maakt een lekker "prutje". Tegen 12-en arriveert ook fam. Verhoef.
Donderdag was de eerste officiële dag: Rivier: Moll Traject .... Els en Margot doen (hopelijk nog) verslag.
Harrie: Na gekeken te hebben in de door Hans meegebrachte rivier-info-lectuur kozen we voor een mooi traject op de Moll, (eigenlijk met Umlaut op de "o") weliswaar een tamelijk vlakke sloot, maar juist daarom konden we die dan ook zeker met de hele groep varen. De chauffeurs rijden om en Harry speelt weer voor moeder en heeft oppas. De kinderen dollen wat of bouwen een dammetje tot ze terug zijn. Dan gaan we van start.
Nog maar net vertrokken hebben we al een zwemmer. Els kant niet op bij het uitvaren en gaat op haar dak en zwemt. Alexander beukt het bootje richting de kant waar Harry de boel opwacht. Ook Els komt zonder kleerscheuren aan de kant. Er staat wel een leuke druk op het water, dus de 1e les is alweer geleerd.
Hierna gaat het best goed en we varen zonder verdere problemen naar de 1e auto. Hier stapt Cees uit met de kinderen, en Harry, Martijn, Arnold, Alexander en Hans varen verder. Het is helaas bijna overal niet diep genoeg om te spelen. De Moll heeft al niet zo vlot genoeg water en we zijn al blij hem eens te kunnen varen. Op dit laatste stuk van de tocht vinden we tot onze verbazing toch nog wat meer dan alleen maar snelstromend vlak water, we krijgen toch nog wat (lichte) passages, die het gelijk weer wat leuker maken.
Bij het eindpunt wacht Cees ons op. Omdat er niet teveel boten op het dak van het busje kunnen, parkeren we de rodeobootjes van Alexander en Mama Harry op de fietsendrager achterop. Past perfect en het ziet er nog stoer uit ook!!
Cees: Vrijdag was een deel van de groep Kano-vrij en ging de omgeving bezichtigen. Harry, Arnold, Martijn, Alexander, en Cees gingen een stuk van de Isel varen, van net boven Huben, tot net onder Ainet. De peilschaal bij St. Johann im Walde stond op 2 meter. De Isel leek een leuk doordenderend riviertje. Volgens de beschrijving zou het gehele stuk rond de WW3 zijn. De ervaring klopte.
Sommige stukken denderde door, grote stenen, betrekkelijk weinig keerwaters en golventreinen. Hier en daar hadden de Oostenrijkers drempels (Stufen) en een soort pieren in de rivier gebouwd. Hierdoor werd het water opgestuwd met schuine golventreinen, die met een hogere waterstand de rivier nog wat zwaarder zouden maken. Vlak na het instappen scoorde Martijn de eerste punten om het stukkie te kunnen schrijven. Hij voer een beetje te relaxed in en ging op zijn snuffel. Rolde netjes. Daarna scoorde Arnold dubbele punten door te kapseizen. Hij had Hans' boot geleend en zocht mogelijk nog wat balans. Na een paar mislukte pogingen rolde hij toch nog rechtop. Het bovenste stuk was pittig. Midden in de rivier ineens grote stoppers die je liever ontweek, maar door het verval pas laat in het snotje kreeg. Je moest steeds opletten. Alles verliep echter goed, er weer wat gespeeld en de keerwaters werden steeds beter aangevaren.
Op een onbewaakt moment echter had ik (Cees) een golf op mijn achterdek, die me over de offside kant drukte. Helaas te laat met de reactie... en om. Rol was (te) roestig. Drie pogingen en toen heb ik mijn spatzeil losgetrokken, niet om te gaan zwemmen natuurlijk, rustig drijven leek me op dat moment erg fijn. De anderen dachten dat dit niet de bedoeling was en trokken mijn boot naar de kant. Vervolgens bleek ik maximale punten te hebben gescoord voor het schrijven van het stukje....
Na de lunch hebben werd de rivier iets minder. Af en toe grote vervallen, met hier en daar een zuigend walsje maar geen grote moeilijkheden meer.
Langs de kant hier en daar leuke speelgolfjes zodat we redelijk de pijp leeg hadden toen we om 17:30 na 15 km van het water kwamen. Leuk dagje!
Harrie: Zaterdag hebben we met de hele groep de Gail gevaren. We hebben eerst de auto's verdeeld over 2 uitstappen, 1 halverwege dus. Dat 1 van de chauffeurs bij de halverwege-uitstap zijn handrem vergat op zn geleende camper van Jantine te zetten was natuurlijk niet echt handig in een bergachtig gebied, maar de eigenaar van de Mercedes die de bus voor een dolle rit behoede was gelukkig niet kwaad. Hierdoor zat mama Harry met de kidz wel wat langer op de chauffeurs te wachten. Enige tijd en een schadeformuliertje later konden we dan toch het water op. De waterstand hield niet over, errug minimaal. Nog net niet krabben, maar wel behoorlijk stenig. Benke vond het niet zo leuk en had een angstige blik in zn oogjes.
We besloten om 1 op 1 te gaan varen, Cees V. voorop en toen de minder ervaren vaardertjes met ieder een begeleider en als laatste man Arnold. Dit was een goede beslissing en al snel had ook Benke een dikke grijns op zn smoeltje, onder begeleiding van Staay senior. Hij zat zo hoog op het water dat ie van de walsjes en golfjes weinig last ondervond en vaarde zelfs vrij kleine keerwatertjes in zonder ook maar 1 keer in de problemen te komen.
Ook de rest ging gecontroleerd keerwaters in en uit. De jeugd deed het prima en zonder problemen kwamen we bij het halverwege punt. Hier verlieten Cees V. met de kidz (Frederik, Els, Margot en Benke) ons en de anderen voeren door tot aan de waterinlaat van de centrale. Onderweg werd nog leuk gespeeld en de kleinste keerwaters opgezocht. Op zn Bataviers dan wel, dus een keerwater voor 1 persoon werd belaagd door drie Batavieren tegelijk.
Het was ondanks het lage water toch alweer een leuke tocht. Bij de inlaat werd AL het water eraf gehaald, dus de stuw was niet bevaarbaar. We hebben de boten maar solo naar beneden gegooid en ze beneden in de droge bedding opgepakt en het laatste stukje naar de auto's gelopen. S' avonds pannekoeken!!
Benke's beleving: "In het begin was het wel eventjes eng, ik kwam al in het eerste stukje vast te zitten op een grote steen die midden in het water lag, toen kreeg mijn vader me los, maar ik was wel enorm geschrokken. De hele groep lag toen uit elkaar en toen hebben we alle kinderen een begeleider toegewezen, dat werkte wel goed. Ik had na een paar minuten weer bijna een glimlach op mijn gezicht. Verderging het wel goed mooie golven, en veeeeeeel stenen."
Verslag van Margot en Els (beiden dyslectisch...) over de vrijdagavond: 11 uur: we zitten met een stel mensen van de camping bij een kampvuur in het bos. Het is er hartstikke gezellie. En we moeten om half 12 bij de tent terug zijn (ja daag is de eerste gedachte van Martijn). We gingen om half 12 braaf terug naar de tent en daar eten we eerst nog ff wat chips en drinken wat. Dan gaan we onze tandjes poetsen. Ondertussen fluisteren we over de ontsnaping uit de tenten om terug te gaan naar het kampvuur. Als we terug gaan zeggen we hans welterusten. Na een paar minuten begind de ontsnapping bij els en Margot. We reezen achter een auto om er zeker van te zijn dat er geen auders aan het kijken zijn. Dan vliegt de caravan deur weer open en we probeeren zo stil mogelijk te zijn. Na een paar minuten komen we er achter dat die deur open is omdat hans een beetje vrissen lucht wil. We duiken aan de anderekant achter een andere caravan, we hooren een geluid. Aandachtig luisteren we naar het geluid. Dan blijkt het uit een caravan te komen. We wachten even om te kijken of de jongens al uit de tent probeeren te ontsnappen maar we hooren niks. Daarom gingen we maar naar de tent van de jongens toe. We springen zo wat de tent in en Alexander schrikt zich half dood. De caravan kraakt weer, we vliegen weer uit de tent en gaan achter een auto zitten.(we dachten dat we gesnapt waaren maar nee,,) even later hooren we niks meer. Misschien een beter iedee om even weer terug in de tent te kruipen. We glippen weer langs de caravan de tent in en wachten het geritsel af van de jongens. Dan zien we Frederik eerst een hoofd (uit de tent) en daarna een lijf, hij ritst zacht de tent dicht en loopt weg( een soort James bond die probeert te ontsnappen aan die enge maffia) aleen nog dat deuntje en we zaten midden in een James bond film. Dan horen we de jongens de tent uit glippen en we gaan er achteraan. Saampjes over een klein bospaatje naar het vuur de rest zat al op ons te wachten. Samen gaan we om het vuur zitten en er vliegen verhalen heen en weer. Na een tijtje lijkt het ons tog maar slim om weer terug gegaan de jongens maken het vuur uit (hoe wil je niet weten) we sluipen terug de tent in en we horen de caravan weer deze keer de stem van hans die zegt tegen Alexander en Martijn (ga is slapen jongens het is 2 uur) dan hoort hij allemaal ritsen dicht gaan. (vrij opvallend dus) de volgende ochtend zitten we met zijn allen te eten en de auders hebben een vermoeden. 007 we have a problem.
Verklaring tijdelijke naam Mama Harry: Hans ging zich melden bij aankomst aan de campingbeheerder. Omdat je als 1 gezin stukken goedkoper uit bent dan met losse mensen, vulde Hans in bij Echtgenote: Harry. De campingbaas fronste 1 x en vond t verder allemaal heel normaal. Dus bata4en...meld je voortaan bij de campingbalie als homohuwelijk met gezin, in het geval er minder vrouwen meezijn.....bijvoorbeeld:ouders Menno en Ron,met als hun kinderen Stefan en Paul :D
Geschreven door Benke,Cees V.,Margot,Els en Harry
Zondag
was onze laatste dag. We gaan natuurlijk wel nog ff varen. Althans, de meeste jeugd heeft niet zo'n zin meer, en Cees gaat al terug rijden om op tijd weer in Ned. te zijn. Zo blijven Hans, Martijn, Arnold, Alexander en Harry over. Margot en Frederik zullen bij het eindpunt op ons wachten. We willen de Drau varen, vanaf een stuk boven de dubbele stuwen. We bekijken de rivier vanaf de weg als we stroomop rijden en gaan telkens een stukje hoger. Dan vinden we een geschikte instap. Het omrijden-ritueel volgt, en Cees helpt daar nog ff bij mee. Martijn en Harry proberen elkaars boot. Dan vertrekken we en Fam. Verhoef zwaait ons uit.
Het eerste stuk van de Drau is geweldig, en begint gelijk met mooie verblokking. We hebben weer een goede waterstand, en iedereen zit grijnzend in z'n boot. We schatten de Drau hier ww-3.
We komen langs de ene passage na de andere, iedereen komt overal redelijk tot goed door,soms is een steun nodig. We zijn wel extra alert omdat geen van ons dit stuk gedaan heeft. Dan komen we bij het stuk wat Hans ooit eerder heeft gevaren, en hier kunnen we een dubbele stuw en een kleinere in verwachten die zeer gevaarlijk (kunnen) zijn. Op blijven letten dus!
Het traject is er niet minder mooi door, dit is genieten. We vinden het eerste (gevaarlijke) stuwtje en verkennen hem. Dit gaan we dus niet doen, het onderwater en de terugloop zien er listig uit. We geven de boten door langs de stuw en gaan verder.
Martijn heeft ergens onderweg zijn tenen gestoten in de boot op een kei en zit niet lekker, dus ruilen hij en Harry de boten weer terug om. Dan komen we bij het eerste van de 2 wasborden in ons traject. We stappen weer uit om te verkennen. Het is hier behoorlijk stenig en er is hier voorheen al een batavier met zn kop lelijk terecht gekomen en moest voor rontgenfotos naar het ziekenhuis (alpenweek 93?, Menno: Neen, in '93 ketste john V. keien met de kop, slechts stiksels vielen hem ten deel, Alpenweek '99 onderzocht Gert-Jan van M. de bodem van de Isel met de betreffende foto's als resultaat).
Hans en Harry willen 'm varen, Hans zal eerst gaan en Harry wijst de plek aan waar je moet wezen omdat dit vanuit de boot moeilijk is in te schatten. Een kein beetje verkeerd en je zit geheid op een steen.
Hans zit net iets teveel naar rechts (ong.30 cm!) en stuiter over de stenen richting een grote uitstekende rots, vol erop, maar kant goed op en stuitert verder naar beneden. Mmmm... Een beetje mazzel heb je hier wel nodig. Die mazzel heeft Harry. De aanvaart is perfect en hij raakt bijna niets en gaat veel minder hotsend naar beneden. De overigen dragen om. Na weer een stuk met een paar mooie slingerbochten/passages komen we bij het 2e wasbord. Hans verkend en Harry vaart eerst, het maakt hier niet zoveel uit waar je gaat. Hij hobbelt makkelijk naar beneden door het midden. Onderraan zit echter een verrassend sterk gat en een flinke steun en stevig doortrekken is nodig.
In het keerwater rechts zitten ook nog eens wat overhangende takken, maar daar blijft ie net uit. De een na de ander vaart het wasbord en hoe je lijn ook is, je komt toch in het gat. Alex wordt ge-backloopt, maar rolt netjes. Zelfs Martijn, die uitertst links vaart, stuitert helemaal onderaan ineens een eind naar rechts en gaat ook door het gat. Dat ding lijkt wel een magneet! Om te spelen is het gat ons net iets te heftig, dus gaan we verder.
Na weer een mooi stuk komen we bij de dubbele stuw. Rechts loopt een vistrap in een soort mini-kloofje achter de oever langs. We varen door een gat in de houten schutting ervoor, en hobbelen door het kanaaltje, Alexander zit ff vast, Martijn spoelt er bovenop en Harry achteraan kan maar net stoppen. Alex wrikt zich los en Harry stapt uit en trekt Martijn, die half omgedrukt overdwars vast zit, weer los. We glijden verder en komen onderaan de stuwen weer onder de oever door.
We varen verder tot we ergens rechts een waterinlaat(gevaarlijk!) zien en varen er ruim omheen. Nergens zien we het water er weer bij komen. Als we bij de instapplek van woensdag komen, zien we dat het water nu een dikke meter lager staat, waarschijnlijk door die inlaat. Tot hier was het hele traject een feest, maar dit is wel een beetje een anti-climax.
Het slalom parcours is nu flauw, de druk veel minder. De stokken hangen hoog boven het water. Het walsje onder het bruggetje houdt bijna niet vast en de drau-walze, waar we uitstappen, is onregelmatig,stenig en niet leuk meer. Toch hebben we een fantastische dag gehad. De fam. Kok vertrekt direct, de espace-equipe eet nog even naast de caravan bij de wals, Margot had fijn een tafeltje gedekt met brood-lunch voor ons vaarders. Dan vertrekken ook wij.....
Harry
de waterstanden:
drau 8-8 71 cm moll 9-8 73cm isel 10-8 265 cm gail 11-8 67 cm drau 12-8 65 cm water standen drau vindt ik wat vreemd, zondag was de slalom baan echt veel lager. instap punt zondag 12-8 bij plaatsje thal-aui 5 km boven de dubbele stuw gr hans
