Salza 2002, donderdag
Traject: De Radmer, de Salza en de Lassing
Peilschaal Radmer (identiek aan de Erzbach): 300 cm. Ik denk dat dit een net boven gemiddelde waterstand is. In de oude Flussfhrer staat 235 als laag water. Dat was het zeker niet maar ook niet hoog water.
Peilschaal Salza: 201 cm.
Peilschaal Lassing: sokkel van de Imbach brug bij km 20 stond circa 10 cm uit het water. Dit is gemiddelde waterstand. De houten planken in de rivier boven de brug waren volledig overspoeld door een laagje water.
Vandaag gaan John, Ivo, Paul en ik de Radmer varen. Saskia en Ruud spelen chauffeur en Martine en Teun gaan als zaagploeg de woudkloof onderin wat bevaarbaarder maken.
De Radmer is een 4 tot 8 meter brede beek die de eerste 4 km redelijk verblokt snelstromend langs de weg stroomt. Alles is goed te overzien en lever geen echte problemen op. Vlak na een bruggetje wordt het verval hoger en de blokken duidelijk groter. Na een paar stevige passages duik ik het keerwater in omdat de volgende passage niet vanuit de boot is te verkennen.
Paul komt achter mij aan, mist het keerwater en spoelt door de onoverzichtelijke passage in. Net voor de bocht pakt hij een klein "keerwater", kan even snel om de bocht kijken en duikt dan naar beneden. Ik zie aan de signalen van Ruud (onze fotograaf langs de kant) dat alles Ok is. John en Ivo varen de passage nu zonder problemen door.
Dan ik er achteraan. De bocht om, verval af, geen duidelijk plan of keerwater voor ogen dus rechtdoor. Oeps, rotsblok! Nu maar even niet uit gaan wijken en er dwars voor komen! Gewoon boem, recht er tegenaan, een paar duwslagen achteruit, stevige steun links, erlangs en verder de rest van het verblokte parcours af. Daar had natuurlijk ook een boom overdwars kunnen liggen. Maar ja, dan had Ruud vast wel gewaarschuwd (ja toch, net zoals wij bij die wals op de Erzbach (-;).
De Radmer krijgt langzaam aan wat meer verval en wordt onoverzichtelijker. Boven verval voor een haakse bocht naar links pak ik in de uiterste rechter hoek een keerwater om te beoordelen of ik in de buitenbocht ergens een keerwater kan pakken vanwaaruit ik nog terug kan komen als het de WW V passage blijkt te zijn. Helaas, niet dus. Geen keerwaters en allemaal rechte wanden in de buitenbocht. De bocht kan ik niet inzien. Terug dus en aan de andere kant eruit en verkennen.
Uiteindelijk blijkt het water hier in twee trappen van resp. 4 en 2 meter naar beneden te vallen. De eerste trap is gedraaid, heeft een paar mooie kussens en aan het kolken te zien zijn de wanden onderspoeld.
Met een goeie aanvaart en vol tempo moet je de eerste trap wel netjes kunnen varen waarna de tweede niet veel problemen meer op zal leveren. Die goeie aanvaart is echter niet gegarandeerd omdat die via een haakse bocht met ondiep water loopt. De kans datje uit koers gezet of je snelheid kwijt raakt is groot.
Omdragen dus.
Het traject na deze passage is stevig verblokt en voorzien van talrijke bomen. Na 100 meter komt een van de moeilijkste stukken: Boom rechts, linker doorgang nemen, dan snel helemaal rechts net voorbij de volgende boom, dan weer door en na 30 meter links langs de volgende boom, daar het keerwater in en vandaar de volgende bocht goed aanvaren. Theorie is gewillig.
John, Paul en ik komen er goed doorheen.
Ivo haalt de tweede boom niet (of juist wel?). Klem tussen de takken begint de stroming de boot op z'n achterpunt te zetten. Met veel geworstel weet Ivo zich los te maken en dendert de volgende passage af,
knalt daarbij rakelings langs de volgende boom en entert blazend, briesend en vloekend het keerwater.
"That's it, I quit, als ik dat soort dingen niet haal, dan moet ik nu stoppen".
Met z'n drien gaan wij over het water verder terwijl Ivo met hulp van Saskia en Ruud de boot naar de weg brengt. Een half uur later staan we allemaal om te kleden op het uitstappunt. Daar horen we van de zaagploeg dat ze op het laatste stuk nog diverse bomen uit de rivier gezaagd hebben, de zaag is inmiddels gesneuveld op de laatste boom.
Het was al met al een heerlijk tochtje met weer een beetje ouderwetse spanning die bij het varen van een onbekende rivier hoort.
Zaag- en fotoploeg bedankt!
Die middag wordt er voor de camping nog wat in de rodeo wals gedold. Die is echter stevig, onregelmatig en de terugvaart is moeilijk. Iedereen is dan al snel uitgespeeld.
"Wie gaat er mee naar de Lassing?"
Even later zitten om 4 uur 6 vaarders en twee chauffeurs in de auto richting Lassing. Die heeft nu, door het aanhoudende warme weer duidelijk meer water dan de eerste keer. Helaas deze keer geen foto's. Jammer want het was een heerlijke tocht met stevig wildwater.
Hoofdpagina | zondag | maandag | dinsdag | woensdag |donderdag | vrijdag
Menno
