De Alpenweek Pastorale
zondag 24 mei/ DWD
vaarders:batavieren Marcel, Morris, Harry
overige vaarders: Roy, Wout
Als er even geen aktiviteit is, of te weinig water, zitten we meestal zondag op DWD. Vaste prik zijn vaarders als Buco, Wout, Ikke (zei de gek), en vaak ook Marcel. Buco is r deze keer niet bij, hij heeft het vloeibare water tijdelijk ingeruild voor het fluffy soort. Ter plaatse aangekomen leggen we de boten vast op de steiger. Daar treffen we onze jonge Batavier Morris aan. Morris vaart niet met ons, hij had in de uren voordat wij aan de beurt zijn een NKB training, Morris doet mee aan het K.U.T.-progamma. ( Klein Uitmuntend Talent of zo...)
Zoals de Alpenweekgangers al weten, krijgt "onze" Morris alleen al van de aanblik van WildWater een onuitwisbare grijns op zn smoeltje. Maar onze Morris wil schijnbaar méér! Meer varen natuurlijk... maar ook meer grijns... In een poging zijn lachebekje nog breder te krijgen, is hij onder het laatste grote verval (bij de laatste brug) op zn dak gegaan. Volgens eigen zeggen werd hij toen in een spoelhoekje verblijd met een innig contact tussen hemzelf, zijn peddel en de bodem van de baan. Het romantische samenzijn tussen peddel en Morris eindigt abrupt toen Morris te ver ging, en zijn peddel wilde tongzoenen. De peddel was nog niet in de stemming en beet op zijn beurt flink van zich af. Dit resulteerde in een leuke jaap in Morris' zn wang/mondhoek. Zo zwom hij de rest van de baan af. Helaas voor Morris:), was de mondhoek niet diep genoeg ingesneden, en zo moet onze jonge telg het nog steeds doen met zijn (oude) vertrouwde glimlach, die, ondanks de verwonding, gewoon op zn smoeltje bleef staan. (tijdens de verzorging van de wond door een DWD-medewerker, moest deze regelmatig zeggen tegen Morris dat hij zn mond even moest ontspannen. Morris grijnsde echter rustig verder :) ) Mamsie heeft Morris afgevoerd richting 1e hulp.
We ruilen de We-Wave kaarten om voor DWD kaarten en kleden ons om. Dan is het onze beurt. Het weer is top en in de volle zon varen we de baan af. Marcel begint rustig, en speelt eerst een tijdje in de laatste golf, in de uitstroom. Er is iets anders op de baan, want deze golf plakt normaal niet, maar nu wel. Vandaag is t wel weer erg druk op de baan, en als je wilt spelen, lig je lang te wachten in de keerwaters tot je eindelijk een keer de golf in kan. Maar we hebben 2 uur de tijd, dus komen we vast wel aan onze trekken. Laatst heb ik een (voor mij) nieuwe speelplek ontdekt op de baan, en daar leef ik me op uit. Bij de wat scherpere bocht naar rechts halverwege de baan, stuwt het water tegen de zijkant op, en vormt het een flauw, maar groot kussen tot net onder de rand. Vaar hier vol tegen de kant op, en je gaat met een mooie rocksplat/sternstall het verval af. Geweldig!!
Ondertussen is ook Marcel op de baan, ik herken de onderkant van zijn boot. :) Veelal op zn kop komt hij de vervallen af, rolt dan overeind en eindigt met een rooie kop "blazend" in het volgende keerwater. Maar toch komt hij telkens overeind, zijn rol is niet altijd krachtig, maar wel afdoende, en onze Marcel blijft steevast in zijn boot. Ook het grote verval onder de laatste brug doet hij een keer op zn kop, bij éénzelfde actie vlak voor de Alpenweek hield hij hier 2 dikke handen aan over, dus ik hou mn hart vast. Maar nee hoor, Solide komt hij in de soep onderin gewoon weer overeind! Chapeau Marcel! Hij had vandaag zijn dag niet, maar ondanks dat houdt hij stand en weet hij "droog" te blijven.
In mijn één-na-laatste run wil ik bij het grote verval onderin links eindigen, in de dikke boils helemaal onderin het keerwater. Perfect volgens plan volg ik mijn gekozen lijn, en kant een beetje op richting de muur. Dan, op het laatste moment, wordt ik door een dikke boil nog net iets doorgesmeten richting muur. Hier bewijst mn helm mij een zeer grote dienst. Op hoge snelheid klap ik op mn zijkant in de muur, Head-First. Ondanks de harde impact doe ik mezelf helemaal geen pijn, mn helm heeft een flinke, degelijke foam-laag (Sweet-Rocker). Ik had deze klap niet willen maken met zo'n popie-jopie "pet-helmpje" zoals de Strutter.
Dan zit onze tijd er alweer op, we hebben 2 uur heerlijk gevaren, in net zo heerlijk weer. Als ik s'avonds in bad zit en mn spullen schoon spoel, ontdek ik een flinke breuk in mn helm. De klap is toch wel erg hard geweest. Het blijkt gelukkig alleen de toplaag te zijn, de helm heeft verder geen structurele schade. Thank God for Helmets!!!
Happy Boatin' en onthou: Be Safe!!! :)
Harry
