WW Veiligheid Weekend 25-26 september
Vrijdag 24 september stuiven er uiteindelijk 16 Batavieren richting de smokkelmolen in Kanne.
Vanaf half negen druppelt het gezelschap binnen, Hans p en John v., de koks voor dit weekend, pakken met wat hulp een enorme hoeveelheid eten uit en weer in wat koelkasten en een kelder.
Tot onze stomme verbazing beginnen ze meteen te snijden, water wordt opgezet, soep getrokken.
De rest begint aan het slaan van een gat in de Belgisch bier voorraad, en onze keuken prinsesjes komen ons regelmatig voeren met worst, gehaktballen en gezonde stukjes komkommer.
De volgende ochtend een lading brood en vlaai gehaald bij de plaatselijke bakker en om een uur of negen zit het hele gezelschap aan een rijkelijke ontbijt.
Arnold arriveert, en rond een uur of 10 beginnen we de training met wat films over wat er zoal fout kan gaan, en naderhand een discussie over deze films, en foute door ons zelfgemaakt in recente eigen wildwatertochten.
Rond een uur of twaalf vertrekken we na een aantal vlaaien en wat koffie naar een oefen plek aan de maas vlak na de stuw bij Borgharen, vlak na Maastricht.
er worden twee ploegen samen gesteld, elk moet een case bedenken, welke de andere ploeg dan moet uitvoeren.
ploeg 1 cees v, cees f, paul denis tom arnold en boy ploeg 2 marcel, henk, martijn, bianca, joyce, menno en arne beoordeling en scheidsrechters nyke, gezien en hans
In no time wordt er wat bedacht, en de slachtoffers van ploeg 1 gaan te water om eens te zien of ploeg 2 ze kan redden.
Slachtoffer nummer 1, Denis, wordt in eerste instantie als boom aangezien en kan niet gered worden, maar zijn peddel en boot na een lange achtervolging wel.
slachtoffer nr 2, cees v., zit met een pint (gepind) midden in de rivier, de reddingspoging voor hem kom langzaam opgang en ook voor hem moet gevreesd worden, maar wordt, vlak voordat zijn dry-suit geheel gevuld is, toch nog naar de kant gehaald.
Na onenigheid met zijn redders probeert hij dan zelf de overkant te halen, maar helaas is het werplijn gooien binnen de club is ook niet meer alles, dus ook cees legt het loodje.
Deze case wordt onder leiding van de deskundige scheidsrechters geëvalueerd. Conclusie: er valt nog een hoop bij te schaven!
Nu treed ploeg ploeg 1 aan om te kijken of ze in dit geval maar een enkel slachtoffer (menno), van de overkant van de rivier kunnen halen.
Er is wel een behoorlijke moeilijkheidsgraad ingebouwd, het slachtoffer heeft een arm uit de kom, er knabbelt een krokodil aan zijn been en er zit na 30 mtr een waterval van 20 meter. Daarbij maakt hij, what's new, dusdanig veel herrie dat zelfs de politie polshoogte komt nemen.
drie man van de reddingsploeg waden met een aan elkaar geknoopte reddingslijnen naar de overkant en trekken daar het slachtoffer jammerend langs de keien helling stroom opwaarts.
hierna wordt menno door paul netjes via de reddingslijn naar de overkant gebracht, alleen ontstaat jammer genoeg nog een mooie v vorm in de lijn waardoor ze niet doorschuiven richting de reddende kant.
Snel wordt de reddende lijn verder stroomafwaarts gelopen, en met de voeten net over de rand van de waterval komt het slachtoffer toch nog aan de kant, redder paul stort wel van de waterval, maar slachtoffer is gered.
het slachtoffer moet nu nog gestabiliseerd worden, dit kan volgens de rest van de redders het best op zijn gewonde schouder, dan weet je tenminste door zijn geschreeuw dat hij nog in leven is.
Dus er valt ook voor ons ervaren vaarders ook best nog wel wat te leren, we moeten dus vaker op herhaling.
Voor dat we terug gaan naar onze keuken prinsesjes, eerst nog een half uurtje werplijn gooien, en ook hier weer de conclusie: dit doen we duidelijk te weinig! Maar het zwemmen gaat steeds beter.
Om half vier zijn we terug bij de molen, en gaan we wat laat aan de lunch.
hierna onder het genoegen van een natje nog wat wildwaterfilms van de Chili avondturen van menno, harry en wat durfals uit diverse delen van de wereld op rivieren die wij waarschijnlijk no way gaan varen.
We zitten nog even buiten in de zon en bellen harry die in de file zit en het eten wel niet zal halen.
vlees en worst met her en der wat zuurkool...
Om halfnegen vallen we aan: erg lekker, erg veel en zelfs ik moet het opgeven voor de schalen leeg zijn.
Rond een uur of twaaf is de rust weer gekeerd in de molen, morgen weer een veilige dag.
Hans vd Staay
De volgende dag, 26 september
Goedemorgen! Zondag 08.00 uur plaatselijke tijd, datum 26 september.
Ontwaak. Benen richting douche gemanouvreerd, passerend koffieapparaat geactiveerd, nat geworden, drooggemaakt en koffie gedronken.
08.15 Opgehaald en via een texaco broodje/koffie kwamen we op verzamelplaats aan.
Onder maastricht, vlak achter de Belgische grens ligt een dorpje waar de plaatselijke fanfare zijn 100 jarige bestaan viert, arriveren wij bij de watermolen en dompelen ons als vanzelfsprekend tussen onze lotgenoten.
Met op de achtergrond het kabbelende geluid van een beekje dat in vervlogen tijden de molen liet draaien, vergaap ik me aan het autentieke interieur.
De Koffie smaakt goed. De lange houten tafel vertoond sporen van een aangenaam ontbijt.
In de keuken verraad een kookboek dat er de avond ervoor ook wel goed getafelt zal zijn.
Her en der stellen mensen zich voor. Eenieder beweegt zich alsware het een wekelijkse routine. Enzo vertrekken we ook naar de oude maas.
Bovenaan de dijk parkeren we onze voertuigen. Werpen een blik op de stroom die in het midden geklieft wordt door een langwerpig eilandje. We kleden ons om.
De sportvisser die zich onder ons in het water bevond zag de bui al hangen.
De steeds groter groeiende groep helmdragende kanofanaten groepeerden zich en bewonderden elkaars outfit.
Het was duidelijk dat zij hun plannen aan het smeden waren.
Aan hun speelse blikken naar het water was af te lezen dat het niet lang meer op zich kon laten wachten.
Enkele halen waren hem echter nog gegund en benut in een poging om met zijn hengel een territorium af te bakenen.
Achter zijn rug om werden er drie groepen geformeerd.
Een groep zou aan de kant blijven en bereidde zich voor ; hoe te handelen bij mogelijke casualties van allerlei aard.
De groep met kano s zou de visser benedenloops passeren, het eiland veroveren en het achterliggende water claimen.
De derde groep , waarin ik zat, had besloten de visser bovenloops te passeren en zoals gepland resulteerde dit in een eerste contact.
Hierop voorbereid verdedigde de visser vriendelijk zijn recht op zijn hobby. Wij stelden de visser in zijn gelijk en passeerden hem benedenloops .
Eenmaal aangekomen op het eiland, was “operatie veiligheidstechnieken” niet meer te stoppen. Onder gedegen begeleiding haalde eenieder een nat pak.
Het woord drijfnat kreeg nieuwe dimensies. Leden stroomden in de stroom en in de stroom stroomden leden ,kano s, reddingslijnen. De op hol geslagen Batavierforel maakt zich de stroom meester en is weer gespot in de oude Maas.
Enkel te vangen met een gepatenteerde warme soep en een vleesrijke stoofpot zuurkool waarvan maar weinigen, de door overlevering van generatie op generatie recept, kennen.
Gesterkt en getemd door de perfecte timing en werking van dezen worden zij weer teruggezet in het water om nog wat kunsten te delen.
voldaan en tevree op het droge is het water weer van de vissen.
En dank aan allen die dit feest weer mogelijk gemaakt hebben.
groeten Lex Janssen
