Achter de speedboot 20080524
Angelo, de man die alles mogelijk maakt
Bert heeft duidelijk een lijntje naar boven. Het mindere weer komt eraan, maar wordt uitgesteld tot zondag. Zaterdag, de voorspelling voor onze speedbootdag is zonovergoten en hooguit voor de avond wat stapelwolken.
Als vanouds is de batavier na de alpenweek moelijk in beweging te krijgen, blijkbaar moeten de tegoedbonnen in dezelfde maand ingewisseld worden... Na 6 keer oproepen via de mail vinden we uiteindelijk 6 vaarders bereid om op de maas achter een speeboot te gaan hangen. En vandaag mogen we dus los.
Roel heb ik kunnen overtuigen van het nut en de lol van een middag achter de boot en tegen tweeen mag ik hem uit zijn huislijke beslommeringen wegrukken.
Na een korte tussenstop bij het clubhuis, mijn nieuwe kendo gaat mee als roel- en backup-boot, kachelen we binnendoor naar Gennep. We zijn vroeg dus eenmaal de niers gepasseerd moet de plaatselijke italiaan, bevolkt door hollandse jeugdloners, het ontgelden. de overweldigende keuze en cryptische beschrijvingen houdt ons in de greep, "crockelangelo", wat moet dat in godsnaam betekenen? Roel en ik gaan op safe, Vanille, Citron, Straccia, Espresso en aardbesien vormen de ingredienten voor de energie-boost voordat we kruipdoor-sluipdoor aan de loswal te gennep arriveren .
Onze timing is goed, punkt 1500 uur rijden we de loswal op. Zijn we de eerste? Nee, voor ons doet een klein rood gevalletje dienst als commandocentrum voor onze hollandse trots, de marine. Sven heeft het helderse vaarwel gezegd in de hoop dat het gepeupel in staat is zelfstandig een bommenontplofeenheid aan de kade te houden. Helaas, niets is minder waar, druk telefonerend geeft hij vanuit het lokale commandocentrum instructies hoe de aanslagen van een windkracht 2 getrotseerd moeten worden. Ze overwgen zelfs een marine helikopter naaar gennep te sturen, deze man is goed!
Uiteindelijk, bataviers als altijd, arriveert de rest te laat.
Angelo draait al enige tijd mee als speedboot chauffeur voor de b4 en komt tegen half vier rustig aantuffen.Het eerste half uur kenmerkt zich, zoals gewoonlijk, door het aftastende aanvaren op de hekgolf van de Angelo z'n boot. Het surft Ka El O Te en Ee. Maar dat is normaal. In het begin denken we dat alles automatisch gaat. Dat je met een rodeoboot van je eigen lengte snelheid kan maken (Coen kan het wel...). Dat je met een beetje moter automatisch een goede surfgolf trekt...
Eenmaal terug op aarde en drie stevige vaarders achterin de speedboot gaat alles een stuk beter. Ik moet, eenmaal overgestapt van rodeoboot (net zo lang als breed (-;) naar reguliere wildwaterboot, bekennen dat "old school" toch wel helemaal top is. Met een paar slagen ben ik achter de boot en moet duivels veel moeite doen om mijn voorpunt niet in de schroef te doen verdwijnen. Angelo zegt dan wel dat, dat nooit kan gebeuren "kijk hoeveel bubbels er daar boven komen, daar kun je echt niet tegen in varen", ik voel me toch niet lekker als de voorpunt een innige relatie met de multi-pk-mixer wil aangaan. Vol in de ankers hang ik achterop de boot om de voorpunt onder de boot vandaan te drukken. De volgende dag spierpijn van het douwen.
Als last minute gast komt ook onze voorzitter, Coen, meevaren. Wife and kid veilig aan de kant gaat hij helemaal los.
Het moest verboden worden om na een half jaar stilstand een volledige loop te kunnen maken op stilstaand water (ik verdenk hem ervan te oefenen in de badkuip). Op stromend water voelt hij zich helemaal thuis!
Gelukkig is mijn boot langer en kan ik met behulp van mijn peddel de pikorde weer herstellen, weg jij! Op batavierse wijze (vrij vertaald: Lomp) vaar ik Coen uit de golf.
Met heel veel dank aan Bert (organisatie, logistiek, eten), Frank (kok) en Angelo (gemotoriseerde ondersteuning)
Menno
Hallo snelle speedboot vaarders
Voor de 4 keer heb ik ( Bert) gezorgd voor een avontuur achter de speedboot. Hoe is dit ontstaan? Tja, wij, Frank P., Nick v. R , Jeroen v. H. en ikzelf, de "Niersworriers" wilde neens een keer iets anders dan alleen maar ons suf te peddelen op de maas. Het idee kwam van Frank P. om eens achter een visserbootje te hangen. Frank kende iemand die een bootje had, en snel dat die boot was???? Niet dus, maar we konden het wel eens uitproberen hoe het was om achter een bootje vooruit getrokken te worden.
Dit was best fun, maar geen snelheid in die boot. Iets anders was welkom, later trof ik Angelo, een oud collage waar ik enkele jaren mee heb samengewerkt. Die beste man zei dat hij pas een speedboot had gekocht. OOOO super, dacht ik.
"Hee Angelo", zei ik tegen hem, heb jij zin om ons, de Nierworriers, een leuk dagje te bezorgen? "Ja natuurlijk, wanneer?"
Toen hebben wij de dag van ons leven gehad met het slepen achter de speedboot, zo is het ontstaan, ons elke jaar terug kerende avontuur met Angelo’s speedboot.
Dit jaar op zaterdag 24 mei met een over heerlijk vette BBQ klaar gemaakt door de Chief van de Nierworries ( Frank P.)
Het weer was goed, droog. Super om mij oude botten ff wat op te rekken, zeker als je achter de speedboot voort getrokken wordt.
Met grote snelheid scheurt over het water zodat je bijna vliegt en angst krijgt, de kano stuitert over het water en dan die gekken die veilig in de boot zitten. Zeggen tegen Angelo, "ooo het mag wel een beetje harder hoor, hij komt net niet los van het water" of "Kan die nog te harder, ik zou graag zien dat hij lost komt van water."
Nou Menno, nog bedankt daarvoor….. hahaha!
Na de BBQ, ja met de buik vol, nog ff op de plastic scooter van Angelo, heerlijk hoog boven het water. Ik had tegen Angelo gezegt dat hij het rustig aan moest doen. "Oh ja komt goed maak je daar maar geen zorgen over, Bert!".
Maar tja, Angelo kennende, NIET DUS! Maar met een beetje vertrouwen ging ik achter de speedboot op de scooter. Ging goed op het rechte stuk, maar toen kwam die bocht. Angelo gaf minder gas voor de bocht, mooi dacht ik, maar toen keek hij om met die lach op zijn gezicht.... Toen dacht ik, ooooooooooooo nee dit gaat niet goed, die lach van hem ken ik!!! En ja hoor halverwege de bocht geeft hij vol gas.
Eerst ging de scooter door de binnenbocht, maar dan kom je bij de golven van de speedboot. HELEMAAL fout, ik werd van de scooter afgeschoten en, nat als bij een platte steen die je over vlak water schuuffelt, ketste ik stuiterend over het water, dat voelt niet fijn aan.
Een beetje suf lig ik in het water bij te komen. Ik vind het nu wel genoeg voor vandaag, maar de volgende keer ben ik er gewoon weer erbij.
Het is gewoon kicken om met die snelheid over het water te glijden, wel heb ik een tip als je denkt "ik wil ook eens achter de speedboot zitten op een waterscooter": zet ff je helmpie op. Dat voelt iets beter aan.
Dus wie durft samen met ons nog een keer achter de speedboot te hangen ………….. ik wel
Bert v/d Venne
