Nu met Film:
Zondag 17 April, een mooie dag. De vogels fluitend in de bomen, de zon net achter wat stapelwolkjes vandaan, het is een uur of 12. Ik ben er klaar voor en heb net de kanospullen onder het winterstof vandaan getrokken (ja zo één ben ik), vandaag met de Batavieren op Alpenvoorbereiding. Ook al ga ik niet mee. Taxi Cees belt aan. Snel stampen wij zijn Amerikaan vol met het gerei en weg zijn we, eerste tussenstop kanoshop.nl Bergschenhoek. Cees zoekt anorak. Mooi idee voor tv. Niet snel maar wel met korting wat uitgezocht, die eerste mooiste anorak was asociaal duur, peddel erbij voor een prikkie en vroem, verder.
Aangekomen bij DWD blijkt het aardig druk te zijn, wel te verwachten op een zonnige Alpenvoorbereidingsdag, en nog niet uitgestapt komt Harry ons toevallig (?) tegemoet lopen. Of zat hij te wachten? Eerder vernoemde Cees, Harry en Henk verzamelen zich, ik als niet-Batavier sluit me bij hen aan, we skippen ditmaal de safety-talk en snel omgekleed plonzen we te water.
Het open water bereikt werd ons eerdere vermoeden bevestigd en slalommend tussen de rafts wurmelen wij ons eerst een paar keer in de onderste wals om daar weer te snel uit te spoelen, dus op naar de lift voor de eerste run. Voor mij een eerste keer op DWD, dus braaf peddelend pakken wij de eerste paar keerwatertjes (die zijn ook nog simpel). Al snel houd ik dat voor gezien en ik ros naar beneden, al proberend afstand te houden van de rafts voor mij, achter mij, en in de keerwaters. Heerlijk. Net Rabioux. Bij een van de laatste drops sla ik om, maar gelukkig kom ik met mijn vlakwaterrol dit keer makkelijk boven en ik maak de run af. Cees was ik op de helft kwijt, aangezien die nogal surfgeil was en is.
Benedengekomen is Harry aan het spelevaren in de onderste wals en zo te zien geniet hij volop van het nat-pak-in-de-zon-met-me-kano-gevoel. Zodra Cees beneden is gaan we weer omhoog voor de 2e run; keerwatertje hier en daar, gaat al wat stabieler, ook al moet ik een keer in 2 pogingen weer recht komen. Ik ben er ondertussen achter dat dit baantje niet te onderschatten valt en dat je best effe hier en daar moet werken om niet in drie delen beneden aan te komen (peddel, boot en ikke). Dat werd de 3e run bevestigd…..
Henk en ik als niet-Batavier hadden ondertussen onvrijwillig besloten er een zwemwedstrijd van te maken. Na run 2 ging Henk direct aan de leiding, maar ik liet dat niet op me zitten en trok de stand gelijk in de fameuze 3e run…. Cees en Harry liggen onder één van de grotere chutes in het onstuimige keerwater uitnodigend op mij te wachten (met hun vishengel ws), dus ik vol zelfvertrouwen strak het begin van het keerwater in, te vroeg gaan hangen, achterdek dus vol onder water, een onbedoelde backflip, 4 x rollen, recht komen en om de bocht, mooi uit het zicht, weer omgaan en buiten adem moeten bailen. Ik trek de stand gelijk met 1-1.
Hierna pakt Henk de leiding terug op de 4e run en speert naar een 2-1 voorsprong, ik doe eindelijk weinig fout deze run voor mijn gevoel en dat is erg subjectief. Een trots gevoel dat als een broos kaartenhuis ineenstort op de 6e run, “heerlijk” getrashed en weinig puf over om te herstellen, dus de zwemwedstrijd komt op 2-2 met 10 minuten op de klok. En de weer te verwerken teleurstelling. Aangezien Henk en ik elkaar weinig overwinning gunnen, en ook geen verlies, houden we het voor gezien. Ook omdat ik mijn vinger flink had opengehaald op de laatste zwempartij. Weer een battlescar en vervolgens de instructeurs geïnstrueerd hoe ze de scherpe kantjes onder water kunnen wegpoetsen. Beste is met een schuursponsje.
Als afsluiter een pot bier, minisnacks (thanx, next one on me), en de aftertalk. Conclusie: buiten de vele rafts het eerste uur, hier en daar een blinde raftinstructrice die als hoofd van de eilandraad de acht bewoners afblaft, jou bijna overvaart en daarna nog een keer sandwicht met een ander raft dat al op de band ligt, een fantastische dag die mij als niet-Batavier nog lang zal heugen! Water al lekker op temperatuur en we did enjoy. En ik wil zo’n oranje vlaggetje op mijn boot!
Sander
