de zee houdt niet van open boten...
Op zaterdagmiddag 5 juli 2003 (midden in het WW-laagseizoen) zijn twee Bata's uit het oosten (Nyke en Cees) en n uit het westen op bezoek geweest in het thuiswater van de Kananefaten (Kanobroeders uit de streek Den Haag - Hoek van Holland) Er was vanaf 17:00 opgaand tij en er beloofde een brandinkje te staan met golven van 1,20 - 1,50 m.
Op de Uithof troffen we Ivo (overigens een halve Kananefaat) die dit alles had uitgelokt. In ter Heide kan je behoorlijk dicht aan het strand komen. Er waren nog een paar Kana's Michiel, Rob en ook Rolph , die eigenlijk weer een halve Bata is. Rolph had dus een nieuw bootje, een dik rood niemendalletje (Air) waar je niet mee kan varen maar wel bijzonder fraai mee kan surfen. Er waren verder geen bomen dus Rolph had het aan het eind van de dag aardig in de smiezen.
Het was aanlandige wind. De golven stuwden af en toe tot een dikke 2 meter op om vervolgens te breken. In een Mohawk Rodeo OCI staat je kuipie dan al gauw vol met water, wat het uitvaren niet echt bevordert. De eerste keer ben ik met de boot vol toch door de branding gekomen. Af en toe een steuntje en veel zweet. De boot stuitert er goed doorheen en heeft geen last van achterover kukelen in een heftige breker, wat sommige van mijn Kayak collega's juist weer rollende ogen bezorgde. Omdraaien dus en nu met de golf mee, vaartje maken, achterkant werd opgetild. G.... wat een geweld. De boot dondert van de golf af en komt met een fantastische spray onder in het dal. Dat duurt bij elkaar een seconde of twee- drie. Dan vetraagt de boel, de golf breekt ondertussen en een schuimbult dondert vooruit en gooit je zonder pardon in een sidesurf. Gelukkig was daarmee de buitenste branding voorbij. De boot zat nu wel heel vol en ik besloot ff naar de kant te gaan om een extra blaasje lucht in de zakken te puffen want een liter of 100 had ik al gauw aan boord.
De tweede branding (tikkie lager) pakte ik echter in een gebroken golf waardoor de controle wat lastiger was en je snel dwars komt te liggen. Voor een rivier vaarder vreemd: Het "zwarte" water ligt nu bijne onbereikbaar laag terwijl het "witte"water hoog licht. In een niet te extreem Walsje komt het zwarte water meestal schuin van boven en ligt het schuim juist dieper.
Nyke had ondertussen een dipje. Ze was een paar keer uitgevaren en teruggegooid en een keer op haar dak gegaan. In de turbulentie niet kunnen rollen en dus zwemmen. Ziehier de kiem voor brandingangst. Daarna nog wel een paar keer geprobeerd maar toch wat onzeker geworden. Ze was niet de enige want een uit zijn pak gebarsten Kananefaat (Te veel sportschool Michiel?) had ook heel snel gezien dat dit teveel energie ging kosten. Zelf ben ik op mijn tweede trip "out" ook gaan zwemmen en dat s gewoon niet handig. Als ex. windsurfer had ik echter wel eens vaker met zo'n bijltje gehakt dus ik wist wat er ging gebeuren. Daarbij: mijn boot vindt bij die omstandigheden (aanlandige wind, weet je wel)geheel zelfstandig het strand omdat hij zo hoog drijft dus ik hoef alleen maar voor mezelf te zorgen. Met een gezwampte kayak -de onderstroom speelt dan indeens een rol- is dat een stuk lastiger.
Affijn, derde keer naar buiten. Ik had inmidels aardig door hoe de boot enigzins droog door de golven gestuurd moest worden. Ik moest echter uitwijken voor een kirrende Rolph die met zijn Air een golf af kwam denderen tollend en draaiend maar in full control. Even afgeleid, brekertje, dwars, sidesurf, rol, sidesurf, weer rol, breker, sidesurf, strand. Opnieuw beginnen.
De branding werd naarmate het tij hoger kwam steeds korter en de golven wat minder hoog. Toch was dit voor mij geen voordeel want je hebt minder tijd om te herstellen en vaart te maken tussen twee brekers. Kortom na wat grondige spoelbeurten, een paar rolletjes, een zandschep op de punt, een ielig surfje en de niet te vermijden side en side-backsurfs, was het terug bij af en tijd voor frites en een biertje.
In het dorp Ter Heide speelde allerlei fanfares achter de duinen vrolijke welkomstmuziek. Hadden zeker nog nooit een open canadees gezien....
Conclusie: De zee houdt niet van open boten, de druk op de zijkant maakt het herstellen uit een sidesurf, met mijn techniek tenminste, niet mogelijk. Het is behoorlijk vermoeiend om uit te varen. Maar... wel lekker geslapen 's avonds.
CanaCees
